Ratatouille ||Chansoo||

3》Chan'in kız arkadaşı mı ?

Başlık pek hoşunuza gitmedi dimi? Lütfen beni dövmeyin. ;)

Bir kaç gün daha böyle sıradan geçti. Bu gün de öyle olur sanmıştım. Her sabah olduğu gibi Chan'in yanına gittim. Tatlı sesimle ona seslendim.
"Chan! Hadi uyan! Geç kalacaksın! " eliyle minik bedenimi itti ve "Bu gün iş yok~"
off ne diyor bu? Heralde hâla uyuyor ve rüyasında konuşuyor.

Küçük bacaklarımla saçına tırmandım ve anlına oturdum. "Ne diyorsun Channie~? Hala uyuyor musun?" Gülerek cevap verdi. "Bu gün hafta sonu yani yarın ve bu gün iş yok." Saçını çektim acıyla bağırdı. "Ne yani bütün gün boş boş tembel tembel yatacak mısın? "

Gözü yarı kapalı cevap verdi "Imm hayır. Akşam kız arkadaşım yemeğe gelecek."
Bunu demesiyle içimde daha doğrusu kalbim de bir ağrı, sıkışma hissettim. Neden ki? O normal bir insan kız arkadaşı olması çok normal... Ama kalbim ağrıyor. Konuşmaya devam etti "Eve gelecek etrafı temizlemeliyim~" Harika! Şimdi gözümün önünde yiyişecekler! "Hey dostum! " bana seslendi ve devam etti. "Acaba... yemek hazırlar mısın? " oturduğum aklından kalktım ve komodin de ki yatağıma uzandım.
"Hayır. Bu gün benim için tatil. Kendin yap! " söylediğim söze o da benim kadar şaşırmıştı. Oflayarak kalktı ve mutfağa gitti. Merakıma yenik düşüp peşinden gittim. Saklandım ve izlemeye başladım. Kendi kendine konuşmaya başladı. "İlk makarna! Basit yani yapabilirim. Kyungsoo bana öğretmişti. Önce su sıcak su! " kettle da sıcak su kaynattı. Spagetti poşetini yırtıp tencereye döktü. Su kaynayınca onu da tencereye döktü. Zekasına hayranım. Ocağı açmadan pişmesini bekliyor.

Dayanamayıp tezgaha çıktım. Ocağı açtım. Sonra ona 'beceriksiz pislik ' bakışımı attım. Kafasını eğdi. sanki annesinden gizli çikolata yerken yakalanan çocuklara benziyor. Onun bu haline tebessüm ettim. Ve güzel bir sos hazırladım. Kızın tabağına zehir dökmek istiyorum. >_< güzel fikir. >:D

Ama yapamam. hem bene na? Yani neden kıskanayım ki? Pff saçmalık! Yok öyle bir şey. "Acaba ne zaman gelir?" "Akşam " "yani saat kaçta? " "yedi buçukta "
"3 saat var git hazırlan" dedim soğuk bir ifadeyle. Beklemeden gitti. Kıza mesaj atmış. Odadan gelince çok şık olduğunu itiraf ediyorum. Suratına zıplamak istiyorum! Ama sakin olmalıyım. Neden böyleyim? Neyse yemeğe devam.

Başka yiyeceklerde hazırladım. Gelmesine yarım saat var "Chan! Ben saklanacak mıyım?" "Neden? " "beni fare sanabilir. Gerçi fareyim ama... anladın yani" "tamam. O zaman sen saklan." Yemeğimi yedim ve odamıza girdim. Bütün gece geç saate kadar burada kalmalıyım. Oda da durmaktan sıkıldım. Bu yüzden salondaki masanın çekmecelerinden birine girdim. Onları izledim. Ama şu kız Chan'e çok yakın değil mi? Hey! Resmen yavşıyor. Kolunu omzuna atmış pis sarı kafa. Oha! Dudağına yaklaşıyor. Buna izin veremem! Hemen ayağının altını gıdıklama ya başladım. Çığlık attı. Fare sesi çıkardım. Çığlıkları yükseldi. Chan'e tek kelime etmeden evden çıktı. Gülmeye başladım ama Chan'in 'öldün sen! ' bakışlarına maruz kaldım.

"C-chanyeol... heheh " "Naptın sen? Mal mısın sen? "
"Seni korudum Chan! O kız seni yiyecekmiş gibi bakıyordu. Sana zarar verebilir."
"O kız babana bir şey yapamaz ben ona yaparım! "
Kafamı eğdim yaşaran gözlerimi sallayarak odama girdim. Sessizce bir cümle döküldü ağzımdan ...

Chanyeol'un ağzından

Bu fare ne yapıyor?! Her şeyi mahvetti. Ona bağırdım. Ve başını eğerek yüzünü gizlemeye çalıştı. Ağlıyordu yere bir yaş damlayınca kendime geldim. Ne yaptım ben? Odaya koştum. Kapıdan içeri baktım. Sessizce bir cümle döküldü ağzından.

"Ben sadece kalbimin sesini dinledim Chan..."