Beautifully Insane (Harry Styles AU)

~Ξανα~

Jane's POV

Ποτε δεν πίστευα πως κοιτάζοντας μετα απο καιρό εναν ανθρωπο οι στιγμές που ζησατε μαζί θα μπορούσαν να περάσουν αστραπιαία απο μπροστά σου. Εικονες που πίστευα πως είχα κρύψει καλά, ώστε να μην με στοιχειώνουν πλέον, αλλά προφανώς εκανα λαθος. Επιστρέφουν, πιο δυνατές απο ποτε και με κατακλιζουν. Νιώθω να πνιγομαι. Ξέρω, πρεπει να φύγω. Μα τα ματια του με έχουν υπνωτισει, με διαπερνανε και δεν μαφηνουν να κάνω βήμα. Με τρομάζει η ηρεμία του. Στέκεται εκεί, λιγα βήματα μακρυά μου, ανέκφραστος, χωρίς να κανει την παραμικρή απόπειρα να με πιασει. Όπως και τοτε, το ξέρει πως δεν θα φύγω.

'Τι κανεις εδω;' Νιωθω σαν να εχω βγει απο το σωμα μου, το μυαλό μου δεν μπορεί να το συνηδιτοποιησει. Δεν πίστευα πως θα τον έβλεπα ξανα, ποτε.

'Μα, μωρο μου, ποτέ δεν εφυγα' η φωνη του ακούγεται πιο βραχνή αποσο θυμάμαι. Αγνοω τον χαρακτηρισμό του και επικεντρωνομαι στα λογια του. Ηταν στο LA όλον αυτό τον καιρό; Ο Louis το ήξερε; Μετα απο την 'συνάντηση' μας, 5 μηνες πριν, πίστευα πως είχε εξαφανιστεί.

Flashback

'Bye!'
'Φιλααακια! Ισχυει το αυριανο έτσι;'
'Φυσικα! Τα λέμε στις 6' χαιρεταω μια τελευταια φορά την Bethany και απομακρυνομαι απο το club κατευθυνόμενη προς το αυτοκίνητο μου. Είναι πολύ αργα, και γω πολύ μεθυσμένη. Δεν υπάρχει περίπτωση να καταφέρω να οδηγησω σε τέτοια κατάσταση. Ανοιγω την τσάντα και πιανω το κινητο με σκοπό να τηλεφωνησω στον Louis για να ερθει να με πάρει με το αυτοκίνητο του. Μπαίνω στις επαφες οταν νιώθω μια απότομη ζαλαδα και το κινητό να πέφτει απο τα χέρια μου. 'Γαμωτο' τραυλιζω και γονατίζω ατσαλα ψαχνοντας για το κινητό στα τυφλά. Βρίσκομαι στην μέση ενος σκοτεινού στενου, το μέρος θα με φρικαρε αν ήμουν νηφάλια.

Ακούω δυνατά γέλια απο πίσω μου και γυριζω για να δω ενα ζευγαρι να προχωράει στο στενό. Δεν κάνω τον κόπο να κάνω στην άκρη, έτσι κιαλλιως θα είναι πιο μεθυσμενοι απο μένα. Σκυβω ξανά και εντοπιζω το κινητό μου λιγα βήματα παρακατω. 'Αχα!' αναφωνω και το πιάνω στα χέρια μου.

'Υπάρχει πρόβλημα;' σηκωνομαι βιαστικά όταν ακούω την παράξενα οικεια φωνη.
'Εε..όχι εγώ απλα-'
Η φωνή μου κόβεται απότομα μαζί με την ανάσα μου.

'Harry..έλα' μια κοντη ξανθιά κοπελα εμφανιζεται δίπλα του και πιάνει το μπράτσο του πριν σηκώσει το κεφάλι της και ψυθιρισει κάτι στο αυτί του. Νιωθω σαν να εφαγα μπουνια στο στομαχι και το στόμα μου ανοίγει. Κοιτάζω δήθεν αδιάφορα το κινητό και βρίσκω την επαφή του Louis.

