Drakenrijders -deel 2-

Hoofdstuk 1: zwaardvechten

Het is inmiddels drie weken geleden, drie weken sinds Lieke samen met mijn vader naar mijn tante is gegaan. Drie weken waarin het steeds beter met mijn moeder gaat. Drie weken geleden dat ik hoorde dat er oorlog op komst was, in mijn thuiswereld. En drie weken dat ik weer op school zit. Alles is hier nog steeds normaal, hoewel je wel begint te merken aan het gedrag van de leraren dat er oorlog op komst is, ik heb ze nog nooit zo gespannen gezien. Alles is een bevel en als je dingen niet goed doet word je helemaal afgeblaft en mag je na de lessen nog eens terug komen om het overnieuw te doen.
"Lara!" Silvester steekt zijn hoofd om de deurpost en trekt een wanhopig gezicht. "Kom nou ander ben je dadelijk te laat voor de zwaardvecht lessen!"
"Jaja ik kom al!" Snel pak ik mijn schoenen en ren dan op blote voeten achter Silvester aan de gangen door naar beneden. Waar je in het begin nog wel eens gelach hoorde als je als eerste klasser rennend door de school heen ging, is dat nu opgehouden, iedereen heeft haast. Hijgend komen we buiten het terrein op rennen.
"Zo zo, net op tijd." Mijn leraar is een grote man met snor en een niet al te vriendelijke blik. Hij staart mij aan en onder een gemompeld excuusje draai ik me om en ga op de grond zitten om mijn schoenen aan te doen.
"Is iedereen klaar? Pak dan je zwaard en kies een partner." Iedereen heeft zijn eigen oefenzwaard, dat in een groot rek staat. Al snel zijn we elkaar allemaal aan het verdringen om als eerste je zwaard te pakken. Als je dat niet doet, valt uiteindelijk je zwaard in de modder en kan je hem eerst gaan schoon maken. Alle zwaarden zijn van hout, zodat we elkaar nog geen pijn kunnen doen, tenminste dat waren de woorden van mijn leraar. Hij heeft het gruwelijk mis, tenminste voor mij dan. De meeste jongens hadden al snel door dat het houten zwaard eigelijk te zwaar voor me is en dat ik dus een makkelijke tegenstander ben. Gelukkig heb ik Silvester, hij is een hele goede zwaardvechter, ook al zou je dat niet zo zeggen en hij zorgt ervoor dat hij me tips geeft. Over hoe ik het beste mijn zwaard kan vasthouden en hoe je kan zien welke aanval je tegenstander gaat uitvoeren. Helaas werkt dat lang niet altijd, omdat ik te gefocust ben op mijn zwaard omhoog houden.
"Ik neem Lara!" Iemand schreeuwde over het veld terwijl hij langzaam komt aangelopen. Het is Mirth, hij is altijd te laat maar de leraar zegt er nooit wat van, volgens mij is hij gewoon bang voor de vader van Mirth, een hoge officier in het leger. Waarschijnlijk heeft Mirth iets van het talent van zijn vader, want hij is ook een hele goede zwaardvechter en hem en Silvester tegen elkaar zien vechten is echt een genot. Helaas vind hij het maar al te leuk om mij te vernederen tijdens het vechten. Silvester zegt iedere keer dat het gewoon een zielige wraakactie is op al zijn mislukkingen van het begin van het jaar, maar hij zit dan ook niet iedere keer met blauwe ribben en gekneusde armen bij de schooldokter.
"Iedereen klaar? Start!" Mirth pakte rustig zijn zwaard uit het rek, dat van hem is de enige die niemand durft aan te raken, bang om tegen hem te moeten vechten. Met een gemene grijns komt hij tegenover mij staan.
"Zullen we dan beginnen klein meisje?" Het volgende moment breekt de hel los, Mirth ziet precies waar mijn verdediging zwak is en raakt me daar dan met een harde klap. Soms vraag ik me af of we niet gewoon een schild kunnen gebruiken, net zoals ze op de aarde doen. Dat zou makkelijker voor mij zijn. Een por in mijn ribben, onder de plexus, doet me de adem ontnemen en ik wankel wat naar achteren. Een jongen achter me geeft me snel een trap in mijn knieholtes en ik val om.
"Dankje gast." Mirth kijkt blij naar de persoon die me omver getrapt heeft. "Wat jammer dat we het niet goed mogen eindigen, want je hoofd eraf slaan lijkt me best leuk." Mirth kijkt gemeen op me neer, pakt zijn zwaard wat beter vast en mept me dan hard tegen mijn hoofd.