KABUS

5.Bölüm

Okul çıkışında "Bugün de bize gidelim canım,hep size gidiyoruz"dedim Selen'e. "Tamam" dedi Selen.

Bizim eve geldik,dedem yalının bahçesinde oturuyordu.Bizi görünce kalktı bize doğru geldi.Haberi yoktu misafir getireceğimden çok şaşırdı."Neden haber vermedin kızım hazırlık yaptırırdım"dedi. Selen dedeme bakarak "Aşk olsun ben yabancı mıyım  biz Eceyle kardeş gibiyiz."

Dedem Selen'e baktı şaşkın şaşkın sonra da bana döndü "Nerden buldun bu pırlantayı kız."dedi. gülümsedik Selenle, "Gökten zembille indirdiler benim için dedecim. Selen gibi bir tane insan daha bulunmaz bu dünyada. O bir tanedir."dedim göz kırptım.

"Ama alınıyorum bak kızım bakıyorum da  benim pabucum dama atıldı."dedi alınmış takliti yaparak. Çok tatlıydı. Kalktım dedeme sımsıkı sarıldım öptüm.

"Beyefendi yemeğiniz hazır buyrun." dedi bizim yardımcı."Ayşe,kızım bir tabak daha koy misafirimiz var" dedi dedem.Gittik masaya oturduk.Yemekten sonra ben lavaboya gittim,dedemle Selen yalnız kaldı.

"Selen sözümü kesmeden beni dinlemeni istiyorum kızım." dedi dedem.

"Evet amcacım sizi dinliyorum."dedi Selen

"Bu eve gelme vaktin gelmişti kızım,geç bile kaldın.Seninle tanışmayı çok istiyordum zaten.Sen gelmeden önce Ece o kadar yalnızdı ki sana nasıl teşekkür edeceğimi bilemiyorum."

"Bana borçlu değilsiniz,ben Eceye içimden geldiği gibi davranıyorum.Ben tek çocuğum benim hiç kardeşim yok.Ece benim kardeşim oldu.Ece de benim ışığım oldu."dedi Selen.

"Ne güzel canım Allah sanki bilerek sizi karşılaştırmış.Gün gelecek ben ölecem, Ece yalnız kalacak. Bu hayatta benden başka kimsesi yok.Ece'yi sana emanet ediyorum kızım onu hiç bırakma,kimsesizliğini hissetmesin.Bu şekilde benim de gözüm arkada kalmaz."dedi dedem.

Dedem bu lafları söylerken ben gelmiştim ama içeri girmemiştim.Merak etmiştim benim arkamdan  konuşuyorlar mı diye. Kapıyı dinliyeyim dedim. Duyduklarım beni şoka uğrattı.Beni bırakamazdı,beni bu dünyada kimsesiz bırakıp gidemezdi.O bu dünyadaki tek varlığımdı.Ağlama krizine girdim yere oturdum iki büklüm hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.

"Selen,kızım bu ses ne Ece'ye bir şey mi oldu acaba, koş bakalım" dedi dedem. geldiler beni o halde gördüler, merak ettiler ne oldu diye. duyduğumu anlamamışlardı. Ben sürekli "hayır beni bırakıp gidemez."diyordum hıçkırıklarımın arasında.Selen duyduğumu anladı sımsıkı sarıldı bana,başımı göğsüne yasladı sırtımı sıvazlamaya başladı.Dedem de hareketsiz durmuş bize bakıyordu. Gözlerinde acı vardı.

Hemşire geldi sakinleştirici iğne vurdu ,beni yatağıma yatırdılar.Ağlamam yavaş yavaş iniltiye dönüştü, en sonunda gözlerim kapandı ve uyudum.

Gözlerimi açtığımda sabah olmuştu. Dünü hayal meyal hatırlıyordum. biraz zihnimi zorladım, aklıma geldi.Dedem beni bırakıp gidecekti.O da ailem gibi gidecek ben tek kalacaktım.Bunları düşünürken birden bir ses geldi "Uyandın mı canım? Deden az önce uyudu.Tüm gece senin başında bekledik."dedi Selen gözleri kıpkırmızıydı. "Geceni de mahvettim Selenciğim kusura bakma,ilk defa gelmiştin bize.Sonunun böyle olmasını istemezdim."dedim. Selen de "Yok Ececiğim senden kıymetli mi, sen iyi ol da daha çok gecelerimiz olur canım kardeşim."

"Dedeme bir şey olmayacak değil mi?" diye sordum."Allah'ın takdiri bu canım.Kimse bir şey yapamaz. Ecel gelince beklemiyor.Ama her zaman yanındayım sen yalnız değilsin,sen kimsesiz değilsin,ben varım.Bunu unutma emi canım kardeşim."dedi üzgün bir şekilde.Selen'e sadece sarıldım hiç bir şey demedim.