MAVİLERİN SAVAŞI

~KAÇ!~

~KAÇ!~

Medya: Harris (başta Dennis'i kurtarıp mağaraya getiren karakter)

Yarım saat sonra aramalar bitmişti. Kolyenin bulunamadığını Bay X'in yüzünden anlamak mümkündü. İçimden bu duruma gülsem de artık toplantı odasına girebilmek hayal olmuştu.

Kaçmakta öyle. Hocalar sıkı yönetim ilan etmişlerdi. Her gece sırasıyla bir öğretmen nöbet tutuyordu.

Gece kaçmak kadar sabah kaçmak da imkansız hale gelmişti. Artık derslere girme zorunluluğu getirilmişti. Yani sabah Bayan Lucy ile dövüş sanatlarındayken 2 saat sonra Bayan Trina sezgiler dersi için bizi alıkoyuyordu. 2 saat sonra da bay Rehab ile doğa bilimleri dersini işliyorduk. Ders saatlerini arttırıp araları kısaltmışlardı böylece kim nerede ve ne yapıyor biliyorlardı.

Bugün kolyenin esrarengiz şekilde ortadan kayboluşunun yedinci günü. Kolyeyi bulan yok, Bu şekilde toplantı odasına girebilen de. Bay Black kapıyı kırabileceğini söylese de Bay X izin vermedi. Kapı olmadan odaya girip çıkmak o kadar kolay olurdu ki bunu X de biliyordu.

Saat12.00 ve Bayan Trina cırtlak sesiyle dersin başladığını haykırıyordu.

Hepimiz bahçede tek sıra olmuştuk. Bayan Trina bize bugünkü dersin konusunu açıklıyordu.

-Sezgiler dersine hoşgeldiniz. Bugünkü dersimizin konusu içinizdeki psişik bağ yeteneğini ortaya çıkarmak. Evet, bir gönüllü istiyorum ki size bu işin nasıl yapıldığını gösterebileyim. Daha sonrada ikişer gruplar halinde uygulama yaparız.

Evet, Kim gönüllü olmak istiyor bakalım?

Ron elini kaldırıp öne çıktı.

- Aranızdaki en cesur Ron'muş. Gel bakalım çocuğum. Öncelikle bir insanla psişik bağ kurup, düşüncelerini öğrenmenin başlıca yolu karşınızdakinin gözbebeklerine iyice yoğunlaşmaktır. Tabi bu sırada zihninizi boşaltmalısınız. Eğer bu aşamaları düzgün bir şekilde uygularsanız karşınızdaki kişi düşüncelerinizi duyabilir ve konuşmadan iletişim kurmanın yolunu bulabilirsiniz.

-Peki bunu engellemenin bir yolu yok mu Bayan Trina? Soruyu soran Laurent yada namı diğer Lau'ydu.

Bayan Trina kuşkulu gözlerle "eğer saklamak istediğin bir şey varsa evet bunu başarabilirsin. Ama düşüncelerine duvar örebilmek ancak ve ancak bilge büyücülerin işidir. Sizler ve bizler bunu başaramayız. Aa, Bay X bir kez başarmıştı lâkin ondan sonra çok güçsüz kaldı. Bu yüzden onu hiç yeteneğini kullanırken göremezsiniz. Gücünü günden güne topluyor. Her neyse bu konularda fazla konuşmamalıyım. Şimdi eşleri ayarlıyorum: Ronnie -Ron, Kathie-Laurent ve Dennis -Cameron. Yarım saatiniz var. Başlayın!

Cameron oldukça sessiz biriydi ve bu sessizliği onun birşeyler sakladığını düşündürüyordu. Üstelik etrafa sürekli sert ve kuşkulu bakışlar atıyordu. Sebebinin ne olduğunu öğrenmek için çıldırıyordum. Aynı şekilde eğer o da benim bildiklerimi öğrenirse... Düşünmemeye çalışmak en iyi çözüm yolu olmalıydı. Umarım...

Cam'in karşısına geçtim. Masmavi gözleri bana Nash'i anımsatıyordu. Gözleri o kadar çok benziyordu ki.

Gözbebeklerine odaklandım. Ve ilk kez insanların gözbebeklerine bakmanın ne kadar rahatsız edici olduğunu öğrendim.

Bayan Trina bu işin uzun süre alabileceğini (ilk deneme olduğu için), önemli olanın gözlerimizi kenetlememiz olduğunu söylemiş olsa bile yaklaşık on dakikadır beyinlerimiz arasındaki bağı kuramamıştık.

Bayan Trina son beş dakika dedi. Son üç, iki, bir-

"Kaç!"

- çocuklar! bu günlük yeter herkes kendi yerine yarın devam ederiz.

Mağaraya koşup anında kendimi yatakhaneye atmıştım. Cameron benimle bağ kurmuştu. Ama "Kaç!" demişti. Bu ne anlama geliyordu. Buradan mı kaçmalıydım yoksa

Bay X'den mi? Cam neler biliyordu? Ne yapmaya çalışıyordu, beni kurtarmaya mı? Belki de beni o gece ormanda izleyen oydu. Cameron ile konuşmam gerekiyordu. Bildiği her şeye ihtiyacım vardı. Fakat hocalar hiç rahat bırakmıyorlardı, sürekli başımızda nöbet tutuyorlardı. Bu şartlar altında Cam ile konuşabilmenin tek yolu sezgiler dersiydi. Yarına kadar nasıl bekleyecektim.

En iyisi gece görünmez olup yanına gitmekti. En tehlikelisi ve en iyisi. Hocalar yatakhanelerin kapısında nöbet tutuyorlardı.

Burası beni korkutuyordu. Her geçen gün biraz daha...