Kahramanım

46 30 5
                                    


Acil' den içeri girdim ve önüme ilk gelen hemşireye babam nerde, babam nerde diye sordum

hemşire neye uğradığını şaşırdı sonra babanızın adını ögrenebilirmiyim ? diye sordu

bende hemen celal aksoy dedim hemşirede evet bir saat önce geldi

~  Amaliyathaneye aldılar dedi.
O an benim için zaman durmuştu sanki, keremin sesiyle kendime geldim.

hadi eylül ikinci katta, gidelim dedi koşarak ikinci kata çıktım amaliyathane nin önünde bekleyen annemi görünce yıkıldım koşarak annemin yanına gittim ve babam nasıl diye sordum

~ kızım bilmiyoruz daha ameliyat sürüyor dedi.
anneme sarıldım sonra  fatma teyze ve eşi hakan amca geldi fatma teyze bana sarıldı ve baban iyi olacak dedi bende iyi olacak değilmi ? dedim.

Elbette iyi olacak seni ve anneni bırakıp gitmez dedi hakan amcada babamın durumunu sordu
keremde daha ameliyatta hiçbir bilgimiz yok dedi.

annemi öyle ağlarken görmeye daha çok dayanamadım koşarak hastaneden çıktım.

Arkamdan kerem ne kadar bağırsada dönüp arkama bakmadım, bahçede bir banka oturup ağlamaya başladım.

Sonra kerem yanıma gelip oturdu elini omzuma koydu bende kafamı omzuna koyup düşünmeye başladım,

babama birşey olursa ben ne yapardım şuan kendimi bir boşlukta hissediyorum çok çaresizim babam olmadan ben bir hiçim babam benim KAHRAMANIM...

keremin sesiyle kendime geldim eylül bana bak ve ağlamayı bırak şuan senin güçlü olman lazım baban uyanınca seni bu halde görmemesi lazım eylül!

kereme kaza nasıl olmuş diye sorduğumda kerem babamdan ögrendim celal amcanın önüne bir araba çıkmış oda duramamış çarpışmışlar.

Kerem'in bu sözlerinden sonra ben ne diyeceğimi bilemedim kerem hadi kalk senin annenin yanında olman lazım belki bir haber vardır.

Annemlerin yanına geldiğimde anneme sarıldım kerem bana bende anneme destek oluyordum anneme babam iyi olacak dedim oda olacak kızım dedi.

Beş  dakika sonra doktor çıktı. Amaliyattan çıktı hepimiz doktorun başına toplandık doktor celal beyin amelyatı başarılı geçti uyanmasını bekleyecez dedi

ben tekrar ağlamaya başladım görebilirmiyim babamı dediğimde doktor odasına geçsin yanlız bir  kişi ve beş dakikalığına görebilirsiniz dedi.

Bunun üzerine anneme sarılıp annecim sen geç dedim oda tamam diyip beklemeye başladık,  babamı odasına geçirmek için ameliyathaneden çıkardılar babamı gördügümde çok masumdu...

babamı bu halde görmeye dayanamadım anneme eve gitmek istediğimi söyledim annem keremde seninle gelsin dedi keremde anneme kafayla olumlu işareti yapıp arkamdan geldi.

Eve yetiştiğimizde kereme salona geçmesini söyledim bende duşa girecektim çok dağınıktım

Soğuk suyu açtım birden titreme geldi bu rahatlamama sebep olmuştu sonra duştan çıkıp salaş bir tişort altına kot şort giyip aşağı indim kerem o sıra uyuyordu oda yorulmuştu uyurken çok masum görünüyordu.

Bende yandaki diğer kotluğa geçtim uyumaya başladım...
Sabah uyandığımda kerem kahvaltı hazırlamış etrafı toplamış telefonla uğraşıyordum istemsizce yüzümde gülümseme oluştu.

Kerem; Birşey sorabilirmiyim ?

~ Tabi dedim
~ Oda ilerde çocuğun olursa ismini ne koymayı düşünüyorsun ?

Şaşırmıştım böyle bir soru beklemiyordum

~ Yani biraz da sevdiğim kişiye bağlı onunla karar verirdim ama oğlum olmasını isterdim gözlerinin rengini benden alan, Devran Deniz  dedim.

- Güzel inşallah diyip sustu bende eşlik edip keremle sustum. Diyemedim senden oğlum olsun, diyemedim sana benzeyen küçük bir oğlum olsun diyemedim işte...

HAYATTAKİ İLKLERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin