Neden,gidenler hep geri dönecekmiş gibi adım atar hiçliğe
Ve dibi görünmeyen dipsiz bir kuyu misali gözleri görmez acı gerçekleri
Neden,kaybettiğine inanmazda insan,hep kazanacakmış gibi yaşar,hayatı
İsmini bile bilmediği,o kaybetmiş sokakları,yürürken
Kuşlar uçarken hiç mi düşünmez,ne zaman konacaklarını
Hiç mi üzülmez insanlar,eriyip gidecekleri için
Ve hiç mi sevilmez bir kalp,durmaktan korkmayarak,çarparcasına
İnsanlar bilmez mi çıkmaza koştuklarını
Sonunu bildikleri bir kitap misali
Okumaktan korkmaz mı bitecek olmasına rağmen
Ve kuşlar nasıl kafa tutabilir,şiddetli bir rüzgara
Küçük kanatlarıyla
Yalnızlık boğazlarını sıkmaz mı hiç,boğarcasına
Kar taneleri hiç mi üzülmez,eşlerini bulamayınca
Ve Tanrı hiç mi affetmez,cesurca ölenleri
Neden sonu bilinmeyen bir yolda
Koşup dururuz,darbelere rağmen
Silkinerek topraktan tozdan,
Hiç acımıyor gibi
Baştan başlarız hayata
Ve neden bizi öldürüp
Yaşadığımızı görmek ister,umutlar
Nefes almadan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Cam Havli
PoésieKendimi hiç tanımadığım bir yere..tanımadığım kişilere,henüz kendimi bile tanımıyorken anlatacağım. Ve kendimi,hiç almadığım bir nefesle,tek bir nefeste,gökyüzüne uğurlayacağım. Ruhum sonsuzluğa yükselecek. Bir gün bitecek her şey.. Alacak bir nefes...
