The Unknown (Justin Bieber Fanfic) [Dutch]

Chapter 6: Ik ben geen bitch

Ik kwam thuis waarna mams direct vroeg hoe het was op school. „Het was best leuk, ik heb al meteen iemand leuk leren kennen die me ineens een rondleiding door de school gaf.” „Wel, dat is leuk! Ik hoop dat je het goed gaat hebben dit schooljaar! Maar schat, over andere zaken gesproken. Vanaf morgen zijn paps en ik tot 7u weg en Mason zit dan in de avondopvang. We moeten de eerste weken zeer veel doen aan ons bedrijf, begrijp je.” Dat betekend dus dat ik helemaal alleen thuis zit tot 7u ’s avonds? „Zit ik dan helemaal alleen thuis?” „Dat heb je goed gezien, helemaal alleen thuis. Maar dat betekent wel dat we je vertrouwen en het kot hier niet afbreekt hé”, knipoogde mama. „Tuurlijk niet, maar er mag toch wel eens iemand langskomen hé?” „Zolang je het kot maar niet afbreekt”, grapte mams opnieuw. Soms word haar humor een beetje afgezaagd, maar dat zijn moeders hé. 

De dag ging traag door tot ik moest gaan slapen. De volgende ochtend stond ik op en ging ik de douche in. Het warme water liep over mijn houd. Ik dacht na. Misschien moet ik subiet maar eens gaan praten met Justin. Waarom zou hij al die tijd al zo stil zijn? Ik ga met hem praten. Hierbij is het beslist. Ik ging de douche uit en maakte me klaar om naar school te vertrekken. „Dag mams!” „Dag lieverd!” Ik gooide de deur dicht. Toen ik in school aankwam zag ik Charlotte daar al staan. Ik lachte en rende naar haar toe. „Hee!” zei ik. „Hej meisje, hoe gaat het? Mag ik je voorstellen aan nog andere meisjes uit de klas?” Ze stond in een klein groepje van 4 meisjes, uit onze klas. „Ga je gang.” Het eerste meisje keek naar me en glimlachte. „Dit is Lily” Ik stak mijn hand uit. Terwijl Lily dat onderbrak met een knuffel. „Wij meisjes, wij knuffelen elkaar” lachte ze. „Dit is Emily” Die me dan ook een knuffel gaf. „En dit is Elina.” Die mij dan OOK een knuffel gaf. „Hoe gaat het met jullie?” vroeg ik. „Heel goed, ik heb veel zin in het nieuwe schooljaar”, zei Lily vrolijk. Ik glimlachte wanneer plots de bel ging. „Tja, nu is het tijd voor naar de eerste echte lessen te gaan denk ik dan?” Charlotte lachte. 

 We gingen allemaal de klas binnen. Onze eerste lessen volgden. Het was niet zo saai als in mijn vorige school. Sommige lesonderdelen waren nog best boeiend, moest ik toegeven. Maar toen vielen mijn ogen op Justin. Zijn bruine haren blonken in het licht van de zon. Zijn amandel kleurige ogen waren starend gericht naar het plafond. Wat is er in de gedachtes van die jongen? Vreemd..

 Na een tijdje ging de bel van de middagpauze. Eindelijk was het het pauze.

 Charlotte, ik en de meiden gingen alvast aan een tafel zitten nadat we ons warm middagmaal waren gaan halen. We gingen samen met z'n allen aan een tafel zitten. We waren gezellig aan het praten totdat mijn ogen de aandacht kregen van Justin. Hij zat daar helemaal alleen aan een tafel. Ergens vanachter in de kantine. Weeral.

Maar nu laat ik hem daar niet zomaar zitten. „En nu is het genoeg! Excuseren jullie me even?” De meisjes keken me geschokt aan. Ze wisten totaal niet waarover ik het had. Soms praat ik tegen mezelf tussen m’n gedachten. Ik stond recht, nam m’n eten mee en stapte op Justin af. Ik ging naast hem zitten en legde mijn plateautje op de tafel, zonder toestemming. Ik keek hem aan. „Hej, alles goed?” Hij keek naar mij. Ik weet het, normaal ben ik verlegen. Maar niet deze keer.

Geen word verliet zijn mond. „Waarom zit je altijd alleen?” Nog steeds geen signaal van leven. „Je kan me vertellen wat er is, ik ben geen bitch die je gaat veroordelen.”

Hij keek terug naar zijn eten en begon verder te eten. Ik keek hem aan. Hij was best knap. Hij had prachtige bruine ogen met een amandeltint. En zijn haar...

„Ik meen het, praat tegen me, ik bijt niet.” Hij keek me aan maar toen werd zijn blik onderbroken door een jongen van een hoger jaar die hem opzij duwde en dan naast mij kwam zitten. Een paar andere jongens, ik neem aan zijn meelopers, kwamen er ook bijzitten. Justin? Die ging aan een andere tafel zitten. „Hey schoonheid, wie ben jij? Ik ben Jack”, klonk uit zijn stem. Ik keek hem aan, alsof ik geïnteresseerd was in zijn bullshit. „Wat moet je?!” beantwoorde ik bot. Hij was duidelijk een van die jongens die zeer bekend waren in school. Waar alle meisjes op vielen. Was dit de jongen waar Charlotte het eerder over had? Die knappe en populaire kerel die iedereen wilde?