Pinokyo ||Baekhyun||

13.Bölüm"36 Beden"

Söylemedim hala
Baktığımda sana
Hiç bir şey yokmuş gibi davrandım
Umurumda değilmiş gibi
Ben böyleyim aslında
Ama gerçekte hasret çekiyorum sana
Tahammül emesi çok zor
Anlık bakışın, soğuk gülüşün
Nefesimi kesiyor bazen

Başımı iki elimin arasına alıp, bu anlamsız ve bir anda gelen iç sıkıntısınıs sorgulamak için derin düşüncelere daldım.
Ne zaman böyle bir sıkıntı düşse mutlaka yolunda gitmeyen birşeyler olurdu.
İçimden bu sitemleri geçirirken ağzıma gelen kelimeleri söyleyemedim.

Yemek yeceğimiz yere giderken bende çevreme bakma fırsatı yakalamıştım. Buraya daha önce gelmemiştim. Yazın çok hareketli bir yer olduğuna hiç şüphe yoktu.

Acaba Baekhyun yazları buraya mı geliyordu?

Beni kendince görülmesi gereken bir yere getirmişti. Bende onu benim gördüğüm ve çok beğendiğim bir yere götürsem kabul eder miydi?

Miya hep çok ilginç bir zevkim olduğunu söylerdi. Bir keresinde onu kolundan sürükleyerek bir sergiye götürmüştüm. On dakikanın sonunda Miya beni kolumdan çekiştiriyordu ama çıkışa. En komik anımız da film festivaliydi. Biletlerini aldığım film gerçekten başarılıydı. İzleyen herkes olumlu konuşmuştu. Film boyunca Miya yanımda uyudu ve her horladığında onu uyandırmak zorunda kaldım.

Baekhyun'un nelerden hoşlanacağını tam kestiremiyordum, bu yüzden yanımda sıkılmasını asla istemezdim. Biraz yürüdükten sonra sahilde indiğimiz noktaya geri döndük. Motoru önüne bıraktığımız salaş restorana girip, boş gördüğümüz masalardan birinine oturduk. Garson kadın iki menüyü de masamıza bıraktı. Sevdiğim yemekleri her yerde yemezdim daha doğrusu yiyemezdim.

"Ne yemeliyim?"

"Ben burada genelde hamburger yerim." Kafasını kaldırmadan cevap verdi.

"Pekala bende hamburger yiyeceğim o zaman." Menüleri kapatıp kadının gelmesini bekledik. Siparişlerimizi verdikten yaklaşık yirmi dakika sonra yemeklerimiz geldi. Hamburgerin yarısını yiyip, kolamı önüme aldım.

"Beğenmedin mi?" Konuşurken ağzı yemekle doluydu. Ağzındaki yemekler yanaklarını şişirmişti. Görüntüsü gülümsememe sebep oldu. Neden bu kadar tatlısın Baekhyun? Olmamalısın. Sana kapılıp gidiyorum.

"Çok yemek yiyemem."

"Belli. Yakında zayıflıktan öleceksin." Suratımın düştüğünü hissedebiliyordum. Bu kadarını yiyebildiğim için her gün dua ederdim. Daha önceden bir lokma yememe bile midem müsaade etmiyordu.

Miya'nın yardımıyla iyileşiyordum. Miya'nın varlığı gerçekten benim hayatımı kurtarıyordu. Onun gibi bir arkadaşa, dosta, kız kardeşe sahip olduğum için dünyanın en şanslı insanıydım.

Beraber ev tuttuğumuz ilk zamanlar ondan durumumu saklamıştım ama gözünün önünde eriyip gidiyordum. Bulimia* iseniz bir süre sonra yedikleriniz otomatik olarak midenizden çıkar. Yemek yiyememeye başlarsınız. Bende o zamanlar orta seviyedeydim o yüzden Miya'da başlarda anlamamıştı diyet yaptığımı sanıyor, bana nasıl beslendiğim hakkında sorular soruyordu.

Bende klasik cevaplar veriyordum. Diyetisyenlerin zırvaladığı aynı sözleri söylüyordum.

Bir gün eve ondan önce gelmiştim. Tuvalete gidip akşam yediklerimi kusacaktım ama benden hemen sonra eve geldi, kapıyı zorlamaya başladı. Tuvalette olduğumu söylemiştim ama kapıyı açacağını, gerekirse altına yapacağına banyoya yapmayı tercih edeceğini söylüyordu. Klasik anahtarlı kapılardan olmadığı için kapıyı bozuk para yardımıyla çok kolay açmıştı ve beni görmüştü.