Life Is An Adventure

hoofdstuk 1

Ik ren zo snel als ik kan weg. Ik dacht eindelijk dat ik een plaats had om te blijven wonen, maar nee dus. Waarom kan ik nou gewoon geen normaal leven lijden zoals alle anderen mensen of weerwolven of vampieren. Ik ben  gewoon altijd beleeft en aardig maar niemand mag mij ze zeggen dat ik vervloekt ben, maar dat ben ik toch niet? Of toch wel? Ik weet het zelf niet meer. Ik zou nou zo graag naar mijn ouders willen gaan, maar die zijn vermoord, omdat ze een "vervloekt" kind tot leven hebben gebracht. 'Daar is ze' roepen de vampieren. Owja ik zat in een achtervolging even vergeten. Voordat ik kan weg rennen krijg ik een harde klap in mijn gezicht. Snel geef ik hem een klap terug. Hij valt op de grond en snel trek ik zijn hoofd eraf. Zo die is dood. Nog twee te gaan! Alle twee komen ze me op me afgerend. Ik pak mijn mes uit mijn schoen en snij hun hoofden eraf. Opgeruimt staat netjes zegt mijn wolf heaven. Ik pak mijn aansteker en gooi die op de vampiers hun kleren beginnen meteen te branden en daarna hun huid en ik blijf kijken tot er niks meer van hun over is ik doof het vuurtje en loop fluitend verder. Nu op zoek naar een dorpje of stad en dit keer vertel ik niet wat ik ben, zodat ze me dit keer niet proberen te vermoorden. Na een paar uurtjes
Lopen kom ik aan bij klein stadje. Ik ga me meteen in schrijven bij de school misschien dat ik nou dan wel een normaal leven kan krijgen ik blijf hopen en zal nooit opgeven. Zo is dat! zegt heaven.

Ik loop naar de school kostschool om precies te zijn ander zou ik geen huis hebben. Als ik bij de school ben loop ik naar de balie. 'Hallo' zeg ik de vrouw acher de balie geeft geen antwoord. Ik kuch 'hallo'. De vrouw kijkt op 'ow hallo. Wat doe je hier' zegt ze chagrijnig. 'Ik kom hier on me in te schrijven voor de school'. 'Oke. Wat is je naam'? 'Mijn naam is Melodie smith' zeg ik zo beleeft mogelijk ik heb namelijk geen zin om haar nog chagrijniger te maken. 'Oke als je dit even invult zij we klaar'. Ik vul het blad in zoals ze had gezegt en geef het terug. 'Alstublieft'. 'Dankje' ze trekt het blad zowat uit mijn hand. Wat een chagrijning kreng zeg. Nou zeg zeg dat niet hard op! Zeg ik tegen mijn wolf. Ik zit je hoofd dumbass ze kan ons niet horen. En ik rol met mijn ogen. Oeps daar had ik even niet aan gedacht. Daar heeft ze wel gelijk in. Natuurlijk heb ik gelijk wat denk je zelf. En ik rol nogmaals met mij ogen.
'Hier heb je de sleutel van de kamer' zegt ze al iets vriendlijker. 'Dankje' en ik loop weg naar mijn kamer. 'Nummer 203 waar is dat het lijkt hier wel een doolhof'. 'Ow heey' zegt een meisje waarvan ik de naam niet ken. 'Ik kan he de weg wel wijzen' zegt ze. 'Nou dat zou fijn zijn'. 'Oke loop maar mee'. 'Hier is het' zegt ze na een tijdje. 'Dankje als jij er niet was zou ik hier de weg helemaal zijn kwijt geraakt' en ik glimlach. Ze glimlacht terug. 'Doei'. 'Doei' zegt ze terug en ik loop mijn kamer in. Ik zie een meisje op een bed zitten ze springt meteen op en zegt 'heeeeeey ik ben April jij bent vast mijn nieuwe kamergenoot! 'Ooowkeee' zeg ik verbaast door haar anthousiastme. 'Ik ben melodie' en we geven elkaar een hand. Ze lijkt me best aardig zegt heaven. Ja mij ook. 'Ik dacht even dat ik geen kamergenoot meer zou krijgen' zegt ze met een grote glimlach. 'Nou hier ben ik'!

Nadat ik wat geshopt heb samen met April aangezien ik geen kleren heb. Die had ik allemaal achter moeten laten omdat ik op de vlucht was voor die k*t vampiers. Waar ik wel blij mee ben is dat April geen vanpier of weerwolf is dus zal ze me ook niet gaan verdenken over wat dan ook.

Ineens klinkt er een luidspreker: willen alle meisjes en jongens komen voor het avondeten? Jongens en meisjes apart als ik een van jullie bij elkaar zien krijgen jullie een GROOT probleem!! Einde bericht.

'Nou nou wat een groot stuk chagrijn'! 'Je hebt geluk dat mevrouw duville dit niet hoor' zegt April. 'Alleen haar achternaam al ik zou haar voornaam niet een willen weten'. 'Kom laten we gaan anders komen we te laat! 'Oke' we lopen naar een grote eetzaal waar alle meisjes al op hun plaats zitten. 'Oow shit we zijn te laat' verluisterd April. Ineens komt er komt er een trol aan gelopen... oow wacht het is mevrouw duville. Wat een engerd zeg zelf mijn wolf krijgt er de kriebels van. 'WAAROM zijn JULLIE TE LAAT?!
'Uhm...' zeg ik terwijl ik een smoes aan het verzinnen was. 'Ik was Melodie aan het rond leiden en daardoor kwamen we telaat'?. Valt April mij twijfelend in. 'OKE VOOR deze ENE keer ik waarschuw jullie de VOLGENDE keer komen JULIE er niet zomaar van AFFF'. Het laatste woord spuugt ze zowat uit. Snel gaan April en ik op een plaats zitten en beginnen we met eten.

Als we klaar zijn met eten lopen we maar onze kamer en er klinkt weer een luidspreker: als jullie niet over ANDERHALF UUR op bed liggen krijgen jullie een GROOT probleem!! Slaap lekker allemaal. Einde bericht.
'Nou ik ga dan maar slapen' zegt April.    'Oke truste'. 'Truste.

Eigenlijk dacht ik dat school veel leuker zou zijn ze zijn hier zooo streng (daarmee bedoel ik dus mevrouw deville). En met deze gedachte van ik in slaap.

Heey poepertjes😄😉,

Want vinden jullie er van?? Als er spellingfouten hoor ik dat graag dan verbeter ik die. Het is mijn eerste boek dus tips zijn ook altijd welkom😄😄😄!

X brechje😄

Dit boek heeft 1012 woorden. Tel maar na😉.