... " και τώρα τι;" είπα αφού με άφησε από την αγκαλιά του.
"Τι εννοείς;"
"Εννοώ πως θα είμαστε τώρα;"
"Τώρα.." πήρε μια βαθιά ανάσα και με κοίταξε μέσα στα μάτια. "Μην ανησυχείς για τίποτα." Είπε αποφασιστικός ενώ συνέχισε να με κοιτάει στα μάτια.
"Ξέρεις.. είναι η πρώτη φορά που κάνω σχέση.. δεν ξέρω πως να φερθω, τι να πω.." δεν απάντησε απλά με ξανά αγκάλιασε.
"Λοιπόν, αύριο που θες να πάμε;"
"Τι εννοείς; να βγούμε;" ξαφνιάστηκα.
"Ναι απλά όχι σε στενά και παρκακια. Κανονικά.. ξέρεις τι εννοώ" να το πάλι αυτό το ντροπαλό.
"Δηλαδή δεν θα σε πείραζε να μας δουν μαζί;"
"Γιατί να με πειράζει να με δουν με το κορίτσι μου;" μια αστεία γκριμάτσα σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου. Έβγαλα ένα μικρό γελακι και κάλυψα το πρόσωπο του με την παλάμη μου. Πήγε να μου δαγκώσει το δάχτυλο μου αλλά πρόλαβα να το τραβήξω. "Μηη" φώναξα και άρχισε να με γαργαλάει. "Σταμάτα λεωω" είπα χαχανιζοντας.
"Πολύ καλά" είπε και σταμάτησε. Δεν πρόλαβα να επανέλθω και να φτιάξω την μπλούζα μου που είχε ανέβει όταν μου έδωσε ένα πεταχτο φιλί στο μάγουλο.
"Εντάξει λοιπόν για αύριο;" είπε με ένα χαμόγελο.
"Μα έχουμε σχολείο.." είπα σκεπτομενη.
"Μπούρδες" είπε και έκανε κίνηση κοντά μου. "Θα περάσω να σε πάρω" είπε περήφανα.
"Ωχ Μάρκο είναι ώρα να φύγω. Η μαμά μου θα με ψάχνει."
"Ωραία θα σε πάω μέχρι το σπίτι σου."
Σε όλη τη διαδρομή πειραζομασταν. Νιώθω τόσο χαρούμενη όταν είμαι μαζί του. Και δεν θέλω να φύγω από κοντά του.
"Λοιπόν, θα σου στείλω μήνυμα αύριο" είπε με ένα πονηρό υφακι.
"Καληνύχτα" είπα και γύρισα να φύγω.
"Έτσι;" είπε ενώ ταυτόχρονα με έπιασε από το χέρι και με κόλλησε πάνω του.
"Μαρκο εδώ μπορεί να μας δει ο οποιοσδήποτε" Δεν με άφησε όμως. Με φίλησε στο μάγουλο και μετά μου ελευθέρωσε το χέρι. Τον κοίταξα με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και μπήκα στην πολυκατοικία.
Τι νύχτα κι αυτή...
Την επόμενη μέρα με περίμενε πρωινό ξύπνημα και φυσικά το αφόρητο σχολείο. Η μέρα πέρναγε αργά. Φυσικά, μέχρι την τελευταία ώρα που είχαμε πάλι τον "ψαγμενο καθηγητή". Τον ονομάσαμε έτσι μετά από τον μονόλογο που είπε χθες περί σχέσεων και έρωτα.
