Sofia Black P.O.V.:
3 jaar terug / 2010:
Langzaam slof ik het wiskunde lokaal in. Achterin zie ik dat er een plekje vrij is dus ik loop er snel heen. Ik haal mijn wiskunde boeken uit mijn tas en ga zitten.
“Sooof!” roept Abbeygail die met een rood hoofd en warrig haar het lokaal instormt. Ze gooit haar tas op mijn tafel en gaat naast mij zitten.
“Je raad nooit wat ik net van Jessica heb gehoord!” ratelt ze vrolijk. Abbey is nogal een roddeltante en stresskip. Maar ze is ook superlief, bezorgd en aardig en daarom is Abbeygail al jaren mijn beste vriendin.
“Nou?” vraag ik zachtjes.
“Je kent Tomlinson toch wel hé?” vraagt ze terwijl ze wat aan haar haar friemelt. Bij de naam Tomlinson maakt mijn hart een sprongetje. Ik wil “ja” zeggen, maar krijg geen woord uit mijn mond dus knik ik maar langzaam.
“Nou, hij heeft dus auditie gedaan voor X-factor en geuss what? Hij is door!” roept ze vrolijk. O my God, kan Louis zingen? Nog iets waarom hij perfect is.
Ja, je raad het al. Ik ben hopeloos verliefd op Louis Tomlinson, de leukste jongen van de school. Hij heeft mij waarschijnlijk nog nooit opgemerkt, hij weet waarschijnlijk geeneens dat ik besta, maar toch ben ik ontzettend verliefd op hem. Al bijna een jaar geleden, toen hij voor me stond bij de kassa in de Tesco en ik zijn prachtige glimlach zag die toen zijn gezicht sierde.
“Mevrouw Black. Wakker worden!” roept Meneer Johnson chagrijnig. Ik kijk op en zie dat om me heen iedereen zijn boek open heeft en opdrachten maakt.
“Bladzijde 132.” Fluistert Abbey zachtjes. Ik knik en sla snel mijn boek open.
“Jezus, wat een chagrijn!” roept Abbeygail als we het lokaal uitlopen.
“Echt wel, en er hing de hele les een snotje uit zijn neus! Echt om te kotsen!” roep ik met een vies gezicht. Met zijn tweeën lopen we de wc in. Abbey haalt haar make-up tasje uit haar tas en begint haar met haar eyeliner haar ogen nog wat meer op te maken. Zonder te vragen pak ik een lipgloss uit haar tasje en smeer een laagje op mijn lippen.
“Leuke kleur hé?” vraagt Abbey. Ik knik. Ik heb helemaal geen verstand van make-up en ook niet echt van mode. Zo bestaat mijn kast ook uit alleen maar skinnyjeans, simpele topjes en een paar vestjes. Abbey is klaar en stopt alles terug in haar kast. “Kantine?” vraagt ze simpel. Ik knik en samen lopen we de kantine in.
“Jason geef mijn mobiel terug!” roep ik boos tegen Abbey´s vriend Jason. Met zijn drieën zitten we aan een tafeltje in de kantine. Jason luistert braaf en geeft me mijn mobiel terug. Vervolgens begint hij met Abbey te zoenen. Ik voel me dus echt niet het derde wiel aan de wagen... Hoor je het sarcasme? Opeens voel ik een harde duw tegen mijn stoel. Waardoor ik mijn mobiel laat vallen op de grond.
“O, sorry!” roept een stem. Ik draai me om en zie Louis staan met Tyler en Ward. Mijn hart gaat tekeer en ik kan geen woord uitbrengen.
“Jezus! Ward! Zie je wat je doet?” roept Louis. Hij bukt en pakt mijn mobiel van de grond.
“Dankje.” Mompel ik heel zachtjes, ik bekijk mijn mobiel en waar gelukkig geen nieuwe krasjes opzitten.
“Sorry, Ward duwde me.” Verontschuldigt Louis zich. Voordat ik kan zeggen dat het niets uitmaakt, begint Louis weer.
“Nou, doei ik zie je nog wel!” roept hij. Hij loopt naar Ward en Tyler toe en geeft Ward een duw. Tyler zegt iets en vervolgens beginnen alle jongens te lachen. Ik volg het groepje en zie dat ze aan een tafeltje achterin gaan zitten. Tyler begint een blond meisje te zoenen en Ward en Louis gaan half vechtend naast elkaar zitten. Er komen twee meisjes bij ze zitten. En ze praten gezellig met elkaar. “Sofia? Aandacht please?” roept Abbey. Ik draai me om en ze draait overdreven met haar ogen van mij naar het groepje van Louis. Ik zucht en negeer haar maar.
