Ang Alamat Ng Baston Ni Martina

I: Walang Pakinabang

R E N E E S E A X L

Pinagmamasdan ko lamang ang binigay sa akin ni Brent na punching bag habang naka upo sa magaspang na sahig ng Silid Pagsasanay. Brent is a Luscinese: The Light. Citrine is the gem that he need to protect. Orange amber is the color of his cape. He's my closest friend in our group though, he looks like a girl. I often tease him and call him "bakla!" But he only smiled at me and pinch my nose that 'cause it to turned red. That guy didn't know what is the meaning of it. Besides, if I'll dress him in a girly way, she's the most beautiful girl that I've ever seen.

A heavy sigh came out to my mouth. My eyes nailed in my warm palm. A soldier that haven't a supernatural powers. How stupid.

It's formed into little fist. Kahit anong diin ang gawin ko sa kamao ko, it looks weak. We're all mortals but I'm the one who do not belong in here. I'm just a Craestine. A healer, obliviousity, and stealer.

I force my self to stand and start punching, kicking so hard the heavy thing infront of me. Some questions still stays on my mind. It's because I have Martina's last gem that's why Grandma brought me in this magical place, isn't it? But why me? Why they choose me to stand as the soldier of that precious stone?

Kusang nanlumo ang katawan ko habang tulalang nakatungo. Should I escape in this task?

"Hindi pa rin mawala sa iyong isipan?"

Naramdaman kong naglakad siya papunta sa akin at umupo sa tabi ko.

Lumingon ako sa kaniya. The Tenumbrae. Can teleport and control things. A telekinetic. Magkaparehas kami ng suot. He wore a knee length white cloth with an gold shining armor on it. Sa bandang beywang, nakapulupot dito ang tila skirt na gawa sa leather at pinatungan ng gold na pintura. Sa pangpaa, ordinaryong sandals habang ang sintas nito ay nakapulupot hanggang binti subalit, nagkaiba kami sa kulay ng kapa. Dahil diamond ang hawak niyang gem, light gray ang kulay ng kaniyang kapa na hanggang binti samantalang sa akin, kakulay ng bagong tubong dahon ang kulay ng aking kapa. Emerald ang iniingatan kong gem.

"W-what are you talking about?" Malalim na tagalog nga pala.

"Ano'ng ibig mong sabihin?" Agad na pagtranslate ko sa tanong ko kanina.

He just smiled, "Nagsimula na kaya kailangan mong maging handa sa iyong tungkulin, Axl."

"Subalit, wala akong magaling na kakayahan na tulad ng sa inyo, Kris. Hindi ako nararapat na maging mandirigma." Malungkot na sabi ko at muling tumungo.

"Huwag mong isipin na ika'y mahina at hindi nabibilang sa amin. Ikaw man ang nag iisang babae sa ating samahan," He patted my head. "Subalit sa iyong kaloob-looban, may kakaiba kang kakayahan na hindi kayang pantayan ng iba."

"Paano ko maipapakita ang kakayahan na iyon kung ako'y mahina?"

"Maipapakita mo lamang iyon kung ikaw ay may paniniwala sa iyong sariling kakayahan." Think Positive?

Muli akong tumingin sa kaniya, "Sa tingin mo ba, eepekto ang gawain na iyon?" Nag aalinlangan kong tanong.

He nodded like a little kid, "Manggagaling iyan mula sa iyong puso." Ngumiti siya.

Dahan-dahang lumabas sa labi ko ang ngiti. Kahit papaano, nakatulong ang bawat binitiwan niyang salita.

Sabay kaming napalingon sa pinto nang bumukas ito at niluwa nito sina Drei- ang Szoltaera: Earth soul. Cognac ang kulay ng kaniyang kapa dahil Amber ang kaniyang iniingatan na gem. At si Symon- ang Aerics, isang Air dragon. Cream ang kulay ng kaniyang kapa dahil nasa kaniya ang Pearl. Pagod na pagod silang dalawa at habol hininga.