AT(Anterograde Tomorrow)

=====Ön söz: Çobanyastığı=====

Günəş işığı KyungSoo-nun yuxusuna girib, ona öz sərin və duzlu, sanki ayaqlarının qumda batması kimi onun okean ilə çimərliyin arasında olan yumuşaqlıq hissini əlavə etdi. O, çevrildi və okean qumu yavaş-yavaş soyuq yorğan formasını aldı.

O,gözlərini açdıqda, göy rəngin çalarlarından olan koktel və qağayının qanadları dəyişib, aşağı olan tavan, böyük olmayan dar otaqda pəncərə  və köhnə döşəmə hansı ki, xalça ilə gizlədilən mənzərə ilə əvəz olundu. Bu onun otağıdır, amma dünən kimi deyil: otağın hər santimertı yaşıl kağızlarla yapışdırılmışdı,amma Kyungsoonun yadında deyil, o bunu etmişdimi. İkiqat rəngli mətn və diaqramlar,nömrə və tarix. Pərdə sakit külək sayəsində hərəkət etməyə başladı və kağızlar xışıldadı, sakit kağız əlçalmalarına bənzər melodiya yaratdı.

Bu vəziyyət xoşagələn olmasada, gəribə görsənmirdi,sanki bu tip hadisələr nə vaxtsa olub və sadəcə yaddaşdan pozulub. Ola bilər, dünənki və bu günki gün arasında yenə bir gün dayanıb. Bəlkə də,bir gün deyil,ondan da daha çox. Niyəsə o, kağızları oxumağa,neçə günün keçməsinə və bu gün nə edəcəyinə ehtiyac hissi duymurdu.

Amma onun gözünə,yaşılar içində sarı rəngli kağızlar dəydi. Yerdə və divarda,bir neçəsi stolda və biri döşəkdə,hansı ki onun yanında idi. Xətt başqasının idi. Heç bir tarix yox idi. Yalnız sözlər.

Kyungsoo astaca durub, həmişəki kimi stoluna əlini qoyub,ayağa durdu. Ayaqların altında xalça, yaxınlıqda olan kafedən isə təzə dəmlənmiş kofe iyisi gəlirdi. O,yastığında olan, sarı rəngli kağızı qaldırdı və onu oxudu, "Sənin adın DO KyungSoo-dur. Səndə qısa yaddaş pozğunluğudur,anti-hansısa-amneziya,ona görə sən xatırlamayacaqsan,dünən gecə nə olduğunu. Amma qoy mən sənə kömək edim".

O biri kağızda döşəyinin yanında idi, "Keçən gecə mən öz başımı bu döşəyə qoyub,əllərim ilə sənin belivi qucaqlamışdım. Mənim adım Kim Jongin. Mən səni hyung deyə adlandırıram. Dünən sən məni sevirdin. Bu gün də sən məni yenidən sevəcəksən ".

O, bir addım atıb, gözlərini bərəltdi və ağzını təəccübdən açdı. Ayaqları ilə yenə bir kağıza dəydi,"Bu yerdə sən məni soyundurdun"

"Burda mən səni soyundurdum", divarda yapışdırılmış,yaşıl kağızın üstündə,harda ki yazılmışdı "Mindji artıq düyü piroqların çatdırılması ilə məşğul olmur -05/05/2008"

Bir neçə santimetrlikdə,yanında yenə biri var idi, "Burda isə mən səni divara sıxıb,həqiqətən çox güclü öpdüm(bu hissədə qaranlıq idi) və biz qərara gəldik ki,sevişməliyik".

Stolun üstündə,"Burda sən ayaqlarını sinəvə sıxıb oturmuşdun. Mən öz əlimi sənin dizivə qoydum və sən əyilib məni birinci öpdün".

Komodun üstündə,yatağa yaxın olan hissədə, "Biz baletdən danışırdıq.Sən mahnı oxuyurdun,mən isə barmaqlarımla burda arabesk edirdim(sənin tavanların balacadı, və mən başımla onlara dəymək istəmirdim,anladın?),qrand jete döşəmədə,fuete an turnar və sonra sison sənin əlində.Hər şey  pa-de-valsnanla bitdi sənin əlində və  sən gülümsədin".

Otağın qapısında, "Burda çiynimi qapıya söykəyib, sənin yaşıl kağızlarıvı oxuyurdum, o zaman sən isə mövcud olmayan zibilləri yığırdın.Mənə elə gəldi ki, bütün bu yaşıllar otluğa bənzəyir, otluqda çobanyastıqsız maraqsızdı.Ümüd edirəm, sənin xoşuva gəldi sarılar?".

Və qapını açan zaman, kimsə onun alnından vurdu.

-Və bu mən, Kim Jongin. Salam deyərsən mənə?

KyungSoo başını qaldırdı, inamsız baxışlarla iti körpüçük sümüyünə, şokolada bənzər dərisinə, gözə çox çarpan çənəsinə baxdı. Millimetr millimetrlə. Onda bir anlığa qapını bağlayıb polisi çağırmaq hissi yarandı, çünki onun evində tanımadığı insan var, və o ona qorxulu məktublar yazıb.

Həyəcandan, nəbzin güclənməsindən və təəccüblükdən, onun başı fırlandı, ürəyi bulandı. O öz barmaqlarını və ayaqlarını hiss etmirdi. Amma hər şey öz yerinə gəldi o zaman ki, o, səssiz gülüşü və iki parlaq gözləri gördü —sanki bu belə də olmalı idi.

-Salam, hyung, -Jongin dedi, və dodaqların qıraqları aşağı düşdü, amma üz ifadəsi yumuşaq olaraq qalırdı. Onun səsi əminliklə yeni səslənirdi və KyungSoo xatırlaya bilmirdi, harda o bu səsi  eşidib, eşidibmi nə vaxtsa.

Bununla belə, adi "salam"  ilə  öyrəşilmiş bir xüsusiyyət kimi Jongin'ın  üzünə gülüşü qaytarmaq oldu və hansısa görülməz bir güclə söz sözlə uyğun gəlirdi. Ola bilər, ona görə ki, o artıq bunu min kərə deyib. Ola bilər, qismət buna bəla qərar verib.