Başımdaki şiddetli ağrı ile gözlerimi araladım. Ah alkolü seviyordum fakat biraz aşırıya kaçtığımda başımın bu denli ağırması beni deli ediyordu.
Yarı açık gözlerim ile saate baktım. 11.55'ti. Henüz erkendi. Yani benim için.
Kafamı yeniden yastığa gördüğüm sırada odamın kapısı kırılmak istercesine açıldı.
"Öğlen oldu ve sen halen daha uyuyor musun Jung?!"
Yatakta oturur pozisyon aldım.
"Ya! Anne delirdin mi? Ben genelde saat 1'de uyanırım. Ne zaman daha erken uyandığımı gördün?"
"Bugün önemli bir gün. Bütün hayatının değişeceği gün."
Anlamamış bir yüz ifadesi takındım.
"Nasıl bütün hayatım değişecek. Yoksa sonunda mezun mu oluyorum?"
"Bu kafayla bir 2 sene daha uzatırsın sen okulu. Bugün evleneceğin adam ve ailesi ile tanışacaksın."
Başta anlamamıştım ne dediğini. Daha doğrusu kavrayamamıştım. Ama...
"Ne evlenmesi anne?"
"Dün baban ile konuştunuz ya. Hatırlamıyor musun?"
Göz devirdim.
"Kafam güzeldi anne, sence? Her ne dediysem artık, sarhoşken dediklerimi bu kadar ciddiye almayın."
"Baban çoktan ciddiye aldı. Kalk ve hazırlanmaya başla."
Annem odadan çıkmak üzereyken yataktan fırladım ve koluna yapıştım.
"Hey sen ciddisin!"
"Şakacı bir insan olmadığımı biliyorsun Jung."
"Anne lütfen saçmalamayın. Aklım başımda değildi ve siz ciddiye mi aldınız? Gidip babamla konuşayım eminim anlayışla karşılayacaktır."
Bu seferde annem benim koluma yapıştı ve beni durdurdu.
"Bence önce dünü hatırlamaya çalış." dedi ve odadan çıktı.
Dün ne olup bitti hatırlayamıyordum bu nedenle babama görünmemeye çalışarak mutfağa gittim. Young teyzeden bana hızlıca bir kahve hazırlamasını rica ettim. Kahvem hazır olana kadar da hafızamı zorladım. Bir şeyler hatırlıyor gibiydim fakat her şey bulanıktı.
Kahvemin hazır olması ile birlikte yine babamdan gizlenerek odama çıktım.
Odaya girdiğimde bağdaş kurarak yatağa oturdum ve kahvemi içmeye başladım.
Dün yaşananları hatırlamam ile ağzımdaki kahveyi fışkırtmam bir olmuştu.
:: flashback ::
Okulu bir sene daha uzatmıştım ve bunu babama nasıl söyleyeceğim bilemiyordum. Bu yüzden Hei'yi aradım ve hazırlanmasını söyledim.
Gece biraz kafa dağıtır, stresimi atar ve öyle söylerdim. Böylesi daha kolaydı benim için. Kendimi kaptırırsam da beni toparlayabilecek tek kişi Hei'ydi.
