Completely Smitten (Brant Cordova) Ep-1

Chapter 46. 'Comatose'

Isang Linggo na ang nakakalipas pagkatapos ng trahedyang iyon kay Shangell at Brant. Si Czarmaine ay buhay pa sa kabila ng tama nito sa katawan niya. Naagapan siya pero ngayoy nakakulong na sa mental hospital. Matindi din ang pinagdaanan ni Czarmaine ng limang taon niyang pagkawala sa mundo ng modeling industry. Nagkarelasyon pala ito sa isang yakuza hanggang sa puntong binaboy siya ng karelasyon niya. Napagalaman din ng mga polisya na pinatay pala ni Czarmaine ang karelasyon nito. Namatay naman ang dalawang kasamahan nitong lalaki na siyang nagpapadala pala ng pink boxes sa amin ni Brant.

At isang Linggo na ding hindi pa nagigising si Brant. 50-50 daw ang chances nito magisng dahil sa lalim ng tama ng dalawang bala nito sa spinal cord at sa matinding bugbog na tinamo nito sa katawan lalo na sa ulo niya kung kaya comatose siya. Dalawang araw na din akong halos walang tulog sa kakaiyak. Hindi ko siya magawang iwan sa kagustuhan kong ako ang una niyang makita pagmulat ng kaniyang mga mata.

"Shangell!" tawag ni Knight sa dalaga at hinawakan ito sa balikat.

"K-Knight hi!" bati ko. Napansin ko din si Ivo at Sky sa likod nito. "Hello!" simple kong bati sa kanila.

"Go home Shangell, kami na muna ang bahala kay Brant!" sabi naman ni Knight.

"No, dito lang ako babantayan ko siya!" matigas kong sabi sa kaniya.

"Shangell, Bryce needs you to be home! You still have your son to take care of!" dugtong nman ni Ivo.

"Brant is a strong person Shangell, I'm sure he's fighting with demon right now to get back to you and Bryce!" sabi naman ni Sky.

Hindi ko alam kung nagustuhan ko ang sinabing iyong ni Sky kaya nagsalubong ang dalawa kong kilay.

"I mean, I know he'll fight in heaven and hell just to be with you again!" pagrerephrase ni Sky.

"Go home now! Hinahanap ka na ni Brce!" sabi ulit ni Knight.

"Thank you! Kayo na muna ang bahala sa kaniya! Please give me a call whenever you see changes in him!" pakiusap ko sa kanila.

Dumaan muna ako saglit sa chapel malapit sa kwarto ni Brant para magdasal.

'Lord, hindi pa po ako handang mawala si Brant sa buhay ko. I lost him for five years already, please don't let it happen again. We still have a promise to fulfill.' At bigla na naman akong napaluha. 'I want to enjoy the world with him togteher with our baby Bryce. Please give him another chance to live." At pinunas ko ang mga luha sa mata ko. 'Brant if you can hear me, please come back, you promise me were going to work on 'forever', I can't do it alone without you!' sunod sunod na ang luhang pumatak sa mata ko. 'Kailangan ka pa namin ni Bryce and I love you so much, more than you' ever know!' taimtim kong dasal.

When I got home, dumeretso ako sa kwarto ng anak ko. I saw Bryce sleeping already. Lumapit ako sa kaniya at umupo sa tabi niya.

"Baby boy, please forgive mommy! Wala akong nagawa to save your daddy!" iyak kong sabi dito habang tulog ito. Naalimpungatan naman ang bata at nagising.

"Mommy you're crying!" sabi ni Bryce na ngayoy nakaupo na sa harap niya.