Twin Bitch (Editing...)

Chapter 15 . Arguments

R♥niella's POV .

"Stop it now Daniella ! "

Hindi ako makapaniwala na after all these years, hindi parin talaga niya tanggap lahat ng nangyari .

"Ran, You don't understand ! I know that voice ! I know he's him ! " mariin niyang sabi.

"Shut up Daniella ! He's freaking dead ! Can you just accept the fact and move on  ? He's dead for goodness sake ! "  Hindi ko na napigilan ang sarile ko. Gosh I can't believe it. Huminga ako ng malalim at pilit kinalma ang sarile ko.

"I know he's him." mahina nitong sabi.

"After all these years ? After all these freaking years ! Hanggang ngayon pinaniniwala mo parin ang sarile mo na buhay pa siya !"
I can't handle my emotions anymore.

"You don't understand ! " balik nitong sagot sakin . Lalong  nag init ang ulo ko .

" Yes, I really don't understand, I don't understand kung bakit hanggang ngayon hindi mo matanggap na wala na siya ! Daniella why ? " Sobrang naiinis nako. I can't control my anger anymore.

"Hindi mo naiintindihan dahil wala ka sa posisyon ko! Hindi mo naiintidihan dahil hindi ikaw yung nawalan ! Hindi mo alam kung anong pakiramdam ng mawalan ! " sigaw nito sakin. Habang pinipigilan niyang wag umiyak sa harap ko .

Hindi ako makapaniwala na sinasabi niya sakin to ngayon.
Hindi ko namalayan na dumapo na ang palad ko sa muka niya . Isang sampal ang isinagot ko sa kanya.

"Bakit Daniella , sabihin mo sakin kaylangan bang mapunta pako sa posisyon mo para lang maintindihan ka ! Kaylangan bang may mawala pa sakin para maintindihan kung anong pakiramdam ng mawalan. Hindi mo ba alam na masakit din sakin ang nangyari ! The heck Daniella hindi kame close ni Rio but still kaibigan parin ang turing ko sa kanya! Hindi mo alam kung gaano kahirap sakin na makitang araw araw nasasaktan ang kakambal ko dahil sa pagkawala ng Bestfriend niya at the same time first crush , at wala akong magawa kung hindi panuorin ka at pilit pakalmahin ! "

"At baka nakakalimutan mong muntik ka na ring mawala samin! " dagdag ko dito. Hindi na niya napigilan ang sarile niya, unti unti ng nagbagsakan ang mga  luhang kanina pa niya pinipigilan.

I stared at her blankly .

Pinanuod ko lang siya habang umiiyak sa harapan ko.

"You know what Daniella, I am so disappointed to you . After all these fucking years hindi mo pa din pala talaga tanggap ang nangyari ! Hindi ko alam na pati sa akin na kakambal mo magpapanggap kang okay ka na ! Bakit pakiramdam ko ngayon naloko ako ? Hindi ko matanggap na sarili kong kapatid hindi ako kayang pagkatiwalan. " Halo halong emosyon na ang nararamdaman ko.

"It's not like that." Sabi nito. I just stared at her.

"Ilang taon mo kaming pinaniwala na okay ka na, na naka move on kana sa aksindente na tanggap mo ng wala na talaga si Rio. Pero I was wrong , because after all these years you still can't accept what was just happened . "

Nanatili lang siyang tahimik .

Nagsimula nakong lumabas ng kwarto niya. Pero bago yon tinapunan ko muna siya ng seryosong tingin.

"Don't let your past ruin your present Daniella. " sabi ko dito tsaka nag madaling lumabas ng kwarto niya . I need to get out of here, at baka hindi ko siya matansiya at kung ano pang magawa ko sa kanya.