The Mysterious LOVE

Chapter 1: Past

Chandra's POV

Hi! Ako nga pala si Cassandra Kryszel Tan. My nickname is 'Sandra' but my classmates called me 'Chandra'.....

Ako ay isang 4th year student..   Ang tanging mithiin ko sa buhay ay makapagtapos ng pag-aaral at mabigyan ko ng magandang buhay ang aking mommy...

Iniwan kasi kami ng aking butihing Daddy (sarcastic) at ipinagpalit sa isang malanding babae na kalaguyo niya...________________________________________________________________________ 

(Past)

"Iiwan mo na kami ng anak mo Henry??" Sabi ng aking mommy.. Maluha luha niya iyong sinabi sa aking daddy...

"Iiwan ko na kayo ni Sandra, tutal malaki na naman siya at kaya niyo na kahit wala ako" sabi ng aking Daddy. Hindi siya makatitig ng diretsyo sa aking Mommy...

Nakita ko ang pagbagsak ng luha ng aking Mommy.. "Bakit mo ba kami iiwan ng anak mo? Kami ni Sandra? What's the reason ?? Henry?? wika ng aking mommy..

*silence

"Gusto mo malaman ang reason?? Hindi na kita mahal! Ayan masaya ka na?? Ayoko na sayo!"wika ng aking daddy na galit na galit.

0_____0 <<<<<< itsura ng aking mommy...

Wala ni isa man ang nagsalita... Gulat na gulat ang itsura ng aking mommy.. Pati ako Hindi ko matanggap ang sinabi ng aking daddy...

Bigla na lang din bumagsak ang luha sa aking mata... Hindi ko matanggap na Hindi na mahal ni daddy si mommy...

Pumasok ako sa loob ng aking room at nagtalukbong ng kumot.. Doon ko na inilabas ang lahat ng aking mga hinanakit....

"Bakit ganon.. Maghihiwalay na ba sila mommy at daddy?? Ayokong maghiwalay sila ………"

Buong gabi akong hindi makatulog... Iniisip ko pa rin kasi ang mga sinabi ni daddy Kay mommy...

Lumipas ang ilang buwan.. Tuluyan na ngang naghiwalay sila mommy at daddy...Lumipat na kami ni mommy sa isang apartment.. Komportable naman ang bago naming nilipatan..

"Sandra anak" wika ng aking mommy...

"Po?"

"Patawarin mo ako anak kung naging ganito ang naging sitwasyon ng ating buhay ah... Wala akong nagawa para lamang mapigilan na hindi umalis ang iyong ama.." Sabi ni mommy.. Bigla siyang umiyak.

Nahawa na lang din ako kaya napaiyak na rin ako.. Agad kong niyakap ang aking mommy para mabawas bawasan naman ang sakit na kanyang naramdaman..

"Mommy, tahan na ... Pati tuloy ako napaiyak na.. Stop crying na.. Ok lang kung iniwan tayo ni daddy.. Wala na rin naman tayong magagawa para maibalik ang past.." Wika ko..

Pagkatapos noon Hindi na ko na ulit nakita si Daddy.. Hindi man lamang siya nagpaalam saakin...

*********

Kaya gusto kong makapagtapos ng pag-aaral para mabigyan ko ng magandang buhay ang aking mommy.. Tsk.. Buhay nga naman.. Kapag minalas ka..... .