Life Is An Adventure

hoofdstuk 8

'Dan gaan we maar niet naar Callums kasteel. Dan beginnen we met plan B.' 'En dat is?' Tyler pakt een tas en haalt er wat waksine lichtjes uit. 'Dit is plan B'. 'Oke? En wat wil je daar dan mee doen?' 'Wat jij gisteren deed was niet normaal.' 'Kom je daar nu pas achter?' En ik rol met mijn ogen.' 'Je stond letterlijk in vuur en vlam.' 'Ja dus? Hoe kunnen we Callum daar mee vinden?' 'Jij zag alleen vlammen om je heen, maar wij zagen er figuren in alsof ze je de toekomst vertelden.' 'Oke. Dus wat wil je dat ik doe?' 'Steek de vlammen aan. 'Oke. Ik pak een luciferdoosje en pak er een lucifer uit. 'Nee met je krachten.' 'En hoe moet ik dan weten hoe ik mijn krachten moet gebruiken.' 'Dat weet jij het beste. Jij deed het gisteren ook.' 'Ik weet toch niet wat er gebeurde. Ik was gewoon boos en toen...' 'Dus dat is het. Woede. Dat laat je deze dingen doen.' 'Ik word niet zomaar boos.' 'Probeer het nou gewoon!' Roep Tyler ineens boos. 'Als het niet gaat dan gaat het ook gewoon niet!' 'Weet je dat het allemaal jouw schuld is van alles wat er is gebeurd!' Nou gaat hij echt te ver! Ik moet mijn wolf onder controle houden om Tyler niet aan te vallen. Op het moment dat ik boven op Tyler wil springen zie ik in mijn ooghoeken dat de kaarsjes aan gaan. Het vuur begint tegen mij te praten, nou ja meer te verluisteren. Het enige wat het vuur zegt is: het kasteel is vervloekt. Vervloekt! Vervloekt! Vervloekt! En ik kom in een bos te staan. Er komen mensen naar me toe gerend. Ik wil iets gaan zeggen maar ze rennen dwars door me heen. Dan zie ik dat Callum ze achter na rent en ze te pakken krijgt en ze vermoord op de meest gruwelijke manier. En ik zie Callum terug lopen naar zijn Kasteel. Ik hoor de vlammen nog net zeggen: het is nog niet te laat. Voordat ze doven. Er rolt een traan over mijn wang. Wat gebeurde er net? 'Melodie wat gebeurde er?' 'Heb je de vlammen niet horen praten?' 'Nee dat heb ik niet. Vertel me alles wat er is gebeurd.' 'Nee'! 'Waarom niet?' 'Je zei net nog dat alles mijn schuld was. Waarom zou ik dan.' 'Dat was alleen bedoeld om je boos te maken zodat de kaarsen dan zouden gaan branden. Je moet weten dat helemaal niks jouw schuld is. Maar dit was gewoon de enige manier.' 'Meen je dat?' 'Tuurlijk! Vertel me nou wat er is gebeurd.' 'Oke. Eerst begonnen de vlammen te praten. Ze zeiden dat het kasteel vervloekt was. En toen kwam ik in een bos ik zag mensen weg rennen voor Callum. Callum kreeg ze te pakken en vermoorde hij ze.' Ik begin te huilen en ga snikkend verder. Callum ging terug naar zijn kasteel en toen hoorde ik de vlammen nog net zeggen het is nog niet te laat.' De zin het is nog niet te laat. Blijft door mijn hoofd spoken. Het is nog niet te laat. Wacht?! 'Het is nog niet te laat!' 'Wat is nog niet te laat?' Vraagt Tyler verward. Ik geef geen antwoord en ren het bos in naar de plaats waar ik de mensen zag rennen. Op dat moment zie ik de mensen langs rennen met Callum achter hun aan. Callum wil een van hun pakken maar ik spring ervoor. Ik kijk Callum diep in zijn ogen aan. 'Hahah. Je hebt me gevonden.' 'Wat moet je met ze?' 'Wat maakt dat jou dat nou weer uit.' 'Veel.' 'Als je dat dan zo graag wilt weten. Ze zijn net zo als jou.' Ik schrik en kijk naar ze toe.' Ze zijn net zoals mij? Callum lacht en pakt me bij mijn nek vanwege mijn verbaasdheid. 'Nou heb ik ze allemaal.' Ik kijk naar de mensen en ik bedenk me waarom ze nog niet weg zijn gerend, daarom roep ik tegen ze: 'Ren zo snel als je kan weg!' 'Ze rennen weg en ik sla me uit Callums armen. Eerst de mensen daarna Callum. Sorry Callum ik moet je dood nog even uitstellen en ik ren de richting van de mensen op. Al snel kom ik ze tegen. Ze schrikken van me en willen weg rennen. 'Het is oke ik doe jullie niks. Ik ben net als jullie.' 'Vervloekt?' Vraagt er eentje. 'Nee. Hybride. We zijn niet vervloekt. Kom mee ik kan jullie helpen.' Ze lopen achter me aan. Ik loop met ze naar school en loop naar mijn kamer en zeg dat ze kunnen gaan zitten. 'Melodie waar was je!' Roept Tyler bezorgt naar me. 'Dit zijn de mensen die ik zag in het het bos toen het vuur tegen me sprak.' 'Je zei dat ze dood gingen.' 'Ja, maar ik heb ze gered. Het vuur zij toch het is nog niet te laat.' 'Oke hoe heten ze?' 'Dat was wat ik net wou gaan vragen. Wat zijn jullie namen?' En ik kijk ze aan. 'Ik ben Daimen.' Hij is heel anders dan Tyler en mij Tyler en ik hebben alle twee zwarte golvende haren en bruin gele ogen en Daimen heeft stijl blond haar en heldere blauwe ogen. 'Ik ben Theo.' Hij heeft donkerblond stijl haar en blauwe ogen. 'Ik ben Alexis.' Het enige meisje van de groep. Ze is heel slank, heeft hazelnoot bruine ogen en heeft haar haar blauw geverfd, wat haar trouwens heel goed staat. 'Leuk om jullie te ontmoeten! Ik ben Melodie. En dit is mijn broer Tyler.' En ik wijs naar Tyler. 'Is hij ook net als ons?' Vraagt Alexis verlegen. 'Nee hij is gewoon een weerwolf, maar hij help me met het zoeken naar Callum.' 'Hoe wil je ons gaan helpen?' Vraagt Daimen. 'Eerst gaan jullie je hier inschrijven voor school. Dan kunnen jullie maandag beginnen en hebben jullie meteen onder dak. Dan gaan we kijken of jullie ook speciale krachten hebben. Als we daar gewoon eerst mee beginnen hebben we al genoeg te doen.'

Heeey, mensjes😄,

Sorry dat het al even geleden is dat ik iets heb geplaatst, maar ik had gewoon even niet tijd, want het is vakantie Laat weten wat jullie ervan vinden dat zou ik heel leuk vinden.😊😊
On het goed te maken plaats ik er meteen nog een.😊

Brechje

Dit hoofdstuk heeft 1069 woorden.