Δευτέρα σήμερα. Άλλες μέρες θα δυσανασχετουσα αλλά σήμερα έχω τρομερή διάθεση.
Πήγα με την Νίνα στο σχολείο όπως κάθε πρωί. Η Νίνα πήγε να χαιρετήσει κάτι παιδιά, γιατί όπως σας έχω ξανά πει έχει κι άλλους φίλους εκτός από εμένα. Εγώ είπα να ανέβω στην τάξη μιας και δεν έχω τίποτα καλύτερο να κάνω.
Μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι σκεφτόμουν πως η ζωή μου άλλαξε τόσο απότομα από ένα αγόρι. Και θα ξανά αλλάξει...
Μετα απο ένα βαρετό 7ωρο, σχολασαμε. Όταν κατέβηκα στο προαύλιο είδα τον Μάρκο ακουμπησμενο στον τοίχο και από πάνω του μια κοπέλα να τον φιλάει στο λαιμό. Έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου. Κουνησα το κεφάλι μου και ξανά κοίταξα προσεκτικά. Ναι αυτός είναι... δεν μπορεί..
Μα γιατί ένιωσα έτσι; πρώτη φορά αντιδράω με τέτοιο τρόπο. Αφού μου το είχε πει.. "δεν κάνω σχέσεις" ίσως ήμουν για αυτόν μια φάση που πέρασε και απλά πήγε στην επόμενη. Ναι αλλά εγώ δεν νιώθω σαν να ήμουν απλά μια φάση του. Και κυρίως δεν τον νιώθω και εκείνον σαν να είναι μια φάση μου.
Μα τι λέω.. Απλά του πέρασα.
Θα κάνω την αδιάφορη ότι δεν με νοιάζει.
Πέρασα από δίπλα τους με γρήγορα βήματα και το κεφάλι κατεβασμένο στο πάτωμα. Τα μάτια μου κοίταγαν διακριτικά τους δύο τους. Είδα τον Μάρκο να γυρνάει το κεφάλι του και να με βλέπει. Έσπρωξε την κοπέλα και ήρθε κοντά μου.
"Νεφέλη.. Νεφεληη"
"Παράτα με" δεν γύρισα το κεφάλι μου να τον κοιτάξω αλλά ένιωθα πως ήταν πίσω μου.
"Έλα δωω" είπε και με έπιασε από το χέρι και με τράβηξε
"Τι θες;" του είπα ενώ τον κοίταζα στα μάτια. Ήμουν τόσο νευριασμενη.
"Δεν ξέρω.. αλήθεια δεν ξέρω" αυτή τη φορά άφησε το χέρι μου. Με κοίταζε και εκείνος στα μάτια αλλά όχι με μίσος, ούτε με λύπηση. Δεν ξέρω τι έπρεπε να νιώσω εκείνη τη στιγμή. Τα συναισθήματα μου ήταν τόσο μπερδεμένα. Δεν έφυγα όμως. Έμεινα να τον κοιτάζω. Κάποια στιγμή αποφάσισα να μιλήσω.
"Και αφού δεν ξέρεις γιατί το ξεκίνησες όλο αυτό; γιατί; γιατί έτρεξες από πίσω μου μόλις με είδες;" ήμουν ήρεμη δεν ξέρω γιατί.
"Ίσως γιατί με ενδιαφέρεις"
"Αν σε ενδιεφερα δεν θα έκανες ότι έκανες με αυτή τη κοπέλα. Τέλος πάντων, μην το κουράζουμε. Έτσι κι αλλιώς ξέραμε και οι δύο από την αρχή ότι ήταν μόνο αυτό. Μόνο μία φάση." Γύρισα να φύγω αλλά με ξανά έπιασε από το χέρι.
"Και αν δεν ήταν;"
"Ήταν Μάρκο. Ήταν μόνο αυτό."
Πήγα σπίτι. Δεν έκανα τίποτα όλη μέρα από το να κοιτάω το ταβάνι και να σκέφτομαι εκείνους τους δύο μαζί. Και μετά εμένα και τον Μάρκο μαζί.
"Μην ανησυχείς θα στα μάθει όλα ο Μαρκος!"
"Μην τον ερωτευτείς"
Και αν όντως τον έχω ερωτευτεί; και αν όντως δεν ήταν μόνο αυτό;...
Λάθος που άκουσα την μαμά μου και την Νίνα, ήταν λάθος. Τώρα πληγώθηκα, ξανά. Αλλά αυτή τη φορά με άλλο τρόπο. Δεν ξέρω γιατί πληγώθηκα. Τον ξέρω μόνο λίγες βδομάδες. Δεν ξέρω τίποτα για αυτόν κι όμως κατάφερε να με πληγώσει. Ναι αλλά ήταν ένα άτομο που σε κατάλαβε. και μην πεις όχι γιατί το ένιωσες. Ένιωσες πως σε κατάλαβε. Είπε μια φωνή μέσα μου.
Χτύπησε το κουδούνι και αφού ήμουν μόνη στο σπίτι πήγα να ανοίξω.
"Μάρκο τι κάνεις εδώ;" μπήκε στο σπίτι και έκλεισε την πόρτα.
"Πώς μπαίνεις έτσι; μπορεί να είναι οι γονείς μου εδώ." Είπα
"Δεν είναι, βγήκαν όλοι"
"Με παρακολουθείς;"
"Λοιπόν δεν ξέρω τι νιώθεις εσύ αλλά εγώ δεν σε νιώθω απλά σαν μια φάση. Σε ξέρω μόνο λίγες βδομάδες αλλά νιώθω πως σε ξέρω πολύ καιρό και νιώθω καλά μαζί σου." Όσο μίλαγε με πλησίαζε και εγώ έκανα βήματα πίσω.
"Μάρκο αν δεν ήταν μια φάση δεν θα το άφηνες έτσι.. φύγε σε παρακαλώ." Δεν πρόκειται να αλλάξω γνώμη. Δεν είπε τίποτα. Γύρισε για να φύγει αλλά τον σταμάτησα.
"Μαρκοο" γύρισε και με κοίταξε. Ανατρίχιασα ολόκληρη στο βλέμμα του.
"Πες μου μόνο γιατί δεν κάνεις σχέσεις. Θέλω να μάθω."
"Γιατί περιμένω να βρω την κατάλληλη κοπέλα" άνοιξε την πόρτα και έφυγε.
Μην φεύγεις ρε Μάρκο...
HEY HEY HEY! Σορρυ για την καθυστέρηση. Βρίστε όσο θέλετε. Χμχμχ τι έγινε εδώ; τέλος Μάρκος-Νεφελη; θα δούμε...
All the love;*
~KM
