Beautiful Nightmare *ViceRylle*

o3: Let's stop this.

A/N: This is so heartbreaking. Chot. Hahaha. Sana magustuhan nyo. Vote!! :*

Karylle's POV: 

I ran inside of this stupid house. I can't stop my stupid tears. It's falling accurately. I'm crying silently. Always naman e. Ayokong marinig ng iba na umiiyak ako. Ayokong isipin nila na mahina ako. That's why. Mahina naman talaga ako. Mapagpanggap lang na malakas. I heard him knocking and shouting my name. Pinagbuksan ko sya ng pinto.

"Look Karylle. I'm sorry." Sorry? What sorry can do? Kainin mo sorry mo! 

"Makakain ko ba yang sorry mo? Mababalik ba nyan yung hinanda ko para sayo? Hindi. Nagtry akong ireach out ka. Nagtry akong maging asawa sayo. Pero kulang pa ata." Pinunasan ko yung luha ko.

"I-i'm sorry K." Nakayuko lang sya. 

"You know what? I'm tired. Nakakapagod din pala. Nakakapagod din na maging papansin sa taong di ka naman nakikita. Papansin ba ako? Diba okay naman tayo? Bakit nagbago? 3 years naman tayong okay ah? Dahil ba di kita mabigyan ng anak? Yun ba?" I can't stop. Di pa ko nagbibihis. I'm shaking.

"K, magbihis ka muna. Magkakasakit ka--" Hinawakan nya ako sa braso. Tinanggal ko agad yun.

"No. I won't. Alam mo, wala akong magawa. Wala akong magawa kundi ang umiyak kapag naiisip kong ang laki ng pinagbago mo. Pano na toh?" I raise my right hand. Yung singsing. 

"Hindi ikaw Karylle. Ako ang may kasalanan. Ako ang may problema." Wew! I place my palm in my forehead.

"Gasgas na yan Vice! Paulit ulit ko na yang narinig sa pelikula, teleserye, even in theatre. What's new? We should end this. We MUST end this. Mas lalo lang natin masasaktan ang isa't isa." Ang sakit sakit. 

"Wag please. Wag Karylle. Mahal na mahal kita." What? 

"Ha? Seryoso ka? Naririnig mo ba ang sarili mo? Naiintindihan mo ba? Vice, wag na natin ipilit ang isang bagay na alam naman nating sira na." Mas masakit lang lalo :'(

"Cool off muna. Let's give each other time and space. Pero wag natin idaan sa divorce agad. Please K." He begged. 

"Time and space. Okay. I'll be searching myself. I'll be gone for couple of months. Or I guess year. Siguro ito nga ang tamang gawin natin. I'll let you go for the mean time then you'll let me go for the mean time din. Hanggang sa maramdaman natin na di na talaga natin mahal ang isa't isa. Mahal na mahal din kita Vice. Pero, this is not what I dreamed. I dreamed about a happy family with you. Not this sucking nightmare. I wanna wake up. I'll be leaving. Let's do some soul searching." And I leave. Without knowing where to go. Hanggang sa dinala nalang ako ng mga paa ko sa bahay ni Anne. Buti nalang single pa din toh. Nanay lang nya ang kasama nya. 

~~

"Anne. A-ang sakit sakit. Bakit kelangan mangyari toh?" Kanina pa ako umiiyak. Kanina pa., habang naliligo ako. Pinahiram din muna ako ni Anne ng damit. Wala akong dalang damit e. 

"Anong plano mo?" Hinahagod nya yung likod ko. 

"I'll be searching my happiness. Myself. My soul. Maybe in Anitpol or Tagaytay." What the eff. This tears.

"May kakilala ako sa Antipolo. Tahimik yung place nila and makikita mo ang city. Tamang tama may client ako na pupuntahan dun. I'm going with you girl." This girl is so sweet. I wipe my tears. Sobrang dami na sa muka ko e.

"Thank you Anne. Di ko alam ang gagawin ko kapag wala ka." I forced a smile. 

"Kelan mo balak pumunta?" Di ko pa pala napapack yung gamit ko.

"Kumusta na kaya si Vice? Kumain na kaya sya?" What the hell I'm saying?

"Ano ba yan K! Stop thinking of him. Start thinking and loving yourself first. Let's go shopping nalang para di ka na pumunta sa bahay nyo and para di ka magmukmok dito." Fine.

~~

Ayun nga. Nagshopping kami. May savings naman ako. Nakakahiya naman kung aasa pa ako kay Anne. Naggrocery na din pati ako. Liblib daw kasi dun sa pupuntahan namin. Liblib? Hahaha. Baliw talaga si Anne. Pero di naman siguro. Baka nasa dulo lang ng subdivision yung bahay. Siguro 2 to 3 months ako dun. Relaxing naman daw. At Tito pala ni Anne yung may-ari nun. Si Tito Agustin at Tita Mely. Baka din daw habang may inaayos si Anne, samahan muna ako nung pamangkin nila Tito Agustin na si Jhoi.

We arrived there exactly 10am. Di ko na alam kung anong nangyari kay Vice. Ni hindi ko din naman alam kung anong problema nya/namin. Kung ano man yun, ihahanda ko na ang sarili ko. Baka di na kami bumalik sa dati. Cool off pa lang tong nagyayari samin e, natitiis na namin ang isa't isa. Malay natin tuluyan ng mawala ang feelings ni Vice para sakin. 

Pero kahit na anong mangyari, mahal na mahal ko pa rin sya. Di magbabago yun.