MAVİLERİN SAVAŞI

~SAAT 5.45~

~SAAT 5.45~

Aklımda binlerce kez olayı canlandırıyordum. Beni görmeme, anlık irkilmeyle kaçmış olma olasılıklarını... Neredeyse imkansız.

Onu keşke yakalayabilseydim. Karanlıkta yüzünü dahi görememiştim. Bir ihtimal o da benim yüzümü görmemiştir diyeceğim ama beni izlemişti. Belki de uzunca bir süre.

Burada kalmamalıydım. Kimseyi öldürmek istemiyordum. İster kötü biri olsun ister iyi biri. Üstelik Bay X ve diğerleri bizi kandırmaya çalışırken onlara nasıl güvenebilirdim? Peki ama diğer çocuklara da anlatmalı mıydım gerçekleri? Ya onlar da biliyorsa, Ya en başından beri bu bir tuzaksa, Ya Tom'u ve ailemi onlar öldürdüyse... Korkum bir takıntı halini almış şekilde içimde büyüyordu. Delirmeme az kalmış olabilirdi. Sağlıklı düşünemiyordum. Öncelikle Düşünmek için güvenli bir yer bulmalıydım. Mağaradan olabildiğince uzaklaştığıma karar kılana dek ormanda yürümeye devam ettim. Bir kayanın üstüne oturdum. Ve soluklandım.

Gözlerimi kapatıp olayların şeritler halinde göz kapaklarımdan geçmesine izin verdim.

Bay X'i toplantı yaparken gizlice dinlemiş ve Karum'a karşı savaşta beni kullanacağını öğrenmiştim. Çünkü onu yenebilecek tek kişi bendim. Peki ama nasıl? Görünmez olarak mı? Mantıksızlığın daniskası. Belki yanılıyorlar yada belki de bilmediğim başka gizli güçlerim var. Bu oldukça karışıktı. Ne yapmam gerektiği hakkında en ufak bir fikrim bile yoktu.

Gün doğumundan önce eşyalarımı toplamak amacıyla mağaraya geri döndüm. Kimse görmeden odama geçip birkaç eşyamı sırt çantama doldurdum. Görünmez olup mutfaktan birkaç parça yolluk aldım. Mağaradan çıkmak için hazır olduğumda gözlerim kurucuların odasında takılı kaldı. Toplantı odasını araştırmadan gidemezdim. Bir ihtimal Karum'un nerede yaşadığına dair bir ipucu veya harita bulabilirdim. Saatime baktım, 5.42. Görünmezliğimi etkinleştirerek altıgen odaya adımımı attım. 5.51'de gücüm yok olacaktı. hazırlıklı ve hızlı olmalıydım.

Karşımda duran oda X'indi, onun yanındaki de toplantı odası.Temkinli adımlarla ilerliyordum. Yakalanma olasılığım yüksekti lâkin bu riski göze almaya değeceğini umuyordum. Kapının önüne vardığımda derince nefes aldım. kapının kolunu aşağı indirdim. Kapıdan "klik" sesini duyunca hayal kırıklığına uğradım. Anahtar yüksek ihtimalle X'deydi. Başımı kapısına yönelttim istemsizce. Bir yanım yapma sakın, git ve kendine güvenli bir yer bul, diğer yanım ise Büyük bir istek ve merakla' odaya gir diyordu.

Bay X odayı boşuna kilitlemiş olmamalıydı. Bir şeyler saklıyordu. Ve belki de çözüm bu odadaydı. Annemle babamı kimin öldürdüğü, Tom'un nereye kaybolduğu, beni neden öldürmek istediklerinin ve aslında kim olduklarının cevabı bu odada olabilirdi. En azından Karum'un kim olduğunu öğrenebilirdim.

Kararım üzerine Bay X'in kapısının önüne ,anahtarı çalmak üzere, geldim, elimle kolu yavaşça aşağı çekmeye başladım.

Eğer beni yakalarlarsa öldürebilirlerdi veya beni Karum'u öldürmeye zorlayabilirlerdi. Son kaçış şansımı ellerimle yakmış olurdum, yakalanmaz isem aklimdaki binlerce sorudan en az birine cevap bulabilirdim.

Bu kararımdan ya çok memnun olacağım yada çok pişman... saat 5.45