Νιωθω τα ματια του Harry να με καίνε, προσπαθώ σκληρά να κρατήσω τα δάκρυα που απειλούν να δραπετεύσουν.
'Μωρο μου...' ξαναλεει η ενοχλητική κοπελα. Της ρίχνω μια ματια, είναι τόσο ομορφη. Το αποκαλυπτικό  φόρεμα της εφαρμόζει τέλεια πανω στις καμπύλες της, τα μαλλια και το μακιγιάζ της ειναι αψογα. Προφανώς αυτη ταιριάζει με τον Harry, όχι εγώ.

'Ναι..Ναι απλως- Πάμε' Ορκίζομαι πως μπορω να ακούσω την καρδιά μου να σπάει σε χιλιάδες κομμάτια όταν βλεπω το αγόρι με το οποίο είμαι παράφορα ερωτευμένη να σκύβει και να την φιλάει. Μετα απομακρυνονται, και τον παρακολουθώ να πιάνει το χερι της στο δικο του, και θυμάμαι ποσο το μισούσε όταν το κάναμε εμείς αυτό. Παντα με κρατούσε αγκαλια, το κεφάλι μου ακουμπησμενο στον ώμο του, το χέρι μου τυλιγμένο γύρω απο την μέση του. Μια φορά τον ρώτησα για αυτο, μου είχε πει πως έτσι ένιωθε πιο ασφαλής, πιο σίγουρος, πως ετσι δεν εφευγα.

Υποθέτω, άλλαξε.

End of flashback

'Τι θέλεις;' ρωταω απότομα.

'Μου ελειψες' απαντάει

Γελαω. 'Τι θέλεις;' ξαναρωταω

'Δεν με πιστευεις;' η φωνη του κρύβει κάτι που μοιάζει με παράπονο. 'Προφανώς και όχι. Τώρα πες μου τι θέλεις'

'Καλά' η φωνη του αποκτάει ξανά τον συνηθισμένο, περιφρονητικό της τόνο. 'Ήρθα για να σε προειδοποιησω' δηλώνει και σηκώνεται.
'Για ποιο πράγμα;
'Κινδυνευετε' αρχίζει να βηματίζει πανω κάτω στο δωμάτιο και εγώ προσεχω πως τα μακρυά πλεον μαλλια του, πιασμενα με μια μπαντανα, μακρυα απο το προσωπο του. 'Κυρίως εσύ'

'Απο τι;' Δεν καταλαβαίνω που το πάει

'Λοιπόν, υποθετω πως το αγόρι σου θα σου έχει ηδη εξηγήσει το πως λειτουργούν οι συμμορίες μας, σωστα;'

Θυμάμαι τον Louis να μπαίνει γεμάτος αίματα στο διαμέρισμα μας, τον θυμάμαι να οδηγει μέσα στο σκοτάδι, τον θυμάμαι να μου λέει πως είναι ή εγώ, ή ο Harry. Μα παει καιρός απο τοτε, με είχε πείσει πως όλα αυτά είχαν περάσει πλεον.

'Τι συμβαίνει, Harry?' Ξαφνικά νιώθω έναν παράξενο φόβο που είμαι κοντά του.

'Αυτό που συμβαίνει είναι πως ξέρουν που βρίσκεστε. Ένας απο μας θα καταλειξει νεκρός, και ο Louis δεν μπορεί να σε καλύπτει για παντα'

'Θα με σκοτώσεις, λοιπον;' λέω ψυχρά, αρνούμενη να αφήσω τα μάτια μου να βουρκωσουν.

'Θα σε προστατεψω'
Αναπνεω κοφτα. Μου είναι αδύνατο να επεξεργαστω όλα αυτά που ηδη ειπε, ποσο μάλλον αυτό που ακολουθεί

'Θα το σκασεις μαζί μου;'

Γεια σας ξανά:(
Μικρο και χαλια παρτ το ξέρωωω😭
Παρολαυτά θέλω τις γνώμες σας στα σχόλια💜 καινουριο παρτ θα προσπαθώ πλεον να βάζω κάθε εβδομαδα..αυτά💖all the love