VAMPİR ÜVEY ABİM

15.Bölüm

14.Bölüm'ün devamı...

Onun burda ne işi vardı hayır hayır olamaz gerçekten bu bir şaka olmalı.!!!
******************

Ada'dan Devam
Tamda uykunun en tatlı yerinde telefonun sesiyle sıçramıştım gizli numaraydı umarım uykumu bölücek kadar önemlidir.
"Alo kimi aramıştınız"
"Utku sence şuan nerede?"
"Bilmiyorum neden ki!?"
"Bence ormana doğru gitmiş olabilir gitsenmi?"
"Orda bu saatte ne işi olabilir! ve ben neden sana inanıyım."
"İnanmak istiyosan git ve bak "
"Bunu neden yapıcam"
"Çünkü merakını yenmek için... Hadi tam orta girişten dümdüz git orda karşılaşacağın manzara seni bekliyo acele et sonra karanlıkta dönüşü bulamassın"

Telefon yüzüme kapatılmıştı bu kimdi ve ona inanmalımıydım merakıma yenik düşücektim haklıydı yataktan kalkıp üzerime askıdakı montumu aldım yatağımın ucunda ki duran botlarımıda ayağıma geçirip dışarı çıktım hava karamakla aydınlık arası kızılımsıydı en fazla yarım saat sonra hava kararırdı koşmayı denemek en güzeliydi onun dediği gibi tam ortadan girmiştim sesler vardı haklı olabilirdi ilerlemeyi istemiyodum neyle karşılacaktım ordaki utkumuydu yoksa aptalca kurgumuydu belkide tanıdık biri benimle dalga geçmişti. Bu fikir daha iyidi sese doğru yürümeye devam ettim karşımda utkuyu görmeyi beklemiyodum orda ne yapiyodu o hayal ettiğimden daha kötü ve iğrenç bi şeydi hayvan etimi yiyodu Utku nasıl bir yaratıktı öyle berbat!!!
"Napiyosun burda ne işin var niye geldin" ard arda sorulan sorulari şaşkın bakısları vardı beni görmeyi beklemiyodu bende onu ama bu yaptığının açıklaması olmalıydı.
"Bu da neyin nesi Utku?'
"Sana yarın ki bahsediceğim şeyde buydu"
"Daha açık ve net konuşur musun?"
"Ada bak Beni dinle biliyorum bu gördüklerin korkunç bişey ama ne olur benden uzaklaşma yabancı gözlerle bakma "
"Anlatsaydın anlardım uzaklaşmak yerine uzlaşabilirdik ama sen sürekli sorduğumda üstünü örttün kapattın benden kaçtın"
"Korktum!"
"Neyden kimden"
"Senden korktum bidaha beni istememenden korktum kaçmandan uzaklaşmandan"
"Niye korktun anlatıcakların bu kadarmı kötü"
"Eve! .... Çünkü ben... ben vampirim"
"Ne dediğinin farkında mısın vampirler filmlerde ve kitaplarda vardır sadece "
"Hiç bişey bilmiyosun Ada bizler hep varız siz insanlar bunu asla farkedemessiniz"
"Peki ya annen oda mı ?" bu sefer şaşkın titrek korkak seslimle sormuştum.
"Evet ama o yıllar önce insan gibi olmuştu o yüzden Babanla evlendi o bu hayata alışmıştı ama ben daha 18'ime yeni girmis bir vampirim acemi ve beceriksiz bir vampir sana bunu anlatamazdım daha 17yaşındaydın eğer anlatsaydım seni yaşatmazlardı... "

sanki masaldan kesitlermiş gibi geliyodu. O konuşurken bir anda arkamı döndüm onu daha fazla dinlemek istemiyorum kalbim acıyo tanıdığım utku bu değildi o bi insan bile değildi cümlelerini tamamlamadan koştum geldiğim yöne doğru gidiyorum hava kararmıştı umarım yolu bulabilirim .
"Ada beni dinle böyle gidemessin"
"Bak nasıl gidiyorum!"
"Bu karanlıkta yolu bulamassın inat etme"
"Doğadi hayvanlar senden daha güvenli... En azından ne oldukları belli."
"Anlatmama izin ver ama lütfen bana arkanı dönme."
"Yarın konuşalım biraz yalnız kalmak istiyorum."
"Peki, yarın istanbula dönicez"
"Sen git ben babamlarla dönerim."
"Ada izin ver lütfen bak herşeyi düzelticem"

Yüksek sesle konuşmuştu ormanda sesi yankılandı ben bile ürkmüştüm aslında onu suçlayamazdım isteyerek yapmamıştı koşup sarılmak istiyordum çocukça davranıp ne onu üzmek nede kendimi üzmek istiyodum ama korkuyodum ondan korkuyodum ya bana zarar verirse ya kendine hakim olamayıp saldırırsa sonuçta vampirler kana susadıklarında gözleri kimseyi görmüyodu belkide onun yanında olup onu insan hayatına alıştırabilirdim... Evet neden olmasın. ondan kaçmıcaktım
Arkamdan gelen Utku'ya döndüm ve Aramızdaki mesafeyi kapattım gözlerinin içindeki masumluğu görmemle içimdeki tüm kızgınlık akıp gitmişti olanları unutup sadece onun gözlerine odaklanmıştım gözümden bir damla yaş akmak üzereyken utku akmasına izin vermeden baş parmağı ile sildi eli yanağımdan kayıp omzuma düştü önce eline baktım sonra tekrar gözlerine döndüm ağlamaklı bir gülüş attım ve sarıldım onun suçu yoktu kötü niyetli de değildi ona haksızlık yapamazdım.
"Teşekkür ederim, teşekür ederim."
"Havadan daha soğuk bir bedene ne kadar sarılabilir daha" kıkırdadım ve ayrıldık belimdeki elini yanağıma çıkardı ve arkamdaki ağaça yasladı beni.
"Bana izin verdiğin için teşekkür ederim kendini benden uzaklaştırmadığın için bi kez daha o dudakları öpebilme şansı verdiğin için herşey içi-..."
Cümlesini bitirmeden dudaklarına yapıştım ilk defa pişman değildim sanırım ilk öpücüğümü bir vampire vermiştim ilginç ama gerçekti. Üvey Abimin Vampir çıkıcağını nerden bilebilirdim ki