Drakenrijders -deel 2-

Hoofdstuk 4: verdriet

De hitte hield net zo snel op als dat hij begonnen was en ik had niet eens de kans gehad om mijn fakkel aan te steken.
"Waarom is mijn vuur weg?" Jaemelynn klonk erg teleurgesteld en draaide haar kop weg. "Ik ben gewoon een waardeloze vuurdraak."
"Nee dat ben je niet." Ik probeerde haar kop te pakken en haar te troosten, maar ze duwde me ruw weg en liep het bos in. Het drong tot me door dat als ik haar niet terug zou halen ik de rest van de dag en nacht door het bos terug zou moeten lopen. Vloekend rende ik haar dan ook achterna.
"Bij Kath'il! Jaemelynn loop nou niet weg! Je bent geen waardeloze draak! Je moet gewoon een beetje vertrouwen in jezelf hebben!"
"Spot niet met de goden Lara, ik ben wel een waardeloze draak want ik kan nog niet eens een piepklein vlammetje langer dan een paar seconden laten branden, ik ben nog wel een vuurdraak! Ik ben gewoon een lachertje. Kijk daar heb je Jaemelynn. Wie? Die vuurdraak die nog niet eens een een klein vlammetje aan de gang kan houden. Dat is wat er gaat gebeuren!" Ik voelde hoe ze me buitensloot en begon nog harder te rennen. Steken schoten door mijn buik en ik hijgde luid, al die conditie lessen hadden me nog niet voorbereid op het achterna rennen van een verdrietige draak. Een tak sloeg tegen de blauwe plek op mijn arm en zorgde ervoor dat ik niet meer keek waar ik mijn voeten zette. Een boomwortel kreeg het daarom voor elkaar dat ik een snoekduik naar de grond maakte en hard op de grond knalde. De tranen, die toch al zo hoog zaten van alles wat er opeens gebeurde, stroomden nu vrijelijk over mijn wangen.
"Jaemelynn kom terug! Dit overkomt iedere draak!" Ik schreeuwde mijn keel helemaal schor. "Je gas was gewoon op, dan moet je gewoon weer even wat eten en een paar uur wachten! Kom terug Jaemelynn! Alsjeblieft." Het laatste was enkel nog een gefluister. De pijn in mijn keel was bijna niet te harden en ik verlangde heel erg naar een glas water. Snikkend bleef ik op de grond liggen, ik had de kracht niet meer om nog op te staan. Ik wilde opeens heel graag dat ik thuis zou zijn. Dan kon ik nu naar mijn moeder toe en haar alles vertellen terwijl ik een kopje dampende thee voor me had staan. Maar ja voordat ik dat kon doen moest ik eerst het bos uit en mijn brandende keel, pijnlijke hoofd en alle blauwe plekken zeiden me dat ik, hoe graag ik het ook wilde, nog lang niet op school zou zijn, laat staan thuis. Een kloppend gevoel in mijn hoofd vertelde me, dat ik beter niet kon huilen terwijl er een enorme blauwe plek op mijn hoofd zat. Helaas hielp dat niet om me te laten ophouden. Al mijn frustraties en verdriet kwamen in een keer naar buiten, zo leek het wel. Ik huilde om het besef dat mijn moeder nog steeds in het ziekenhuis lag, over het feit dat ik na iedere zwaardvechtles onder de blauwe en gekneusde plekken zat en over mijn knagende gevoel van eenzaamheid. Waarom wist ik niet, ik had dit toch allemaal zelf gewild? Maar ja niets had me hier dan ook op kunnen voorbereiden, jongens in een groep zijn nou eenmaal anders dan jongens apart. Ik huilde tot mijn tranen op waren en ik me nog beroerder voelde dan daarvoor. De bosgrond leek opeens verrassend veel op een zacht bed van oude bladeren en langzaam sloot ik mijn ogen.

Er spatte heets iets op me, het was nat en heel erg warm. Verbaasd deed ik mijn ogen open, ik lag nog steeds in het bos. Toen ik wat beter keek zag ik dat het al avond was en dat Jaemelynn naast me zat. Voorzichtig draaide ik me om, ik lag nu op mijn rug en keek omhoog naar Jaemelynn. Weer spatte er iets warms op me, maar nu had ik gezien dat ze van haar kop af kwamen. Langzaam stond ik op en pakte haar kop vast, tranen vormden zich in haar groene ogen en rolden van haar schubben af naar de grond.
"Zullen we naar huis gaan gekkie?" Ik wreef voorzichtig de tranen van haar snuit af. Ze knikte en ik klom op haar rug.
"Het spijt me Lara."
"Mij ook."

-----
Hier om het goed te maken dat het zolang duurde voordat ik update, een nieuw hoofdstukje. Waarschijnlijk moeten jullie hierna weer even wat langer wachten want ik heb ook deze week nog wat proefwerken gepland staan. (Ugh haat aan Nederlands >:( want ik weet nog steeds niet precies hoe ik een bijzin kan ontdekken :'( dus ja dat wordt moeilijk.) ik hoop dat ik volgende week weer een nieuw hoofdstukje online kan gaan zetten.