Harry's POV
"Ναιαλλ!" κοπαναω την πόρτα ενω η Jane κοιμάται στην αγκαλιά μου.
"Άνοιξε την πόρτα μαλακα!" φωνάζω ξανά. Το καλό που του θέλω να ανοίξει γρήγορα γιατί θα ξυπνησω όλη την πολυκατοικία.
"Τι θες?" η πόρτα ανοίγει και ένας αγουροξυπνημενος Ναιαλλ εμφανίζεται.
"Θα μείνουμε εδώ για λίγο" του ανακοινωνω και τον σπρωχνω στην άκρη για να περασω,αλλά μου κόβει την είσοδο.
"Θα μείνετε? Ποια είναι αυτή? Μαλακα τι στον διαολο λες?"
"Αυτό που ακουσες. Τώρα κάνε στην άκρη και ασε με να περασω"
Μπαίνω μέσα και κατευθυνομαι προς το δεύτερο υπνοδωμάτιο του διαμερίσματος,και εκείνος με ακολουθεί.
"Βάλε την για ύπνο και μετα τραβα εξηγησε μου τι διάολο συμβαίνει" λέει επίμονα.
Δεν είναι τόσο κακός όσο οι άλλοι,αλλά σίγουρα δεν ειναι καλός.
Δολοφόνος είναι,οπωςολοι μας.
"Λοιπον..."ξεκιναω όταν καθόμαστε στον καναπέ
"Γιατί δε αρχιζεις εξηγώντας μου ποια είναι αυτή που κοιμάται στο διαμέρισμα μου?"
Του τα εξηγω όλα και μένει σκεπτικός για λίγο
"Φιλέ,την έχετε γαμησει"
"Το ξέρω"
"Δεν θα σας αφήσει χωρίς να σας κανει να το μετανοιωσετε"
"Το ξέρω"ξεφυσαω και τραβαω νευρικά τις ρίζες των μαλλιών μου
"Εντάξει... Μπορείτε να μείνετε εδώ. Αλλά για λίγο. Αν το μαθει θα μας σκοτώσει και τους 3"
"Ευχαριστώ φιλε" αυτή η
συζήτηση πήγε πολύ καλυτερα αποτι νομιζα,αλλά τίποτα δεν έχει λυθεί ακόμη. Γιατί προσπαθώ να την βοηθήσω,έτσι κιαλλιως?
Γιατί σου αρέσει,ηλιθιε,πετάγεται η ενοχλητική φωνη στο κεφάλι μου αλλά την αγνοω. Μπαίνω στο δωμάτιο και την βλέπω να κοιμάται απλωμένη κατα μήκος του κρεβατιού.
Στο πάτωμα λοιπόν.
Στρωνω και ξαπνωνω κάτω,ξαφνικα δεν νιώθω νυσταγμενος.
Και ξέρω καλά τι γίνεται οταν μένω ξύπνιος τα βράδυα.
Οι σκέψεις μου τρέχουν,αδυνατω να τις ελεγξω
Αναρωτιέμαι,είναι σαν εμένα?
Παγιδευμενη στην παραισθηση της ζωής,χαμένη στο σκοτάδι της τρέλας? Χάνει άραγε το μυαλό της,ενα κομματι την φορά?
Ποιον κοροιδευω?
Παντα ήμουν μόνος.
Jane's POV
KAMU SEDANG MEMBACA
Beautifully Insane (Harry Styles AU)
Fiksi Penggemar'Σε άφησα να με δεις να κλαίω,να σπαράζω.Ήμουν μπροστά σου και σε παρακαλούσα να μη με αφήσεις,έτσι όπως είχες πει άλλωστε,αλλά εγώ φοβόμουν μη φύγεις,για αυτό σου έλεγα συνέχεια ότι σε θέλω,και εσύ μου έλεγες εδώ είμαι.Αλλά τελικά δεν είσαι,κι εγώ...
