Τον Φάνη.. Πόσο μου λείπει. Αν ήταν εδώ θα ήξερε να μου απαντήσει σε κάθε ερώτηση, σε κάθε πρόβλημα μου θα είχε την απάντηση. Αλλά δεν είναι στιγμή να το σκευτομαι αυτό.
Ώρα να αρχίζω να ετοιμάζομαι. Έκανα ντουζ, ντύθηκα και έβαλα παπούτσια. Έτοιμη.
Το κουδούνι χτύπησε. Η Νίνα ποιος άλλος;
"Έτοιμη;" Εγνεψα καταφατικά. Πήρα τα κλειδιά μου και έκλεισα την πόρτα.
Είχαμε ραντεβού στο πάρκο. Όταν πήγαμε ήταν εκεί. Τον έβλεπα από μακριά και άρχισα να αγχώνομαι...
"Γειά σας κορίτσια" ειπε ο Κώστας και φίλησε την Νίνα.
"Γειά" είπα και κοίταξα το πάτωμα.
"Γειά σου Νεφέλη" ειπε ο Μαρκος και χαμογέλασε. "Καλα είσαι;" είχαμε ξεκινήσει να περπατάμε. Εγώ με τον Μάρκο ειμασταν πίσω από τον Κώστα και τη Νίνα, οι οποίοι ήταν πιασμένοι χέρι χέρι.
"Πολυ καλα εσυ;"
"Καλά" χαμογέλασα αχνα
"Ταιριάζουν εε;" ειπε και εδειξε το ζευγάρι.
"Πολυ"
"Και εμείς."
"Τι κι εμείς;"
"Και εμείς ταιριάζουμε, εσύ τι λες;"
"Μπορεί."
"Μπορούμε να το διαπιστώσουμε αν θες."
"Θέλω"
Σταμάτησε απότομα και με έπιασε από την μέση. Με κόλλησε πάνω του και ενωσε τα χείλη μας σε ένα παθιασμένο φιλί. Πιο παθιασμένο από το προηγούμενο μας. Είναι τέλειο. Νιώθω ακριβώς ότι και την προηγούμενη φορά. Για την ακρίβεια δεν νιώθω τίποτα άλλο εκτός από αυτόν. Νιώθω κάθε άγγιγμα του πάνω στο σώμα μου.
Όταν απομακρυνθηκε είδα τον Κώστα και την Νίνα να μας κοιτάνε με ένα πλατύ χαμόγελο. Μόλις του κοιτάξαμε γύρισαν και συνέχισαν τον δρόμο τους σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Κοιταχτηκαμε με τον Μάρκο στα μάτια.
"Λοιπον; τώρα είσαι σίγουρη;" έμεινα λίγο σκεπτικη. "Μην ανησυχείς θα στα μάθει όλα ο Μαρκος!" Πέρασε αυτή η φράση από το μυαλό μου.
"Ναι, είμαι σίγουρη"
Δεν είπε τίποτα. Συνεχίσαμε να περπατάμε πίσω από το ζευγάρι.
"Μμ μετά από τόσα ραντεβού, νομίζω είναι ώρα θα τους αφήσουμε λίγο μονους..." ειπε με ένα πονηρό γελάκι.
"Τι εννοείς;" ειπα μπέρδεμα
Τότε με τράβηξε σε ένα στενό. Με κόλλησε στο τοίχο και είπε "αυτό εννοώ, να μείνουν λίγο μόνοι τους"
