The Unknown (Justin Bieber Fanfic) [Dutch]

Chapter 2: Zo'n mooi huis

Chapter 2

Ik deed m’n gordel los, de deur open en stapte uit. We zijn aan de luchthaven. Ik snuif nog eens goed van de lucht die ik niet meer ga inademen, met de gedachten dat ik mijn vrienden bijna niet meer zal zien.. „Wat is er zus?” mijn broertje trok aan mijn arm. 

Ik lachte, hij is toch wel het schattigste broertje dat je maar kan wensen. „Niets hoor, ik ga het hier gewoon erg missen.” 

Mason, mijn broertje, liep naar mama en papa. 

We zaten ongeduldig te wachten in de zeteltjes, nadat we al onze bagage op de banden hadden gelegd. We hadden vandaag niet al te veel praat. Zenuwachtig waren we, benieuwd naar het huis. 

Mijn gedachten werden onderbroken door een stem die door de luchthaven galmde: „Passagiers van vliegtuig A78 mogen nu opstappen. Passagiers van vliegtuig A78 mogen nu opstappen.”

Dit is het dan. Het grote moment waar we allen op hebben gewacht.

Deze tijd leek eeuwig te duren. Het opstappen, de tickets afgeven, de plaats vinden,...

Na een lange tijd zaten we eindelijk in onze zetels. Het was er zo stil. Bijna niemand had iets te zeggen. Zelfs mijn ouders, die zo spraakzaam zijn, waren stil. We moesten bekomen van het afscheid. De motoren startten. Zachtjes, maar zeker, ging het vliegtuig de lucht in.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

We stapten uit de taxi. Jawel, onze auto hebben we moeten verkopen. Handig is het niet om je auto te laten overbrengen met een vliegtuig. Ik keek naar het huis. Het was ondertussen al 8u ’s avonds. Ik nam mijn zakken in m’n handen. Hier ga ik mijn volgend leven starten. Het zag er oogverblindend uit. Een klein trapje naar de voordeur, mooie geplante bloemetjes, hier en daar wat plantjes. Opnieuw, zei niemand een woord. Zelfs mijn kleine broertje Mason niet. Alhoewel, hij zag er best gelukkig uit.

We namen al onze spullen naar binnen. Mama deed het ligt aan wanneer een ’wow’ mijn mond verliet. Zo’n mooi huis had ik nog nooit gezien. Niet alleen de buitenkant was schokkend. De mooi beschilderde muren die opvielen in de weerkaatsing van het licht. Een niet-brandende open haard. Lage zeteltjes waar we met z’n vieren in konden zitten. „Geweldig” fluisterde ik. Papa legde de bagage neer net als mama deed. Ik stond daar nog met bewondering in mijn ogen en de bagage in m’n handen. Ik legde alles neer en ging rondkijken. „Boven de eerste kamer rechts is je slaapkamer, liefje!” riep mama na. Nieuwsgierig ging ik naar boven. De houten trap had een prachtige kleur. Het geluid dat mijn voeten op de trap maakten was zo.. stil.

Tegenover die krakende trap van ons vorig huis. Ik kwam boven aan en deed mijn slaapkamerdeur open. Het huis was al gemeubeld maar ik moest zeggen, het was niet slecht. Ik zag een prachtig hemelbed staan. Voor 2 personen, wat ik zeker nodig heb met mijn slaapwijze.

Ik ging op mijn bed zitten, toen ik mijn iPhone uit mijn zak nam. 1 nieuw bericht.

Van: Lien

‚Stuur je me iets wanneer je aangekomen bent? Laat me weten hoe het er is & hoe het eruit ziet eh!! kusjes Lien’

Ik glimlachte waarbij ik terugstuurde:

Aan: Lien

‚Het is hier echt fantastisch, ik ben nu al verliefd op het huis! Ik ben net aangekomen en laat je zeker weten hoe het hier gaat! kusjes terug, April’

Bijna vergeten, binnen een week is ook mijn eerste schooldag. Ik ben nu 15 jaar, dus zo stresserend zou dat niet meer moeten zijn. Maar tòch had ik veel stress. Ik kende er niemand, het is hier een totaal nieuwe plaats voor mij, met nieuwe mensen. Ik stak mijn iPhone terug in mijn zak, ging nog even naar beneden en maakte me klaar om te gaan slapen.