Louis Tomlinson P.O.V.:
Nee, dit kan niet. Het is echt Sofia. Ze staat gewoon met mijn opa te praten. Gelijk verschijnen de foto´s in mijn hoofd. Van Sofia, op het bed met een kussen in haar handen en de veertjes die naar beneden vallen. O mijn God, Louis negeer het. Negeer het. Ik zet een paar stappen richting mijn opa die met Sofia aan het praten is.
"Opa!" roep ik om de aandacht naar mij te schuiven. Mijn opa kijkt me aan en Sofia draait zich om. Wauw, wat ziet ze er mooi uit.
"Louis jongen! Hoe gaat het?" zegt mijn opa enthousiast en ik krijg een dikke fijne opa knuffel.
"Geweldig, met jou?" ik laat Opa los en ik bekijk Sofia nog een keer. Mijn blik stopt bij haar ogen die in de mijne zijn geboord. Prachtige hazelnoot bruine ogen met een kleine glinstering kijken mij aan.
"Louis dit is Sofia." stelt opa me voor. Ik knik. Dat weet ik, dat weet ik dondersgoed.
"Ja, we kennen elkaar al. Sofia ging naar dezelfde school." zeg ik snel. Ik zet een stap richting Sofia en pak haar hand. Ik trek haar naar me toe en druk een kus op haar linkerwang, een kus op haar rechterwang en nog een op haar linkerwang, terwijl ik stiekem de geur van haar parfum ruik.
Dan laat ik haar los.
"Hoe gaat het?" vraag ik aan haar. Ze bloost een beetje en glimlacht.
"Goed, dankje. Met jouw?" vraagt ze lief. Ik glimlach bij het horen van haar stem.
"Ja, gaat wel." zeg ik en ik draai me om naar opa.
"En wat doe je nu?" vraag ik als ik met Sofia binnen zit. ik heb al een drankje voor haar gehaald.
"Ehm, ik studeer." zegt ze zachtjes. Ik knik en kan een grijns niet onderdrukken.
"O, ja dat vertelde je. Psychologie toch?" vraag ik met een grijns. Ze kijkt me even aan en knik dan.
"Ja, inderdaad. In Cambridge, waar ik woon met Abbeygail. Dat ehm, is mijn beste vriendin." zegt ze en ze neemt een slokje uit haar roze plastic bekertje waar ik Cola in geschonken heb.
"O, ja, en eh, werk je ook?" vraag ik zachtjes. Sofie krijgt een blusch op haar gezicht en ze lacht verlegen naar de grond.
"Eh, ja, nou eh, ik ben eh, model." zegt ze zachtjes. Ik knik, wetend dat ze niet alles verteld, ze is niet een model nee, ze is een model dat met haar borstjes bloot gaat. Maar ja, als zij dat model wilt noemen, best.
"Louis! Prinses!" Phoebe komt naar ons toe rennen. Ik kijk Sofia met een opgetrokken wenkbrauw aan. Waarom prinses? Sofie ziet mijn gezicht en schudt lachend haar hoofd. Met het gebaar dat zij het ook niet weet.
"Wat is er Phoebe?" vraag ik aan mijn kleine zusje die tegen Sofia staat aangedrukt.
"Komen jullie naar mijn kamer. Daisy en ik hebben een toneelstukje voor jullie." zegt ze schattig. Ik glimlach.
"Nou, als Sofia wilt?" vraag ik zachtjes aan Sofia. Ze knikt en legt haar drinken op de tafel naast ons. En Phoebe pakt haar hand. Het kleine meisje trekt Sofia mee naar boven en ik loop langzaam achter ze aan.
"Phoebe wat is dit?" vraag ik als ik haar en Daisy´s kamer binnenloop, het is donker en boven het bed hangen kerstlichtjes.
"Jullie moeten hier gaan zitten!" wijst Phoebe naar de grond. Ik zucht en ga rustig zitten, Sofia komt naast me zitten met haar benen in de kleermakerszit.
"Weet jij wat er gaat gebeuren?" fluister ik naar Sofia, als Phoebe de kamer verlaat. Ze schudt zenuwachtig haar hoofd.
Opeens komen Phoebe en Daisy binnen, Phoebe heeft een nep snor onder haar neus en Daisy draagt haar prinsessen jurk.
"De mooie prinses Sofia. was een dag aan het wandelen." zegt Daisy en ze huppelt vrolijk heen en weer voor ons.
"En de lelijke boer Louis was appels aan het plukken in het bos." zegt Phoebe, en ze doet net alsof ze iets plukt van een hoge boom.
"Toen liep Sofia langs Louis en ze vroeg: Wat doe je boer?" vraagt Daisy aan Phoebe.
"Ik pluk appels, mooie prinses." zegt Phoebe met een lage stem.
"O, dat is leuk, zal ik je helpen? Boer?" vraagt Daisy en ze helpt Phoebe met de onzichtbare appels van de boom te plukken. Ik kijk Sofia even lachend aan. Wat doen die meiden nou? Ze maken mij gewoon belachelijk. Maar Sofia amuseert zich wel zo te zien.
"Wat ben je mooi boer." zegt Daisy tegen Phoebe.
"Dankje wel, prinses ik ben Louis een boer uit jouw koninkrijk." zegt Phoebe weer met haar lage stem waar ik van moet lachen.
"Hallo, Louis ik ben prinses Sofia." zegt Daisy heel bekakt en ze schudt Phoebe de hand.
"En ze leefde samen nog lang en gelukkig!" roept Phoebe blij en ze geeft Daisy een knuffel. Ik lach en ook Sofia lacht blij.
We klappen beiden hard en lachen om de meisjes. Dan rennen de meisjes de kamer uit.
"Dat was, ehm, apart." zegt Sofia zachtjes.
"Uhu." maak ik een instemmend geluidje.
"Maar het was wel een mooi verhaal." zeg ik zachtjes. Ik bekijk Sofia goed, haar mooie bruine ogen die nu mooi glinsteren door de kerstlichtjes met lange wimpers. Dan ga ik naar haar volle lippen die er super zacht uitzien. Ik kom langzaam met mijn gezicht dichterbij en Sofia´s ogen glinsteren nu nog meer en dat komt niet door de kerstlichtjes deze keer. Als ik heel dichtbij ben druk ik zachtjes mijn lippen op haar lippen.
