9.Bölüm -EREN

139 11 2
                                    

Ben çok küçükken babam iş için bizi almış Londra'ya gitmiş. Gidiş o gidiş, oraya yerleşmişiz orada kalmışız.Babamın ölmesine rağmen benim işim orada diye Türkiye'ye dönmedik.Annem sürekli "Türkiye'yi kardeşimi çok özledim"diyip duruyordu.Sonunda dayanamadım işten istifa ettim.Türkiye'ye döndük.

Dayım gile  gittiğimde oraya gittiğim için çok mutlu oldum. Çünkü içime işleyen iki mavi göz gördüm. Bu gözler beni tutsak aldı her gece rüyalarıma girmeye başladı.Kendimi ne kadar ona bakmamaya zorlasam da sürekli onun gözlerine bakarken buldum.Adeta beni esir almıştı gözleri başka bir şey görmüyordum.

Ben bu zamana kadar kimseyi hayatıma sokmadım.Üniversitede okurken tek derdim biran önce üniversitemi bitirmek ve avukat olmaktı.Bunu başarabilmek için aklım karışmasın diye hayatıma kimseyi sokmadım.İş hayatına başlayınca da annem karşıma bir sürü kız çıkardı.Ama hiç biri benim ilgimi çekmedi.Annem baktı olmuyor en sonunda o da bana kız aramaktan  vazgeçti.

Türkiye'ye geleli  bir ay olmuştu.Ece gil üniversiteye başlamıştı ben de tutacağım avukatlık ofisini bulmuştum.Eceye ona karşı olan hislerimi hala belli etmemeye çalışıyorum.Çünkü benden kaçmasından korkuyordum.

Ama zaten Ece'yi pek göremiyorum. Sanki onu sevdiğimi bilmese de benden köşe bucak kaçıyor gibiydi. Sanırım ben bildiğim için bana öyle geliyordu.O kadar masum, temiz ve savunmasız bir kızdı ki onu kendimden bile korumak istiyordum.

Bir gün Ece'yi çalışma odasında yalnız yakaladım , ders çalışıyordu. Benden kaçmasından korkar gibi yavaş adımlarla yanına yaklaştım.Beni görmedi.Arkadan dokundum birden irkildi. Kafasını çevirmekten korkuyor gibiydi.Kendimi canavar gibi hissettim.Kendime lanetler okudum.Onun kaçmasından korkarken onu korkutmuştum,bu benim en son isteyeceğim şeydi.

"Korkma Ece benim" dedim.Su verdim.Beni görünce gözlerinde şaşkınlık ve bir o kadar rahatlama var gibiydi. "Ailemin başına gelenleri biliyorsunuz değil mi?" dedi "Evet,çok üzüldüm" dedim "İşte o zamandan beri bana kim arkadan yaklaşırsa korkuyorum"dedi. Rahatlamış gibi görünüyordu.

"Seni korkutmak en son isteyeceğim şeydi kusura bakma" dedim. "Önemli değil" dedi.

"Ders çalıştığını fark ettim de belki yardıma ihtiyacın vardır diye sormaya geldim" dedim.

"Çok sağol aslında anlamadığım çok konu var ama seni rahatsız etmiyim." dedi.

"Olur mu öyle şey ne zaman istersen bana soru sorabilirsin."dedim.

"tamam" dedi gözleri o kadar güzeldiki su olup içine akmak istedim. Ona bu kadar yakın olup hislerimi belli edememek çok zordu ama başka çarem yoktu.

O günden sonra bazı akşamlar Ece'ye ders çalıştırmaya başladım.Ona yakın olmak beni rahatlatıyordu. Hem derse odaklanınca ona olan hislerimi anlamaması daha kolay oluyordu.

KABUSHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin