GARİP HİS

44 6 2
                                    

Merhaba,ben ece Ayça ile Baran lunaparka gitmiştik. O gün çok egleniyorduk. Annem ve babamın yanına donüyordum. Ama annem ve babam yoktu. Araba parkettigimiz yerde yoktu. Çok korkmuştum Ayca'ya söyledim ama pek umursamadi. Ayça değişik davranmaya başladı .Baran ve ben bu durumu anlamistik. Ayça bir an durdu ve duvara uzun uzun bakmaya başladı. Ayça'nın gözleri gittikçe kızarıyordu. Ve birden kanamaya başladı. Sanki çeşme gibi. Baran ve ben çok korktuk ve gorevliyi çağırmaya gittik. Ayça görevliye döndü ve ona uzun uzun bakmaya başladı. Sanki görevliyi etkisi altına alıyordu. Görevli en sonunda yere yığıldı. Baran ve ben ordan kaçmaya başladık. Koşarken ayağıma büyük birşey takıldı. Bakmak istemedim ama istemsizce baktım. Yerde yatan Ayça'nın cesediydi. Çığlık attım ve bayılmışım. Uyandığımda kendimi hastanede buldum. Başımda baran vardı. Çok endişeli ve korkmuş gorunuyordu. Hastaneden çıkıp Baranların evine gittik. Baranın annesi Ayca'nın öldüğünü duyunca yıkıldı. 5 saat durmadan ağladı ama acısı yine de geçmemişti. Onu anlayabiliyorum. Sonuçta kızıydı. Baran annesini sakinleştirmeye çalışıyordu . Habibe teyze sakinleşince evden çıktık. Biraz kafamizi dağıtmalıydık. Baran sinemaya gidelim dedi. Üzüntüsü yüzünden belli oluyordu. Birden ağlamaya başladı. Bir süre sonra sustu. Ben eve gidelim dedim. Eve dönerken ağaçta bir şey gorduk. Bu Ayça'nın cesediydi. Bağırmaya başladım. Herkes toplandı ama Ayça'nın cesedini görmüyorlardı. Gittikçe geriliyordum. Eve gittim. Birşeyler yiyip ustumu değiştirecektim. Cekmeceyi açtığımda Ayça'nın cesedi vardı ve ustunde bir not... "Pesindeyim" çok korkmuştum direk Baran'ı aradım. O da aynı şeyi gördüğünü söyledi. Ben ağlamaya başladım ve şoka girdim. Az sonra annem ve babam zile bastilar. Kapıyı açıp direk anneme ve Babama sarıldım. Bizi neden bırakıp gittiklerini sordum. Bizi bulamamışlar ve çok acil bir işleri cikmis. Sen artık buyudun dedi annem. Haklıydı. 15 yaşındaydım. Anneme olanları anlattım. İnanmadi. Sadece Ayça'nın öldüğüne inandı ve çok üzüldü. Anneme gerisinin de gerçek olduğunu söyledim ama inanmadi. Az sonra duvarda "pesindeyim" yazısını gordum. Anneme gosterdim ama gormedi. Bunu sadece ben mi gorebiliyordum?!?? Kafayı yicemm. Sonra derin bir uykuya dalmışım. Uyandigimda her şeyin normal olduğunu gordum. Bu muhtesemdi. Demekki hepsi ruyaydi.Yeni bir başlangıç yaptığımı sanıyordum ama yanılmışım. Uyandigimda yanımda kırmızı kalemle yazılan bir yazı vardı "daha yeni başladık,pesindeyim"

GİZEMLİ OLAYHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin