Okulun önünde arabaya binmek için keremi beklemeye başladım bir süre bekledikten sonra kerem geldi.
Arabaya bindik yol boyunca ben barışı düşündüm acaba neden bana öyle bakmıştı.
Ben bunları düşünürken keremin sesiyle irkildim kerem çok düşünceli görünüyorsun bir sorunmu var dedi.
Ben umursamaz bir ses tonuyla hayır yok sadece biraz başım ağırıyor dedim.
Ona yalan söylemek istemiyordum ama başka çaremde yoktu. sonunda eve yetişmistik. Arabadan indim ve eve doğru ilerlemeye başladım.
Kerem arkamdan yarın görüşürüz dedi bende kafamı salladım eve girdim, odama çıktım formamı çıkarıp rahat bişeyler giydim.
Aşağı indim yemekten sonra ders çalısma bahanesiyle odama çıktım.
Pencereden dışarıyı izlemeye başladım ne yaparsam yapim SORU İŞARETLERİ peşimi bırakmıyordu.
acaba barış neden bana öyle bakıyordu ,
acaba bilmeden bi hata mı yapmıştım , ona karşı.
acaba benden nefret mi ediyordu ,
acabalar bütün gece beni yiyip bitirdi.
Kafamda yüzlerce soru vardı ve bu soruların giderilmesi için barışla konusmam lazımdı
ve hafta sonuna girmiştik , bu yüzden onunla konuşmak için tam iki gün beklemem gerekiyordu. Kafamdaki soru işaretleriyle birlikte uykuya daldım.
Sabah annemin sesiyle uyandım, saate baktım epey geç olmuştu
lavaboya gidip rutin işlerimi halledip aşaği inip kahvaltı yaptıktan sonra odama çıktım ve ders çalısmaya başladım.
Bütün gün durmdan ders çalıştım çünkü kafamdaki soru işaretlerinden kurtulmanın tek yolu buydu.
Akşama kadar sadece yemek yemek için yerimden kalktım. Akşam yemeğini yerken kerem aradı.
Aslında aradığını görünce neden bilmiyorum ama birden heyecanlandım. Telefonu açtım ne yapıyosun güzellik dedi.
iyi senden naber dedim. Arkadaşlarıyla buluşacağını ve benimde gelmem gerektiğini söyledi önce gelemeyeceğimi söyledim
ama sonra düşündüm ki barışta orda ise onunla konuşup kafamdaki soru işaretlerini giderebilirim.
Keremin teklifini kabul ettim. Yarım saat sonra beni gelip alacağını söyledi. Gidip annemden izin aldıktan sonra gardrobumdan kıyafet denemeye başladım benim hazırlanmam yarım saatten çok daha fazlaydı.
Aslında kerem bunu çok iyi bildiği için geç gelmişti ama buna rağmen o geldiğinde ben halâ hazır değildim. Sonunda hazırlığım bitmişti ve aşaği indim kerem beni görünce suratında bi gülümseme belirdi ve yol boyunca bu gülümseme suratından silinmedi.
Sonunda mekana yetişmiştik tahmin ettiğim gibi barışta ordaydı beni görünce rahatsız olduğunu farkettim
yanına gittim ve ona
- bana neden böyle davranıyorsun bi hatamı yaptım dedim.
Barış ;
Hayır bu davranışlarımın seninle hiçbir alakası yok sadece bu aralar kendimi iyi hissetmiyorum da bu davranışlarım sadece sana özel değil dedi.
Barışın bu sözlerinden sonra bi nebzede olsa rahatlamıştım
peki deyip keremin yanına gittim saat geç olmuştu eve gitmek istediğimi söyledim.
oda beni eve bıraktı. Eve girmeden önce bana
- Eylül sen iyimisin ? dedi
+ iyiyim kerem dedim
- iyi ol zaten sana hiç birsey olmasın sen benim için çok değerlisin dedi ve yanağımı okşadı.
iyi geceler dedikten sonra kapıyı açıp eve girdim.
Annemler çoktan uyumuşlardı bende odama çıkıp pijamalarımı giydim ve yataga girdim.
Barışa anlam veremiyordum aslında birazda bende hata vardı kafamdaki onca soruyu soramadan öyle kalmıştım
utanmışmıydım
korkuyormuydum
bilemedim. onda anlayamadığım başka bişeyler vardı...Ama ne ...!
