Drakenrijders -deel 2-

Hoofdstuk 8: terugbrengen

Het was inmiddels twee dagen geleden dat we de info over de Scirary gekregen hadden en Silvester had me de hele tijd genegeerd. Of nou ja genegeerd, het was meer alsof hij iets aan het bedenken was. De bel ging en ik liep het lokaal uit, snel om op tijd bij mijn derde privéles van directeur Kingsly te zijn. Ik hoorde rennende voetstappen achter me en zag een licht hijgende Silvester voor me staan.
"Ik heb een goed idee, waarvan ik zeker weet dat jij het ook een goed idee gaat vinden."
"Vertel, maar wel snel een beetje want ik moet naar mijn les." Nieuwsgierig keek ik hem aan.
"Nu we weten waar ze vandaan komt en haar volk ook hier is kunnen we Maud gaan terug brengen." Hij keek me blij aan. "Dit is zo'n goed idee!" Even vroeg ik me af of hij gek geworden was, waarschijnlijk wel.
"Nee joh dombo! Dan worden we van school gestuurd, zeker weten!"
"Ach nee joh, zo'n vaart zal het niet lopen." Silvester scheen er al het vertrouwen in te hebben dat hij dit wel even zou opknappen.
"Nou dan ga je fijn alleen, want ik ga niet mee."
"Ah toe nou?" Hij probeerde om me met grote puppy ogen aan te kijken, het lukte hem niet.
"Nee, voor jou maakt dit alles" ik gebaarde naar de school en de velden er omheen "niet zoveel uit, maar voor mij is dit een droom. Ik wil dit al zolang ik me kan herinneren, dat ga ik niet laten verpesten omdat ik zo nodig een kind moet redden." Ik trok een boos gezicht en liep weg, naar mijn privéles met directeur Kingsly. Toen ik de trap af liep en de stijfheid van de spierpijn me aan de vorige twee lessen herinnerde, wenste ik dat ze hier, net als in de grote gebouwen in de stad, wyverns gebruikten als lift. Dan kon je op een kleine versie van een draak, die niet groter werd dan je heup, gaan zitten en werd je zo omhoog en omlaag gevlogen. Natuurlijk waren ze erg instabiel en vlogen ze bij lange na niet zo lekker als draken, maar vooral voor de ouderen mensen waren ze soms wel handig. Kreunend kwam ik uiteindelijk beneden en liep toen zo snel mogelijk naar buiten. Daar stond directeur Kingsly al te wachten, de lessen waren anders dan ik me had voorgesteld. Kingsly, hoewel hij me nog steeds niet echt mocht, deed echt zijn best om me alles te leren wat ik zou moeten kunnen.
"Ga maar klaarstaan." Iedere les begon zo, met een partijtje vechten. Daarna begon hij me al mijn zwakke punten te wijzen en moest ik ze verbeteren. Ik vond het niet leuk als iemand zegt dat ik dingen fout doe, dus dit was echt heel irritant. Na het verbeteren van de stand van mijn voeten en de grip op mijn katana, begon een eindeloze reeks van vaste aanvallen met hun verdedegingen. Hij sloeg ik weerde af. Na een uitputtende twee uur waren we klaar, zwetend als een bambinto liep ik naar binnen. Na iedere les ging ik zo snel mogelijk onder de douche.

"Misschien kan je Mirth binnenkort nog wel eens aan." Jaemelynn keek me vol vertrouwen aan.
"Tuurlijk." Mijn stem zat vol sarcasme. "Ik zal de jongen, die sinds hij een zwaard kon vasthouden heeft getraint, wel even verslaan na drie lessen." Ik dacht aan Mirth, hij was echt heel goed.
"Nou ja het kan toch?" Afwezig aaide ik even over Jaemelynns kop.
"Schat, soms kan je je vijanden niet verslaan met de middelen die je hebt. Soms moet je gewoon even wachten tot het leven je betere middelen geeft. Als ik samen met jou tegen Mirth en zijn draak zou moeten vechten, winnen we zeker weten. We zijn nou eenmaal een beter duo, zij hebben nog steeds een slechte communicatie. Maar alleen met een zwaard tegen Mirth? Ik denk het niet."
"Jammer." Ik voelde hoe teleurgesteld Jaemelynn was, ze had Mirth waarschijnlijk willen terugpakken. Hij was namelijk ook niet aardig tegen Jaemelynn omdat ze, volgens hem dan, een 'te hoge dunk van zichzelf' zou hebben.
"Nou ik moet weer gaan, het eten is volgens mij zo klaar." Ik stond op en klopte mijn handen aan mijn broek af.
"Wanneer ga je nou vragen of ik van stal mag verwisselen?"
"Oja, dat moest ik ook nog doen, dankje. Ik ga het nu regelen." Meteen liep ik de stal uit, direct naar het kantoor van de directeur.