Birden uyanırsın ve
Neler olduğunu anlamadan
Çoktan uzaklaşmıştır
Benliğindeki duygular
Sonra koşup ararsın
Kaybettiklerini
Kaybolmuşlardır..
Ve öyle kalırlar.
Birden uyanırsın ve
Sabaha lanet edersin
Güneş'e,doğduğu için
Nefes alabildiğin için
Tanrı'ya..
Birden uyanırsın ve
Uyandırmaya çalışırlar
Sanki canın çok yanmış gibi
Ateşlere koşarsın
Ateşler içinde
Yanarak..
Birden uyanırsın ve
Gözlerini ovuşturamadan
Kolundan tutup kaldırırlar
Gerçeklerle yüzleşirsin
Üstelik sen hayalken
Ve ruhunun kırıntılarında
Dans ederler ezercesine
Ateşe verip yakarlar
Sanki hava çok soğukmuş gibi
Alevler içinde üşürsün
Bir daha uyanamazsın ve
Uyandığın günlere lanet ederek
Gülümsersin hissizce
Bu sefer kaldıran olmaz
Sen de kalkmazsın
Gözlerinin önünde kayıp gider
Ve sen bir daha tutmazsın
Birden uyanamadığın o günde
Korkmazsın,bazı şeyleri
Hissetmeden gitmişsindir
Bir daha uyanamazsın ve
Güneş'i unutursun
Ateşlerde yanarak
Ruhun üşür
Ve bir daha hiç uyanamazsın
Uyandıranda olmaz
Uyanmazsın
Ateşler içinde
Üşüyerek.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cam Havli
PoesíaKendimi hiç tanımadığım bir yere..tanımadığım kişilere,henüz kendimi bile tanımıyorken anlatacağım. Ve kendimi,hiç almadığım bir nefesle,tek bir nefeste,gökyüzüne uğurlayacağım. Ruhum sonsuzluğa yükselecek. Bir gün bitecek her şey.. Alacak bir nefes...
