Το Παιχνιδι Του Ερωτα

Κεφαλαιο 12

Τελικά κατέβηκα έτσι και αλλιώς δεν θα προσεχα καθόλου.

-Μάνος: και εγώ νόμιζα οτι μια πριγκίπισσα δεν κάνει κοπανες
-εγώ: ή δικιά σου κάνει! Που θα πάμε?
-Μάνος:μμμμ κάπου θα βρω να πάμε.
-εγώ: δλδ δεν ξέρεις? Με εβαλες να κάνω κοπάνα και δεν ξέρεις που θα πάμε.
-Μάνος: μωρο μου δεν θα σου πω για αυτό ανεβα στην μηχανή.
-εγώ: ένταξη μωρο μου αλλά μην αργισουμε, έχουμε και ενα σπιτάκι να πάμε.
-Μάνος:μμμ... θα το λάβω σοβαρά υπόψην μου. Έτοιμη?
-εγώ: φύγαμε!

Μετά απο περιπου μια ωρα φτάνουμε σε μια υπεροχη παραλία...
Κατεβαίνουμε από την μηχανή και πέρνει μια κουβέρτα. Την απλώνουμε και καθόμαστε αγκαλιά...
-εγώ: πολύ ωραία είναι εδώ...
-Μάνος: είδες μωρο μου που σε έφερα! Βουτάμε?
-εγώ: είναι ωραία αλλά δεν εχω μαγιό...
-Μάνος: κάτι θα κάνουμε για αυτό.
Σηκώνεται βγάζει τα ρούχα του και μένει με το μποξερακι.
-εγώ: τι κανείς παιδάκι μου? Θα κρυοσεις.
-Μάνος: έλα να βουτήξουμε ρε μωρό μου...
-εγώ: αν κρυοσουμε θα σε σκοτώσω...

Βουτηξαμε και μετά παίζαμε... μέχρι που κουραστικαμε και ξανακατσαμε αγκαλιά... μιλούσαμε για τις ζωές μας και τα παιδικά μας χρόνια. Έμαθα πολλά για την ζωή του όσπου αποφασίσαμε οτι ηταν λίγο αργά. Πήγαμε σπίτι μου και αφού κάναμε ενα μπάνιο ξαπλωσαμε στον καναπέ.
-Μάνος: μωρο μου σαγαπω πολυ... πέρασα υπέροχα!
-εγώ: και εγώ σαγαπω αγάπη μου... θα μπορούσαμε να περνουσαμε και πιο καλά.
-Μάνος: δλδ τι να καναμε?
-εγώ: θα δεις...
Άρχισα να τον φίλαω και να του βγάζω τα ρούχα το ίδιο έκανε και αυτός.
-Μάνος: είσαι σίγουρη?
-εγώ: ΝΑΙ
-Μανος: πηδα!
Έκανα οτι μου είπε και ανεβήκαμε πανω στο δωμάτιο μου. Με άφησε απαλά στο κρεβάτι και εβγαλε τα ρουχα μας...
Την συνέχεια μάλλον την καταλαβατε...

Μετά κοιμηθηκαμε μαζί... ενιωσα για πρώτη φορά την απόλυτη ευτυχία... ενα συναίσθημα που κάτι μέσα μου μου λέει οτι δεν θα κρατήσει για πολύ, αλλά εγώ θέλω να το ζήσω... και ας πληγωθω, γιατί ο σκοπός δεν είναι να βρεις κάποιον για να μην πληγωθείς αλλά να βρεις αυτόν που αξίζει να πληγωθείς.