"Νεφεληη κατέβα, ήρθε η Νίνα." Άκουσα την μαμά μου να φωνάζει.
Άφησα την κιθαρα μου πάνω στο κρεβάτι και κατέβηκα κάτω.
"Γειά σου" μου λεει με ένα γλυκό χαμόγελο η Νίνα.
"Γειά" της λεω "Έλα πάμε πάνω"
Ανέβηκα τα σκαλιά και αυτή ακολούθησε. Μπήκαμε στο δωμάτιο, έκατσε στην ακρη του κρεβατιού και εγώ στη καρέκλα.
"Εμμ, Νεφέλη, είναι κάτι που θέλω να σου πω" λέει με δισταγμό και κοιτάει το πάτωμα.
"Ακούω"
"Εμμ να κοίτα, θυμάσαι που σου έλεγα ότι πριν λίγες μέρες γνώρισα ένα παιδί, τον Κώστα;" Ωχ δεν μαρεσε η εισαγωγή, λέω στον εαυτό μου
"Ναι" λεω
"Ε να, μου είπε αν θέλω να βγούμε και εγώ είπα ναι αλλά δεν θέλω να είμαι μόνη μου. Του το είπα και είπε αν είναι να φέρω κάποια φίλη μου και θα φέρει και αυτός έναν." Δεν έχω καμία όρεξη να γνωρίσω καινούριους ανθρώπους.
"Όχι" της είπα και σηκώθηκα από την καρέκλα. Επιασα την κιθαρα στα χέρια μου.
"Μα γιατιι; σε παρακαλώ, δεν έχω κάποια άλλη. Και να είχα είσαι η μόνη που θα μου έκανες για την περίπτωση." Λέει κοιτώντας με με μάτια κουταβιου.
"Είπα όχι, πάρε την Έφη" απαντάω απότομα.
Πάω να βάλω την κιθαρα στην θήκη της. Νιώθω ένα χέρι να ακουμπάει το δικό μου.
"Σε παρακαλώ, με ξέρεις καλύτερα από τον καθένα."
Η αλήθεια είναι πως με την Νίνα έχουμε μια ιδιαίτερη σχέση. Νιώθουμε ακριβώς τα ίδια πράγματα, το καταλαβαίνω. Μοιάζουμε σε όλα.
Πολλές φορές ρωτάνε την Νίνα πως κάνει παρέα μαζί μου. Γιατί η Νίνα είναι από τα πιο κοινωνικά παιδιά του σχολειου και εγώ είμαι 'το παράξενο'.
"Καλα ενταξει, αλλά υπό έναν όρο"
"Τι;"
"Δεν θα συμμετέχω στην κουβέντα, θα πω ένα γεια και τέλος. Θα έχω ακουστικά."
"Αν και δεν συμφωνώ ενταξει." Είπε και χαμογέλασα.
"Πότε είναι;" ρωτάω.
"Στις εφτά μισή. Για αυτό ετοιμάσου" λέει με ένα πονηρό χαμόγελο.
"Τι; σήμερα είναι; και μάλιστα σε 1 ωρα; αυτό ήταν χτύπημα κάτω απτή μέση" λεω κάπως δυνατά. Αυτή αρχισε να γελάει.
"Λοιπον σε αφήνω για να ετοιμαστώ και εγώ. Θα περάσω να σε πάρω."
Πφφ δεν έχω καμία όρεξη. Το κάνω μόνο για την Νίνα.
"Μαμά" φωνάζω για να με ακούσει.
Μπαίνει μέσα στο δωμάτιο. "Πες μου"
"Θα βγω με την Νίνα ενταξει;"
Ξαφνικά το πρόσωπο της φωτίζεται. "Επιτελους θα βγεις έξω βόλτα. Μπράβο στη Νίνα.." λέει και χαμογελάει πλατιά.
Μέσα σε μισή ώρα ήμουν έτοιμη. Αφού δεν βαφομαι, ούτε ισιωνω μαλλιά, το μόνο που έκανα ήταν να ντυθώ και να χτενισω μια φορά τα μαλλιά μου.
Η Νίνα ήρθε και ξεκινήσαμε.
"Που έχουμε ραντεβού;" τη ρώτησα.
"Έξω από το πάρκο". Μετά από 5 λεπτα περπάτημα φτάσαμε. Μας περίμεναν εκεί. Η Νίνα συστήθηκε στον φίλο του Κώστα και είπε με γλυκό χαμόγελο γεια στον Κώστα. Εγώ είχα μένει λίγο πιο πίσω της. Απλά ένιωθα άβολα. Ο Κώστας με χαιρέτησε και ανταπέδωσα.
"Μάρκος" λέει ο φίλος του καθώς άπλωσε το χέρι του.
"Χάρηκα" είπα και ανταλλάξαμε χειραψία.
"Εσένα;"
"Τι εμένα;"
"Πώς σε λένε;"
"Αα Νεφέλη, συγγνώμη" κοίταξα το πάτωμα.
"Δεν πειράζει" λέει με ένα στραβό χαμογελο.
Hey hey hey!
Ελπίζουμε να σας άρεσε.
Συγγνώμη που δεν ανεβάζουμε συχνά, κάνουμε ότι μπορούμε♡
Αα! Θέλουμε να πουμε κάτι, είναι λίγο άκυρο με την ιστορία, αλλά σήμερα έχει γενεθλια ο Calum Hood, από τους 5sos! Happy birthday Cal☺♡
Luv you.
~KM
