Alandria

10. Een originele Dood

"Luvo, wat doe jij hier?", vroeg de demon enthousiast. "En sinds wanneer spreek jij Nederlands?" De magiër wees naar de rode, Nederlandssprekende papegaai op z'n schouder. "Parquioté masu àçède diperidai. Veracancuo, zare-merai xequzu." Wat heb ik dat gemist, het aanhoren van die gekke en vreemde taal. Ik was er een tikkeltje gehecht aan geraakt, maar toen begon iedereen Nederlands te spreken. Het deed me aanvoelen alsof ik op Aarde was sommige momenten, maar natuurlijk was niks minder waar. Alandria, dat was de plaats waar ik me nog steeds bevond. "Ik versta er de ballen van", fluisterde ik stilletjes. Het enige negatieve was dan dat ik niks begreep van wat er gezegd werd, dus moest Azon het altijd voor me vertalen. "Hij heeft een vertaalvogel aangeschaft", sprak die glimlachend. Het deed me giechelen. Dus het was de papegaai geweest die ons had aangesproken, logisch. "Tof", antwoordde ik met een gemeende glimlach. "Vraag hem eens of hij effectief wat kledij voor ons kan regelen?" Azon glimlachte en deed wat ik hem had gevraagd. "Soiety-airo veré oçàtè. Reyza'rtja porvé?" De magiër knikte op de vraag en bekeek elk van ons, alle drie, heel gronding. Even leek het alsof hij ons inschatte en ons met z'n pupillen zat aan te kleden. Als dit maar goed kwam. Maar veel tijd om te denken was er niet. De magiër had z'n handen op ons gericht, wat een soort van trigger voor me veroorzaakte diep vanbinnen. Een trigger van angst voor wat er mocht gebeuren. Hoewel, daarvan liet ik niks merken en liet Luvo gewoon z'n gang gaan.

Azon liep rond in een bloot bovenlijf en een bordeaux rood broekje met bloedrood riempje, dat bij z'n paarse huid paste. Gemaakte scheuren lieten wat van z'n beenspieren zien. De gesloten schoenen aan z'n voeten hadden een roodbruine kleur met gebroken witte strepen. De bijpassende sjaal om z'n nek had kleine touwtjes die zachtjes kietelden. Ikzelf had kledij gekregen bestaande uit verschillende stukken, waarvan elk een verschillende soort groen had. Gek genoeg, paste het uiteindelijk wel. Aan de zijkanten van m'n broekspijpen en aan m'n armen was wat metaal bevestigt om bij m'n vleugels te passen. Een lange stof dat diende als riem was om m'n middel gewikkeld en wapperde mee met de wind aan de rechterkant. Souta droeg een lang paar botten, handschoenen die over heel z'n arm liepen en een skinny broek in hetzelfde duistere zwart. Zijn bovenlijf werd bedekt met een shirt van dezelfde stof. Het enige wat een kleine scheidingslijn vormde tussen al de kledingstukken was de sopraanblauwe bandana die om z'n middel was gewonden. Beide uiteinden hingen tussen z'n benen, waarvan één vooraan en de ander achteraan. De metaalachtige mantel die hij achter zich aansleepte maakte z'n outfit af. Allen keken we naar Luvo met grote en verbaasde ogen. "Dit is perfect!" Enthousiasme overviel elk van ons na het zien van welke outfits we gekregen hadden. Het paste bij elk van ons, zowel qua maat als persoonlijkheid. "Routy par'çà vervorai. Zouri", hoorde ik Luvo spreken voordat hij ons verliet. Ik wou vragen wat hij gezegd had, maar nog voor ik dat kon vertaalde de demon aan m'n linkerzijde voor me. "Hij zei dat hij ervan door moest en dat als we nog wat nodig hebben we altijd naar hem toe kunnen komen." Ik knikte en keek naar m'n twee vrienden. Azon lachte terwijl Souta een toertje om z'n eigen as draaide. Perfect, dacht ik. Gewoonweg perfect.

We gingen door, steeds verder en dieper in het Duistere Rijk. Niet dat we daar wat bleken van te merken. We vertelden elkaar verhalen om de tijd te verdrijven, maar eigenlijk was ik best geïnteresseerd in het levensverhaal van elk van hen. Ik bedoel, zij kenden het mijne en wisten wie ik was. Maar dat was niet wederzijds, helaas. Azon bleef door vertellen over 'het oude dametje van hotel 43'. Voor zover ik nu had opgemerkt was het een horror, maar niet zo eng eigenlijk. Ik had al veel beter gehoord, zoals 'Jeff the Killer' of het verhaal van 'Horror Boy'. Zelfs mijn dromen konden enger zijn dan het verhaal van Azon. Gelukkig had hij al vlug gedaan met spreken en was de stilte terug aan de macht. Dat tenminste, voordat ik ertussen kwam. "Azon, ga je me nu eindelijk vertellen wat je bedoelde met 'identiteit overgenomen van een origineel'? Je weet wel, toen we aan het spreken waren met Kira over tegenpolen?" De demon keek me eerst heel raar aan vooraleer hij doorhad waarover ik sprak. "Oh, dat", begon hij. "Wil je dat echt nu horen?" Ik knikte duidelijk en merkte op dat Souta geen van ons kon volgen. Niet dat hij het zich wat aantrok, want hij was meer geïnteresseerd in de stille wateren aan de kantjes. "Wel, het is niet echt het fijnste verhaal of zo, maar als je het zo graag wilt weten...", ging Azon door. "Het gebeurde enkele jaren terug. Ik was op weg naar een oude vriend die dicht bij de lokale herder verbleef. Ik was nog maar pas vertrokken of ik liep iemand zeer bijzonder tegen het lijf. Een iets oudere gast met de naam Tysio. Vanaf het moment dat hij me in de ogen keek wist ik het, hij was m'n origineel. Als tegenpool is het je enige doel om je origineel te doden, want er is immers maar plaats voor 1. Ik eindigde in een battle tegen 'm met het gevolg dat ik hem elimineerde. Daardoor heb ik zijn identiteit overgenomen en mijn tegenpool gedragingen kwijtgespeeld." Azon, de persoon die al die tijd al bij me geweest was, was een moordenaar?

Angst overviel me en deed me met grote ogen naar de demon kijken en dat had hij opgemerkt. "Ga nu niet anders over me denken, Onatu. Als het gebeuren nooit had plaatsgevonden, dan had je me nu ook nooit ontmoet als wie ik nu ben." Ik knikte vluchtig en draaide me vlug, de andere kant op. "Dat is nog niks." Souta's stille reactie deed ons allen naar zich toe draaien. "Ah nee?" "Neen", sprak hij Azon tegen. "Tegenpolen die originelen vermoorden en omgekeerd hoor je alle dagen." Dus, Azon's verhaal was vrij normaal dan? "Als je een goed verhaal wilt vertellen, vertel dan op z'n minst eens iets anders dan de moord van de een op de ander", ging de jonge prins door.  "Wel", begon Azon terwijl ik liever wat op de achtergrond bleef. "Wat is jouw verhaal?"