Henüz görmedim Güneş'i
Ve o görkemli galaksiyi
Bir alevden daha soğuk irislerimle
Ay'a dokunamadım henüz
Üşümedim soğuk ekseninde
Yagmur damlaları beni hiç ıslatmadı
Ilk cemre düşmedi henüz içime
Yolumdan hiç çıkmadım
Zira hiç yolum olmamıştı
Henüz
Ölüme bu kadar yaklaşmamıştım
Yaşamın kıyılarında koşarken
Nefes nefese ve keder kedere
Karışırken...
Ben hiç bir tebessüme karışmadım
Dalgalar durulmadı henüz
Kıyı sarp,kayalar keskindi
Ve ben iyi bir denizci de olamadım
Güverteye mesken etmiş
Bir yosun tanesi kadar bile
Bu durumda beni afaroz ediniz peder
Güneşten,galaksiden
Ay'dan ve onun ekseninden
Bir tebessümden
Yağmurla harmanlanmış denizden
Ve kendimden
En çok..
Henüz
Vakit varken...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cam Havli
PoetryKendimi hiç tanımadığım bir yere..tanımadığım kişilere,henüz kendimi bile tanımıyorken anlatacağım. Ve kendimi,hiç almadığım bir nefesle,tek bir nefeste,gökyüzüne uğurlayacağım. Ruhum sonsuzluğa yükselecek. Bir gün bitecek her şey.. Alacak bir nefes...
