KABUS

7.Bölüm

Artık lise bitmişti. Üniversiteye giriş sınavlarına girdik.Ben Avukat olmayı istiyordum.Selen ise Mimar olmayı çok istiyordu.

Selen'lere geleli tam bir yıl olmuştu.O kadar iyilerdi ki beni hiç bırakmadılar, bana kendi kızları gibi davrandılar.Benim zaten param vardı ailemden büyük bir miras kalmıştı.O yüzden para sorunum yoktu. Sadece sevgilerine ihtiyacım vardı. Sağ olsunlar sevgilerini de benden eksik etmediler.

Selen ile aynı odada yatıyoruz hala.Çünkü ben  ne kadar kendime itiraf edemesem de yalnız kalmaktan hala korkuyordum.

...............................................................................................................................................

Sınav sonuçları açıklandı ben istediğim bölümü hukuku kazanmıştım Ece ise mimarlığı kazanmıştı. Ama tabiki aynı üniversiteyi kazanmıştık.Bu da bizi iki kat sevindirdi.Üniversitede de birbirimizden  ayrılmayacaktık.

"Haydi kızlar bunu kutlamak için yemeğe gidelim hep beraber" dedi Ekrem amca. Hazırlanıp çıktık.

Yemek çok keyifli geçti yedik içtik eğlendik. Eve geldik yardımcımız bize  "misafiriniz var efendim"dedi.

Selen heyecanlandı önden koştu."Kim geldi acaba?" dedi. Bir baktı ki halası gelmiş. Hemen koştu sarıldı. "Halacım keşke haber verseydiniz sizi havaalanından almaya gelirdik."dedi Selen.

Bende o anda bana doğru bakan 2 yeşil göze bakmamaya çalıştım.Selen halasıyla hasret giderdikten sonra bana döndü."Aaa halacım bak seni kiminle tanıştıracam, bu benim canım kardeşim Ece."dedi Selen. Bende elimi uzattım hala elimi görmedi bile sımsıkı sarıldı öptü,adeta beni kırk yıldır tanıyor gibiydi. "Görmesem de seni o kadar iyi tanıyorum ki kızım"dedi.Ben al al oldum,utandım. "Çok memnun oldum" dedim. Sonra Selen arkadaki yeşil gözlere döndü "Hoş geldin sen de" diyip sarıldı. Ben de onları izledim.

Selen bana döndü "Ece bu benim kuzenim Eren"dedi.Eren elini uzattı bana,ayıp olmasın diye parmağımın ucuyla elini sıkayım dedim.Ama o gözler hala benim üzerimdeydi.Ben hayretle elimin hala elinde olduğunu fark ettim hemen çektim. Eren'e bakmadan "Memnun oldum" dedim. Tabi Selen bu hemen durumu anladı ve bize bakıp güldü.Öksürdüm uzaklaştım oradan. Zaten sohbet başlamıştı, benim yukarı çıktığımı fark etmediler.

Selen geldi biraz sonra;"Ne oldu Ecoşum odalara kapanmışsın" dedi."Hiç yorgunum" dedim. Selen bu halimin neden olduğunu aslında çok iyi biliyordu ama aldırış etmedi. "Gel yemek hazır"dedi.Aşağıya indik beraber. Şans eseri o tam karşıma oturmuştu. Kendimi kötü hissederim ve ona bakmamaya çalışırım.Tabi ortada koyu bir sohbet vardı.Ben de kendimi onları dinlemeye zorladım.

Halaya "Bunca yıl sonra seni görmek çok güzel,ne iyi yaptınız geldiniz"dedi Ekrem amca.

"Daha fazla gurbet elde kalamadık,Türkiye'ye temelli döndük.Burada ev tutup oğlumla birlikte yaşayacağız" dedi hala.

"Aaa ne demek duymamış olayım Neriman  burası sizin de eviniz.Bu ev kocaman hepimize yeter."dedi Ekrem amca.Hala çok duygulandı."tamam"dedi.

Ekrem amca  yardımcımız Nazlı'ya Neriman hanım ve oğlu için birer oda hazırlanmasını söyledi.

Ben kendimi çok garip hissettim. Bu karşımda oturup sürekli bana bakan gözlerle hep aynı ortamda olma düşüncesi beni çok korkuttu.

Gece olmuştu herkes uyumaya gitmişti, biz de Selen'imle uyumaya gittik. Selen bendeki değişimi hemen fark etmişti ama üstüme gelmek istemedi. Bunu fark ettim ama ona belli etmemeye çalıştım...