Opkomst

13

Zo druk, sorry! Volgende update komt woensdag, allemaal deadlines en werk. Bah. Hopelijk genieten jullie hier weer van! XO

'Bo, liefste, ik ben weer thuis' Gilde ik het leeg ogende huis in. Zuchtend om het uitblijven van een reactie liep ik naar mijn slaapkamer waar ik het koffertje op het bed gooide. Viktor was vanaf het vliegveld gelijk naar de Toekomst gegaan om te kunnen trainen. Zelf had ik daarom maar de trein naar het centraal station genomen en was toen naar huis gelopen.

Een uur later lag ik op de bank, de vieze kleding zat in de wasmachine en ik had Bo aan de telefoon. Ze was bij Davy thuis om voor Ellis te zorgen. Smekend haalde ik haar over iets met me te gaan eten en toen ze toegaf sprong ik snel van de bank om mezelf om te kleden.

-

'Dag schat, hoe was het in Barcelona? Wat ben je bruin geworden zeg' Bo kuste me op mijn wang en plofte weer neer op de stoel. De kinderwagen met Ellis er in stond naast haar.

'Goed, heerlijk. Het was zo fijn even weg te zijn samen' Ik liet mezelf op de stoel vallen en begroette Roy, een van de obers. Bo en ik kwamen vaker in het restaurant en hadden inmiddels een vast tafeltje geclaimed. Ook waren we vaker in gesprek geraakt met het personeel waardoor ze ons inmiddels herkenden en afwisten van ons persoonlijke leven.

Ik wisselde beleefdheden uit met Roy, bestelde vervolgens een glas wijn en de vegetarische lasagne en richtte mezelf op Bo. 'Zo, mama, vertel' Glimlachte ik.

Bo schoot in de lach. 'Met mij alles goed, met Ellis ook en met Davy geloof ik ook. We kunnen niet meer zo veel tijd aan elkaar besteden met Ellis en dat is toch wel een beetje vervelend'

Ik knikte begrijpend. 'Je mag haar wel een avondje bij Viktor en mij achterlaten? Dan kunnen jullie eens even lekker samen zijn' Opperde ik.

Bo toonde me een brede glimlach. 'Meen je dat?'

Ik knikte en haalde mijn schouders op. 'Waarom niet? Ik kan heus wel voor haar zorgen hoor, één avondje moet lukken'

'Ik zal het overleggen met Davy maar ik denk dat hij het aanbod ook met twee handen zal aangrijpen. Bedankt Deem, je bent een schat' Reageerde ze enthousiast.

Ik knikte, genoot ondertussen van de overheerlijke vegetarische lasagne en praatte over koetjes en kalfjes met Bo. Een half uur later waren de borden leeg en zaten Bo en ik vol. Plaats voor een toetje hadden we vandaag niet.

'Heeft Viktor trouwens iets losgelaten over die selectie voor het Deense elftal' Vroeg Bo terloops toen de borden van tafel waren gehaald.

Verbaasd keek ik haar aan. 'Niet dat ik heb gehoord' Mompelde ik langzaam.

Bo haalde haar schouders op. 'Dan zal het nog wel komen?'

'Als het belangrijk genoeg is neem ik aan dat hij het wel verteld ja' Antwoordde ik ook schouderophalend. Ondertussen vroeg ik mezelf af waarom Viktor niets over het Deense elftal had vermeld. Ik wist dat dit elftal bezig was met oefeninterlands voor het komende EK. Viktor had wel eens laten vallen dat hij het een eer zou vinden te mogen spelen voor zijn eigen land.

2 Uur later namen Bo en ik afscheid van elkaar. Zij ging terug naar Davy en ik besloot verhaal te gaan halen bij Viktor. Zo erg kon het toch niet zijn dat hij het me niet zou vertellen.

-

Demi van der Sar
Ben je thuis? X

Viktor Fischer
Ja! Kom je langs?

Demi van der Sar
Ben al onderweg. Tot zo X

Snel fietste ik naar het appartement van Viktor, waar ik 20 minuten later aankwam. Met de sleutel liet ik mezelf binnen, pakte de lift en opende ook de voordeur.