Ben heyecanla bekledim kadının bir daha gelmesini. 3. gün bir türlü bitmedi. Hafta içi olmasına rağmen...
Koridorlarda amaçsızca dolaştım. Arkadaşlarım delirdiğimi falan düşündüler. Çünkü, normalde rahat durmam. :)
Ama herşeyin bir sonu vardı. Bu da bitecekti... En sonunda bitti. Eve gittim. Hemen üstümü değiştirip, anneannemin evine gittim. Bu sefer de anahtarımla apartman kapısını açtım. Yine uçsuz bucaksız gibi görünen merdivenlerden çıktım. Bu sefer kapı kapalıydı. Eve girdim. Kadın evde yoktu. Merak ettim. Anneannemin odasına gittim. Uyuyordu. Hemen uyandırdım. Resmen bağıra bağıra "Kadın nerede?" dedim. O da "Bugün gelmeyecek." dedi. Üzülmüştüm.
-Peki ne zaman gelecek.
-Haftaya. Ne var ki?
-Sıkılıyorum evde!!!
Ben sustum. Anneannem de yavaş yavaş odasına gitti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EN YAKIN ARKADAŞIM
Novela JuvenilEn yakın arkadaşımla ayrılmak gerçekten zor oluyor.
