HABERSİZ(Haber Serisi 1)-ASKIDA-

Dur

Şarkı:İlyas Yalçıntaş-İçimdeki Duman

⚫⚫⚫

Patlamış mısırla bir film izliyordum ki kapının çalmasıyla izlediğim filmin içine etti.Ayaklarımı koltuktan indirip yere basınca daha sinirlenmiştim.Kapıya gidip baktığımda şaşırmıştım.''Umut yok.'' dedim bir anda.Çünkü Yeşim gelmişti.

Yeşim:''Biliyorum.'' diye ağlamaya başladığında dayanamayıp ''İçeri gir.'' dedim.

Yeşim:''Pı-pına-pınar,'' diye kekeliyordu soluyarak.

-''Ne oldu Pınar'a?'' endişeliydim.Pınar çünkü serseri gibiydi ama seviyordum.

Yeşim:''Umut ile onu gördüm.''zor nefes alıyordu.

-"Ee,ne var bunda?"dedim bıkkın bir şekilde.

Yeşim:''Pınar'ın elinde bıçak va-vardı.''dediğinde büyük bir şoka girmiştim ki bir on saniye hareketsiz kalmış olabilirim.

Tık tik-Bir,

İki,

Üç,

Dört,

Beş,

Altı,

Yedi,

Sekiz,

Dokuz,

On.-Tık tik

-''Kızım sen manyak mısın?Neden ayırmadın?''dedim sinirle. ''Şimdi neredeler?''

Yeşim:"Çünk-çünkü..." artık kekelemesinden bıkmıştım ve sözünü keserek ''Neredeler!?''diye bağırdığımda ev inlemişti sanırsam.

Yeşim:"Bahçedeler,burada,bir yerdeler."dediğinde bir hışımla bahçeye çıktım.Pınar vardı sadece.

-"Ne oldu Pınar,bu ne ya,delirdin mi sen?"diye tısladım.

Pınar:"Sinirlendim."dedi soluyarak.

Ya sabır.

-"Ne siniri?"dedim merakla.Çöktüm yanına.

Pınar:"Sana ne?"diye tısladığında cidden çok sinirlenmiştim.Bıçağın nerede olduğuna bakarken gözüm keskinleşti.Bulmuştum.Çimenlerin oraya atmıştı.Kan var mı diye daha dikkatli bakmak istemiştim ama belli olmuyordu.Ama yine de Pınar yapmazdı.Sinirlenip içimden ona kadar saydım.
"Bir,

İki,

Üç,

Dört,

Beş,

Altı,

Yedi,

Sekiz,

Dokuz,

On."
Sakinleşmeye çalıştım.Bir nebze olsa da sakinleşebilmiştim.Derin bir nefes aldıktan sonra"Ne demek sana ne?"diye sordum sert bir şekilde.

Pınar:"Bildiğin."diyerek çekip gitti.O anda yerde çökmüş,milim kıpırdamamıştım.Elimle yerden destek alarak ayağa kalktım.Gözümden bir damla yaş akmıştı.Git gide yol alıyordu ki birinin önüme geçmesiyle sıçradım.Benim hep sıçramalarımın sebebi Umut'tu.Ve yine Umut sıçratmıştı.Baş parmağıyla akan göz yaşımı silip "Kötülere bir şey olmaz." dedi.

-"Ama sen iyisin." dedim küçük bir kız çocuğunun ses tonuyla.

Umut:"Hayır, değilim."dedi ciddi bir şekilde. Elini yüzümden çekti ve kendi saçlarına götürerek kaşıdı.

-"Ben seni tanıyorum."

Umut:"Hayır tanımıyorsun."dedi ve ardından derin bir nefes aldı.Yanaklarını şişirerek ofladı."Kötüyüm veya iyiyim.Sorun o değil,asıl sorun bana kimse bir şey yapamaz."dedi.Alay edermişcesine güldüm."Şakasın sen ya,"dedim nefes aldım ve devam ettim "Senin gibi ab- neyse ya neyin konuşması bu?" dedim tıslayarak.Eve girmek için bir adım atıp arkamı döndüm.Kolumdan tuttu.

Umut:"Dur."dedi sesi bir çocukmuşcasına.

Arkamı dönmeden,yerimden milim oynamadan "Neden?" diye sordum.

Umut:"Dur ki iyileşiyim."dediğinde içimden 'ne iyileşmesinden bahsediyor bu?'diye tısladım.

Umut'a hızlıca dönüp karnının kanadığını fark edince dudakların aralandı.Dudaklarımın arasına,hıım hani şu koca karam diye bir çikolata var ya,onun tamamı girebilirdi."Yok artık,"diye şaşırdım.Derin bir nefes alıp devam ederek "İyi misin?"diye sordum nazikçe.

Umut: "Hayır,değilim."dediğinde üzülmüştüm ki bunu karakter manasında dediğini anlayınca kendi kafama vurdum.

Sonrasında güldü.Alaylı bir şekilde güldü.

Tekrarladı sözünü "Dur ki iyileşiyim."durdum çünkü o güzel sesine 'hayır' diyemiyordum.

-"Yeşim pansuman malzemeleri getir.Eczane dolabında."dedim bağırarak ama bu manyak bilmez ki neyse.Bekledim tekrarladım daha da bağırarak.Hâlâ ağlıyordu getirdiğinde.Elinden hızlıca aldım.

Umut bluzünü çıkarmıştı."Oha,kaslara bak."diye mırıldandım.Yüzüne baktığımda duyduğunu anlamıştım.Çünkü o havalı sırıtması vardı yüzünde.Hemen başımı eğdim ve pansumana başladım.Utanmıştım.

Uzak duruyordum.Baya bir mesafe vardı.Ama kolun yetişebiliyordu.Pansumanını yaparken eliyle elimi tutup "Yeter bu kadar" diyerek itti elini geri.

-"Peki"deyip geri çekilebildim sadece.Elimde ki kanlı pamuğu çöpe atıp bir bez parçası almıştım.Karnının yara yerini sıkıca bağladım.Doğruldum.Ve bıçapın olduğu yere doğru gitmeye başladım.Vardığımda bıçağın az bir kısmı kanlıydı.Onu elime alıp hemen çöpe attım.

Umut malı ise- ya mal değil ki o neyse.Umut'ta Yeşim'in kolunun altına girmiş gidiyorlardı.Sanırım Yeşim'in evine.

-"Görüşürüz!"diye bağırdım arkalarından.Umut arkasına dönüp sırıttı.

Geri önüne dönüp lüks arabasına bindi Umut,yanına da Yeşim.Sanki Umut Yeşim'i gerçek seviyormuş gibi.Bilmiyorum.Ciddi ağır bir yük bu.Hayata bir anlam veremiyorum.

Ben ise Umut'a yaptıkları yüzünden Pınar'a çok sinirliydim o başkasının evine giderken.Çünkü aşıktım Umut'a.

Sonrasında dayanamayıp Pınar'ı aradım.Meşguldü.Daha da sinirlenerek odama çıktım sert adımlarla.Aynanın karşısına geçtim.Gerçekten filmlerdeki gibi aynaya sert bir yumruk atarken "Umut'a neden aşıksın!?" diye kendime bağırdım.Suçluymuş gibi.Elimi geri çektiğimde kanlar akıyordu.Buna aldırış etmedim ve yatağa oturdum.Düşünmeye başladım da...

Pınar, sanki Umut hakkında, benim bilmediğim bir şeyi biliyordu.