Gözyaşı

33 3 0
                                    

(Doğa'nın ağzından)

Ağlıyordum,nefes almadan ağlıyordum.Öğrenmişti.

Neden gülüyordu?

Aşık olmadığından?

Rezilliğimden?

Neden?


Durmadan ağlamaya devam ederken telefon çaldı.Ecrin arıyordu,açtım.

"Doğa ya bize gelişen?" hıçkırıklarımı duymuş olmalıydı ki "Ağlıyor musun?" diye devam etti.

"Öğrendi..." diyebildim yalnızca.

"Öğrendi..."

"Şaka yapıyorsun!" dediğinde sinirlenmiştim.Bunun şakası mı olur ya?

"Hayır." diye cevap verdim ve telefonu yüzüne kapattım.Daha fazla konuşmak istemiyordum bu konuda.Kırılacağını biliyordum ama takmazdı,anlardı beni Ecrin.Ayağa kalktım ve masada öylece duran günlüğümü sakladım.Gözyaşlarımı silip odadan çıktım.Hızlıca merdivenlerden inerken Yeşim'i gördüm.Bana bakıyordu.

"Ufaklık ağlıyor." dedi hala bana bakmaya devam ederken.

Kaşlarını çattım ve ortalıkta Umut'un olmadığına kanaat getirdiğinde yanın gidip kolunu sıkarak "Bana bir daha ufaklık deme çakma sarışın," soluk aldım ve "Seni ağlatmamamı istiyorsan 'ağlıyor' deme,yoksa seni benim ağladığımdan daha fazla ağlatırım." diye devam ettim.Sözümü bitirip elimi,Yeşim'in kolundan ayıran Umut'a döndüm korkarak.

"Ne yapıyorsun ufaklık?" diyerek 'ufaklık' demeye o başlamıştı artık.Göz devirdim.Bir şey demedim.Yeşim'e baktığımda korkaklığı gözlerinden belli oluyordu.Umut "Ve...Neden ağlıyorsun?" diye sorduğunda ona tip tip baktım.Onun üvey kardeşi olduğumu öğrendiği halde nasıl böyle sakin kalabiliyordu?

Hiç bir şey anlamıyorum.

"Sana ne ve diğerine de sana ne,sana ne?!" diye karşılık verdim.Kolumdaki elini sertçe kolumdan çekerek evden çıktım.Ecrin'e gidecektim ki Ecrin gelmişti bile.

Kapıdan girerek "N'oldu?Anlat." dedi telaşlı bir şekilde.Çimlere oturdu ve bağdaş kurdu.Cevap vermeye üşenmekle birlikte ayaktayken Ecrin elimden tutarak beni de otutturdu.

"Ya işte evde tek biz vardık.Hortumları birbirimizi ıslat-" derken Ecrin "Oha!" diyerek sözümü kesince kaşlarımı istemsizce çattım ve ona vurdum.Sonra elini 'tamam' şeklinde salladı.Bende devam ettim.

"İşte sonra odama çıkıp günlüğümü buldum.Onu okudum.Orada anlatmışın üvey kardeşim olduğunu," bunu derken sessizdim "Onu günlüğümü okurken yakaladım."

Göz yaşlarımı tutamadım ve ağlamaya başladım.Kafamı Ecrin'in omzuna yasladım.

"Kaç gündür de okulu aksatıyorum." dedim.

"Aynı konuların üstünden geçtik.Daha yeni konuya başlamadım hiç bir derste." dediğinde rahatlamıştım.Ayağa kalktım ve "Gel odama çıkalım." dedim. Oda ayağa kalktı ve eve doğru yürüdük.

Kapıyı açtım.Yeşim ile Ecrin büyük kavgalıydı.Kesin yine kavga ederler.

İçeri girdiğimde Ecrin yüksek bir sesle "Bunun ne işi var burada?" dedi.Bunu duyan Yeşim "Umut'un sevgilisiyim hatırlatırım." dediğinde yutkundum.Ve yukarı çıktık aldırmadan.Odada sohbete daldık.

"Yeşim malı işte,aldırma." diye sohbeti Ecrin başlattı.

"Takmıyorum zaten.Aşık olamaz bir daha Umut bana hiç," dedim.Durdum ve devam ettim. "Umut okula gitmese ne olur?Umrunda değil."

"Aynen." dedi kafasını sallayarak.

"Bekle ben geliyorum." diyerek aşağıya inerken tutamadığım bir gözyaşı aktı gözümden.Aşağı inmemin sebebi ne yaptıklarını merak etmemdi.İstemsizce gözyaşlarımı silip aşağıya indim.Umut ağladığımı gördü ve bana doğru gelmeye başladı.Bana doğru gelirken bende geri geri gidiyordum...Ki merdivene çat diye oturana kadar.

İki eliyle başımı arasına aldı.

"Merak etme okumadım." dediğinde yerde olan başımı ona doğru çevirdim.Kaşlarımı çattım.Saldırıya hazırlanıyordum.Basımda olan o iki elini ittim ve "Salak,neden okudum diyorsun?" diye kükredim.

Yandan da Yeşim'e bakarken kıskandığını fark ettim.Ama yine bu öfkemi dindirmedi.Sinirle düştüğüm merdivenden kalkıp "Aşkınızı yaşayın,ikinizde bana yaklaşmayın!" dedim.Yeşim'in oradan "Ben ne yaptım ya?" dediğini duydum.

Odamın kapısı kapalıydı.Tam odama giremeden Umut'un ve Yeşim'in beni çok rahat görebileceği olan merdivenin başına çöktüm.İyi ki 'üvey kardeşin olduğumu öğrendin' gibi şeyler söylememişim.Ve suratımda hiç bir ifade olmaksızın sadece gözyaşı akıyordu.Umut'ta bana bakıyordu.Yaptığından pişman mıydı anlayamadım.O an ben sanki bir ölü gibiydim.Bir hareket bile yoktu.Sadece gözyaşı.Etrafı bulanık görüyordum.Gözlerimi kapattım.Ayak sesleri duydum ve onun bir kaç saniyesi sonrasında yüzümde gözyaşımı silen Umut'un elini hissettim.







-
Biraz geç oldu,özür dilerim.İkinci olarak ta oylarınızı bekliyorum.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: May 22, 2016 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

HABERSİZ(Haber Serisi 1)-ASKIDA-Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin