KABUS

6.Bölüm

Okulda dersteydim birden sınıfa bir öğretmen girdi: "Ece Öz bu sınıfta mı?" diye sordu. Hoca bana el işareti yaptı "git kızım" dedi.

"Telefonla seni aradılar. Acil durum. Eve gitmen lazımmış kızım.Deden seni bekliyormuş."dedi çok şaşırdım."Tamam"dedim.Hemen taksiye atladım.Yoldayken düşündüm acaba dedem beni neden çağırdı.Araba evin önünde durur durmaz hemen kendimi dışarı attım. Eve koştum.

"Ayşe teyze dedem beni çağırmış.Nerede?"

"Küçük hanım hiç sormayın başımıza gelenleri,dedeniz fenalaştı hastaneye kaldırdılar.Sizi ben aradım.Dedeniz sizi görmek istiyor."

"Bu olamaz"dedim.Çok üzüldüm Selen de yanımda değildi.Keşke onu da alsaydım tek başıma bunun üstesinden gelemezdim. Ayşe teyzeyi tembihledim "Selen ararsa hastaneye gittiğimi söyle,o da gelsin" dedim.

Taksiye atladım hastaneye gittim."Dedemi görmeye geldim buraya getirilmiş,Durumu nasıl?"dedim."Hanımefendi dedeniz kalp krizi geçirmiş,durumu kritik."dedi.Gözlerim doldu.Dedem beni öyle görmesin diye yüzümü yıkadım öyle girdim dedemin yanına.Dedem bir yatakta boylu boyunca yatıyordu.Yanına yaklaştım elini tuttum,gözlerini açtı. "Kızım sen mi geldin?"dedi.Ben de "Evet dedecim benim" dedim.

"Seni buraya helallık almak için çağırdım.Hakkını helal et ben gidiyorum."dedi. Ağlamaya başladım. "Hakkım sana helal olsun dedecim.Ama böyle konuşma lütfen sen ölmiyeceksin.Daha birlikte çok yıllarımız olacak."

"Kızım hayır artık sonum geldi hissediyorum. Ama gözüm arkada kalmıyacak Selen var. Bana söz verdi seni yalnız bırakmayacak. Huzurla ölebilirim kızım."dedi. "Dedecim seni çok özleyeceğim." dedim ağlayarak.

"O güzel gözlerinden hiç yaşlar akmasın küçüğüm bu senden son isteğim.Sakın ağlama arkamdan. Eğer sen üzülürsen sen ağlarsan ben gittiğim yerde rahat olmam."dedi.

"Tamam dedecim" dedim zorla gülümsemeye çalışarak.

Az sonra kapı açıldı Selen gelmişti. Ona koştum sarıldım. Dedemin yanına geldi oturdu. "Çok geçmiş olsun amcacığım"dedi ama dedeme bir şey olmuştu hareket etmiyordu.Üzerine doğru eğildim kafası düşmüştü.Hemen doktora seslendim "Doktor yok mu?Koşun dedeme bir şeyler oldu."diye avazım çıktığı kadar bağırdım.Koşa koşa geldi doktor. Hemşireler bizi zorla dışarı çıkardı.

Selen'e sarılmış hiç durmadan ağlıyordum.Dedeme söz vermiştim ağlamamak için ama dayanamadım.Doktor çıktı içerden surat ifadesinden zaten olan belliydi hiç bir şey demedi.Anladım dedem ölmüştü. Hem de ben 1dklığına arkama dönüp Selen'e sarıldığım sırada gitmişti.Acaba arkamı dönmeseydim gene de ölür müydü dedem.

Dedemin cenazesine Selen'in ailesi de gelmişti. Gazetecilerde vardı tabiki.

"Ünlü fabrikatörün kızı dedesi ölünce hepten yalnız kaldı, evet Ece hanım ne yapmayı düşünüyorsunuz?"dedi gazeteci bana mikrofonu uzatarak.Bende dedimki "Bu acı günümde konuşmak istemiyorum,anlayış gösterirseniz sevinirim." Tamam dediler ama gitmediler biz oradan ayrılana kadar durdular belki bir laf alırlar diye beklediler.Ama bunu düşünecek durumda değildim.Benim dedem ölmüştü onların tek derdi haber yapmaktı.O kağıt parçası dedemi getirmeyecekti,o yüzden konuşmamın bir anlamı yoktu.

Cenazede dedeme söz verdiğim için ağlamamaya çalıştım. Kendimi ne kadar zorlarsam zorlayayım istem dışı gözümden yaşlar geliyordu.

Cenazeden sonra Selen'in babası Ekrem amca bana doğru geldi. "Ece şimdi evine gidiyoruz eşyalarını topluyoruz bizimle geliyorsun kızım. Tek başına kalamazsın"dedi.

"Sağolun Ekrem amca ama ben dedemin evinden ayrılmak istemiyorum. Orası benim evim."dedim.

Selen karşımda dikildi "Ece hiç konuşma benim dedene sözüm var.İstesende istemesen de bizimle geliyorsun seni yalnız bırakamayız."

Baktım kurtuluşum yok "tamam" dedim. Ekrem amcaların arabasını şoför bizim evin önünde durdurdu.Selenle indik eşyalarımı topladık.Ekrem amcayla Ahu teyze bizi arabada bekledi.

"Bu günleri de görecektim demekki, bu evden ayrıldığıma bir daha bu kapıdan içeri giremeyeceğime ve bir daha dedemi göremeyeceğime inanamıyorum" dedim Selen'e.

Selen dedi ki "Buraya her gelişinde dedeni hatırlayacaktın ve çok üzülecektin.Dedenin de en büyük arzusu senin üzülmemen; o yüzden buradan ayrılmak senin için en hayırlısı olacak kardeşim."

O günden sonra evimizi hiç görmedim.