The Unknown (Justin Bieber Fanfic) [Dutch]

Chapter 7: Heb ik iets misdaan?

„Wat is er?” vroeg hij met z’n overdreven niet-sexy stem. „Niets, ik was gewoon in een gesprek wat jij zo nodig moest onderbreken.” Ik probeerde hem duidelijk te maken dat ik hier geen zin in had.  „Schatje, alles komt goed.” Van zo’n jongens word ik geïrriteerd. Ken ik hem? Waarom noemt hij me nu schatje? Waarom geeft hij MIJ aandacht en niet een van die andere prachtige meisjes uit onze school? „Ken ik jou eigenlijk?” „Nee, maar dat wil ik snel veranderen.” Ik lachte sarcastisch. Stomme player, dat ze met zijn andere 10 liefjes gaat spelen, maar niet met mij. „In je dromen.” Ik duwde hem opzij. Er klonken stemmen in de zaal die gingen van: „Oeehh..” of van: „Ohlala.” En zelfs van zijn meelopers kon je iets horen: „Zwaar gedist.” Ik grijnsde. Hij moest maar niet zo’n klootzak zijn en met mij komen flirten terwijl er 10 andere meisjes aan hem hangen. Ik ging terug naar Charlotte en de bende. Zij glimlachte. "Ik ben trots op je dat je jezelf niet laat meeslepen door die stomme palyer." 

De middag ging snel voorbij. Maar ik was nog steeds bezorgd om Justin.

- De volgende dag - 

Ik werd wakker en net zoals bij alle andere ochtenden, ging ik in de douche, at iets en vertrok ik naar school.

Charlotte zag me en rende naar me toe. „Hé meid, ik realiseerde me net dat je m’n nummer nog niet hebt!” Ze had gelijk, ik kon haar niet nog sms’en. Ze gaf me haar nummer en we kletsten nog wat samen met Lily, Emily,... Justin stond weer helemaal alleen naast zijn locker. Zou ik er naartoe gaan? Nah, nu nog niet. Ik wacht nog wel even. De bel ging dus moesten we allemaal naar de les. We hadden godsdienst, maar aangezien de leerkracht de hele tijd afweek van de les, was de eerste pauze ons al snel tegemoet gekomen. En weer, stond Justin helemaal alleen aan z’n locker. Mijn locker was toevallig naast de zijne. En omdat ik toch naar mijn locker moest, kon ik even goed een gesprek beginnen. „Sorry voor gisteren. Ik ken die gast niet. Hij kwam gewoon ineens naast mij zitten.” Hij nam een boek uit zijn locker en keek me aan. Met diezelfde mysterieuze blik. Waarom negeert hij me altijd? Heb ik iets misdaan? Hij stak zijn boek in zijn rugzak en stapte weg. Zomaar. Hij stapte weg zonder iets te zeggen. Wat is er toch met die jongen? Ik wil en zal te weten komen wat!

De pauze was al snel voorbij en de 2de leshelft ook. Het was dus middagpauze. Net zoals gisteren, was ik bij Charlotte en de meisjes. Maar voor ik erbij ging zitten, wou ik nog één keer proberen om te praten met Justin. Ik nam mijn plateautje met eten en ging naast hem zitten, zonder toestemming. „Waarom ontwijk je mij altijd?” Ik begon het gesprek, zoals gewoonlijk. „Heb ik je iets misdaan?” Hij keek me aan, maar dit keer zag ik zijn mond opengaan om me te beantwoorden. Maar dat moest dan weer verstoord worden door Jack. Wat een player. Hij nam Justin bij de kraag en duwde hem op de grond met veel kracht. Mijn ogen werden groot en ik stond meteen recht. „What the fuck?! Waarom duw jij hem?! Wat heeft die jongen jou OOIT fout gedaan? Het is niet omdat hij niet alle meisjes rond zich heeft, dat jij hem moet duwen en behandelen als een nietsnut!!!” Die woorden waren er al uit voor ik het zelf doorhad. Ik duwde Jack hard waardoor hij bijna viel. Hij was geschokt en keek me in de ogen. Ik stond daar met een vuurrood hoofd van woede.