Yalnızlıktan kaçtım hep
Yine yalnızlıklara.
Işıkları kapattım düşünmeden
Ruhu aldım,taşıdım
Yalnızlıklara attım.
Sonra alıp serdim
En yalnızından,en yalnızına
Karardı,döküldü,sıvadı yerleri
Silinmedi,bütünleşti
Korkmadan karanlığa attı adımlarını
Yıldızlar gibi parlak,üşüştü etrafına birçok ruh
Hepsi parıltıdan ibaretti
Hiç yalnız kalmışlar mıydı ki?
Kaç kez üşümüş
Kaç kez ölmüşlerdi?
Ruhu aldım ve yürüdüm,
Birçok yoldan geçtim
En yalnızından,en yalnızına
Yağmurlar yağdı,ıslanarak dans ettim
Ruh karardı,soldu
Kimsesizdi ve korkuyordu
Sahteleşmekten.
İnsanlar hep rol yapar ve içlerindeki yalnızlığı unutmak için hiç hatırlamaz.
Ben hiç unutmadım,
Unutamadım
Unuttuklarıyla kaldılar
Unuttular
Hiç rol yapmadım.
Öldüğümden beri,
Yalnızım
Ruhu ararken seçtim yollarımı,
En yalnızından,en yalnızına.
Dikenliklerden geçtim,en soğuk rüzgarda ısındım
Kalabalıklardan yürüdüm
Yalnızlığıma imrendim
Durdum,yoruldum
Kadeh kadeh doldurup içtim
En yalnızından,en yalnızına
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cam Havli
PoetryKendimi hiç tanımadığım bir yere..tanımadığım kişilere,henüz kendimi bile tanımıyorken anlatacağım. Ve kendimi,hiç almadığım bir nefesle,tek bir nefeste,gökyüzüne uğurlayacağım. Ruhum sonsuzluğa yükselecek. Bir gün bitecek her şey.. Alacak bir nefes...
