"Wat een weer hé?" vraagt Louis als ze het harder begint te regenen. Sofia knikt en kijkt naar de lucht, die donkergrijs is.
"Het wordt zo nog erger denk ik." zucht ze. Louis humt en zet vervolgens het liedje dat op de radio staat harder. Hij tapt met zijn vingers tegen het stuur op de maat van heet liedje.
"Weer je eigenlijk is het best wel grappig. 4 jaar op shool zeggen we geen woord tegen elkaar en binnen 2 dagen heb je alles over jezelf verteld." lacht Louis nerveus. Ik grinnik en knik verlegen.
"Uhu, eigenlijk wel." lach ik ook. Ik schrik als er een grote flits voor me te zien is.
"Het bliksemt."bromt Louis en gelijk trapt hij op zijn rem, van 120 km per uur rijdt hij nu 50 km/uur.
"Misschien is het beter als we van de weg afgaan." zucht hij dan, en nog voordat ik iets kan zeggen neemt hij een afslag.
----------
"Hallo willen jullie wat bestellen?" vraagt een oudere vrouw met rood geverfd haar, als we aan een tafeltje in een café van een Motel zitten.
"Ja, graag. Een esspresso voor mij, en Sofia?" vraagt Louis aan mij.
"Een warme chocolademelk. Met slagroom alstjeblieft." bestel ik en ik glimlach naar de vrouw.
"Hoelaat moet je in London zijn?" vraagt Louis als hij op zijn horloge kijkt.
"Om elf uur. Hoelaat is het nu?" vraag ik nerveus, terwijl ik naar buiten kijk, dikke regendruppels vallen uit de grauwe hemel. De boompjes die tussen de snelweg en de parking groeien, vliegen hevig naar rechts. En de auto's op de snelweg rijden extreem langzaam.
"Het is al half elf, en we moeten nog 1 uur in de auto zitten." zucht Louis.
"Shit, dat haal ik dus nooit." jammer ik en ik haal al mijn mobiel uit mijn tas om Samantha op te bellen.
-------
Na een lang gesprek met Samantha, die de hele tijd zat te kirren over hoe onproffesioneel het wel niet is, dat ik een afspraak zomaar afzeg, heb ik opgehangen. En zit ik voorzichtig aan mijn nog hete chocomel te sippen.
"Dus je hebt afgezegd?" vraagt Louis voorzichtig en hij kiepert vervolgens een heel suikerzakje in zijn espresso.
"Ja, dat zouden we nooit halen. Ik heb wel heel veel gezeik gekregen." zucht ik en ik blaas in de chocomel.
"Sorry, maar als ik door zou rijden zou het echt al gevaarlijk geweest zijn." Louis kijkt me spijtig aan.
"Het is al goed. Het was maar een kleine shoot." lach ik het weg. ik was MAAR meisje van de maand, dat is niet zo belangerijk....
Ik kijk rond in het café en het valt me nu pas op dat aan de tafeltjes rond ons allemaal oudere mensen zitten, seniore eigenlijk.
"O, Paula! Zet jij de televizor wat harder! Het gaat over het weer!" roept een oud grijs vrouwtje in een roze bloementjes trui. De vrouw met het eood geverfde haar, de serveerster, loopt naar de oude tv toe en zet hem harder, waardoor de schalle stem van de journalisten door de kamer schelt.
"Wij adviseren dan ook iedereen om tot morgen veilig thuis te blijven! Verlaat het huis dus niet! Ik herhaal er is een grote storm vanuot het noorden op Engeland opkomst, verlaat niet het huis. Sluit alle deuren en ramen goed en bescherm alle kelders, het liefst met zandzakken!" roept een blonde bimbo op de tv.
"Dat klinkt niet best." zucht ik en ik neem een voorzichtig een slokje.
"Ik denk dat we hier zoiezo tot vanavond blijven, sorry Sofia." vertelt Louis spijtig en hij kijkt me lief aan. Waarom sorry? Het maakt mij niet uit, de hele dag bij jouw zijn.
"Het is goed. Misschien kunnen we wel meedoen met bingo." lach ik en ik wijs naarde oude mensen die allemaal een witte bingokaart voor zich hebben.
"We kunnen het proberen." lacht Louis en hij staat al op, om twee bingokaarten te bietsen.
