Drakenrijders -deel 2-

Hoofdstuk 29: terug

"Jullie drie komen nu met mij mee naar binnen! Jij, jij en jij zorgen voor die draken!" Directeur Kingsly kwam schreeuwend naar buiten gelopen en wees een paar jongens aan. Ik sprong zo snel mogelijk van Jaemelynn af en gaf haar een aai over haar neus.
"Ik ben zo snel mogelijk terug." Een van de jongens kwam op ons af gelopen en ik gaf hem de teugels in handen. "Wel doen wat je gevraagd word he Jaemelynn." Zenuwachtig, maar gelukkig samen met Silvester, die een erg kalm gezicht had, en Mirth, die gewoon weer eens uit de hoogte keek, liep ik naar binnen. Het was gek dat ik hier minder dan een week voor het laatst geweest was, het voelde alsof ik maanden, zo niet jaren was weggeweest. De route naar het kantoor was nog steeds hetzelfde en eigelijk alles was nog precies zoals voordat ik weggegaan was. Het voelde raar, alsof ik had verwacht dat alles anders zou zijn. Vooral nu ik zo anders was geworden, door alle dingen die ik had meegemaakt.

"Wie denken jullie wel niet dat jullie zijn? Dat de regels niet voor jullie gelden? De regels gelden voor iedereen!" We stonden met z'n drieën voor het bureau waarachter Kingsly heen en weer aan het wandelen was. "Ik heb jullie vaders al bericht, ze zullen morgen hier zijn. Tot dan blijven jullie op je kamers, jullie mogen niet naar buiten! En nu wegwezen!" Ik liep als eerste naar buiten, ik wilde Lowie vinden. Weten wat hij vond van het feit dat ik bijna zeker weten van school gestuurd zou worden. Vlak voordat ik de deur dicht deed hoorde ik nog net hoe Mirth probeerde de schuld op ons af te schuiven.
"Maar oom, ze dwongen me. Ik moest met ze mee komen, anders..."
"Niks geen oom jongen, hier ben ik de directeur. En het maakt me niet uit wat ze gedaan zouden hebben, je had gewoon naar een leraar kunnen gaan voor help. Dus probeer er niet onder uit te komen want dat maakt dingen alleen nog maar erger voor je. Je vader..." Ik liep door, ik hoefde niet te weten wat voor een dingen Mirth nog meer zou verzinnen. Toen ik bij de trap aankwam deden rennende voetstappen achter me me omkijken, Silvester probeerde me in te halen.
"Heb je gehoord wat dat misbaksel zei?! Hij probeerde het feit dat hij achter ons aan gegaan is onze schuld te maken."
"Ja ik heb het mee gekregen." Ik klonk koel en afstandelijk, wat ook de reden was dat Silvester me onderzoekend opnam.
"Ben je boos?" Silvester ging voor me staan zodat ik niet anders kon dan hem wegduwen of antwoord geven.
"Op het feit dat Mirth probeert ons de schuld te geven? Ja natuurlijk!" Vlug probeerde ik langs hem heen te glippen.
"Nee op het feit dat je vader bericht is." Hij zette een stap opzij zodat ik er nog steeds niet langs kon.
"Op het feit dat ik het eerste meisje hier op school was en zo geschiedenis kon schrijven en dingen kon veranderen? En dat ik dat nu allemaal verspild heb omdat ik zo nodig een hulpje moest gaan redden? Ja natuurlijk ben ik boos!" Ik schreeuwde haast in Silvesters gezicht.
"Rustig joh." Silvester legde zijn handen op mijn schouders. Verslagen ging ik op de trap zitten.
"Ik had de kans dingen te veranderen." Mijn stem was afgezwakt tot een zacht gefluister. "En nu, nu is het allemaal weg. Met een boze beweging veegde ik de tranen die als vanzelf in mijn ogen gekomen waren weg.

"Ach moet ons kleine meisje huilen?" De venijnige stem herkende ik ook wel zonder op te kijken.
"Rot een groot eind op Mirth! Of wil je dat ik je net zoals in het begin van het jaar knock out sla? Het boeit nu toch niet meer dus dan kan ik hier maar beter van genieten." Ik stond op en rolde de mouwen van mijn shirt op. Het shirt dat ik van de Scirary had gekregen, zodat ik aan ze zou denken.
"Ach joh ons kleine meisje kan mij nog niet eens verslaan in een zwaard gevecht, laat staan een man tot man gevecht. Of moet ik zeggen een man tot vrouw gevecht?" Mijn hand schoot uit en raakte hem vol tegen zijn wang, een luide pets echode door de gang. En een mooie rode vlek kwam op de plaats waar ik hem geslagen had.

---
Nou dat is weer een hoofdstukje in de richting van het einde. En voor degene die het vorige hoofdstuk gevraagd heeft of er ook een deel drie komt, het spijt me maar er komt geen deel drie. Ik ga eerst deze twee boeken herschrijven en tot een mooi geheel maken zodat ik alle dingen die ik in het begin fout heb gedaan kan aanpassen. Zodra ik helemaal klaar ben met herschrijven ga ik wel kijken of ik een vervolg kan schrijven op dit verhaal, dus geef de hoop niet helemaal op. Maar ik denk dat ik nog wel een paar maanden zal bezig zijn met het herschrijven. Als ik een vervolg ga schrijven zal ik het wel in dit boek plaatsen zodat iedereen het te weten komt oke? Nou ja dat was het wel doei.