VAMPİR ÜVEY ABİM

16.Bölüm

*Hatırlatma*

"Demek ikinizde burdasınız Ada'da herşeyi bildiğine göre bende size gerçekleri anlatmamada sakınca yoktur. Hadi utku Ada'yıda çağır oda olanları öğrenince en az senin kadar şaşırıcak"
**********************

"Boş konuşmayı bırak ne zırvalıyosun anlat artık"
Her yerden çıkması sinirlerimi bozuyordu bir gün gerçekten öldürücektım bu berki.
"Bu kadar sinirlenme ABİ!"
Ne abisinden bahsediyordu bu düşman olan oydu şimdi abisimi olmuştum.
"Abi mi ?
"Ahh! Hadi ama ne kadar da birbirimize benziyoruz küççüken bir kardeşin olduğunu hatırlamıyormusun"
"Benim Kardeşim bebekken öldü!"
"Demek yalan söylemişler ne kadarda yazık oysaki ben senden hep nefret etmiştim! Sen ailenle mutlu yaşarken ben istenmeyen bebektim biliyomusun ben henüz 2aylıkken vampir yuvasına vermişler ordanda okul çağına gelence yatılı okula geçmişim sonra büyüdüm kaçtım ve sizi buldum zor oldu ama ailemi buldum gün geçtikçe hep seni izledim ailenle o kadar mutluydun ki o mutluluğunu bozmak için hergün and içtim sürekli el üstünde tutuldun taki baban yani babamız seni ve annemi terkedene kadar o gün hem üzüldüm hem senin artık babasız olucağına sevindim şimdi ise yan evde üvey ailemle yaşıyorum sana düşman olma sebebimi şimdi anladınmı"
Anlatıkları karşsında dondum kaldım arkama baktığımda annemin ağladığını fark ettim demmeki anlatığı şeyler doğruydu o benim kardeşimdi bütün herşey bu yüzdendi.
"Peki ben sana ne yaptım berk? Bu düşmanlık neden?"
"Daha ne yapabilirsin ki benim hayallerimi yaşadın benim hayatımı çaldın"
"Daha küçüktüm nerden bilebilirdim annemle babamın hatalarının bedelini bana ödetemessin "
"Ölüydüm zaten... O gün gerçekten ölmüştüm annem için babam için. Neden beni istemediniz?"
"Berk böyle konuşma biz istemedik değil öyle gerekliydi vermek zorunda kaldık" dedi annem ağlamaklı sesiyle.
"Peki neden ben neden o değilde ben... Ben daha bebektim ondan daha küçüktüm"
"Oda bebekti daha hem seni hiç görmemiştik senin kokunu bilmiyodum kendimi öldü diye avutarak geçirebileceğimi sandım ama her gün her zaman aklımdaydın çok aradım ama hep izini kaybettim bir kaç yıl önce pes ettim...fazlasıyla pişmanım"
"Senin pes ettiğin zaman benim nefretim bitti ve düşmanlığım başladı ne kadar pisman olabilirsin ki hersey cok geçti biliyomusun sana nefretim çok saçmaydı insan sevdiği kişiye duygu besler sevgi ya da nefret bende ikiside yok artık.
" Berk üzgünüm ne dicegimi bilmiyorum özür dilesem ne değişicek bilmiyorum ama, Özür dilerim beni affet."
"Eğer sen kendini affettiysen bende bi hakkın yok özür dileme çünkü karşındaki oğlun değil berkim ben yıllar önce vampir yuvasına bırakılan o bebeğim ben."
"Yeter Berk Annemle böyle sert konuşamassın onu dinlemeden yargılamayı kes belkide gerçekten geçerli bi sebebi vardır."
"Benim yaşadıklarımı yaşamadığın için böyle konuşuyosun çünkü sen mutluydun sen hep tek çocuktun ve sevilen evlattın ben ise unutulan biri sadece"
"Kimse istemezdi bunu annemin açıklamasına izin ver "
"Ona bir şans vericem yeterli açıklamayı yapsın yarın."

*Ada'dan devam*

Aşagıdan gelen bağırmalara uyanmıştım bu gürültüde ney?
Yavaş yavaş basamlakları inerek sese kulak verdim görüş açıma esra teyze utku ve berk girince duraksadım hala kavgamı ediyolardı bunlar inanamıyorum kapının önünde ne kavgası bu!

Onlara doğru ilerleyerek yanlarına ulaştım.
"Yine noldu sorununuz ne?" Hepsinin kafası bana dönmüştü esra ablanın gözleri kırmızı ve yaşlıydı burda acayip birseyler dönüyodu.
"Hikayemizin baş kızıda geldi... Hoşgeldin Ada" berk yine bu sinsi hallerinin altında bisey yatıyodu.
"Neler oluyor burda biriniz anlatıcakmi artık"
"Abicim tatli sevgilin cevap bekliyor hadi anlat"
"Ada odana çık" diye bağırdı utku.
"Utku, Berk ne diyo ne sevgilisi?"
"Aa annem bilmiyomuydu hadi onuda açıkla anlat onunla nasıl öpüştüğünü anlat"