VAMPİR ÜVEY ABİM

23.Bölüm

1 hafta sonra...

ADA
Kafamın içinde bir sürü ses ve ağırlık vardı arafta gibiydim ne oldu ne biti bilmiyordum bilmek istemiyordum şu kısacık zamanda yaşadıklarım beni yormuştu bedenim ve ruhum bitikti artık. Herşeyi geride bırakıp gitmek istiyorum çok uzaklara kötülüklerin olmıcağı bir yere yanımda sadece sevdiklerim ve ben olalım istiyorum çok mu şey istiyordum acaba
•Gözlerimi araladım karşımda utku ve babam ikiside o kadar endişeli bakıyorlardı ki sanki ölüp dirilmişim gibi , belkide öyledir.
'Ada...'
Dedi utku güçsüz çıkan sesiyle dokunsan ağlıcak gibiydi
' Efendim'. Dedim
'Hatırlıyorsun değil mi beni '
*yarım bir gülüşle
'Nasıl unutabilirim ki '. Dedim
'Öyle deme günlerdir uyutuyorlar seni ve sen burda yattıkça ben her gün biraz daha öldüm Ada '
"Yalnız kalmak istiyorum, lütfen biraz dinlenicem"
• Sanmayın bedenen yorgunum ruhen dinlenmekten bahsediyorum, belkide biraz uzaklaşmaktır en iyisi belkide hayat bizim birleşmemize karşıdır.
" Yapma böyle kızım günlerdir utku senin için burda ve o senden daha yorgun haldeyken senin böyle yapman onu daha çok üzüyor" dedi babam.
"Lütfen bana sadece biraz zamana ihtiyacım var kafamı toparlıcam bi kaç gün uzaklaşmak ikimizede iyi gelicek"
" Peki kızım sen öyle diyorsan, biz çıkalım sende toparlan eve geçicez artık"
• odadan çıktıkları ben kendimi hastane odasındaki pencereye attım temiz havayı içime çektim ve gökyüzüne baktım. Onu okadar çok özlemiştim ki ona git derken Canım çok yanıyordu ama beraberkende ikimizinde canı yanıcaksa buna dur demem gerekiyordu üstelik ölümden dönmüştüm beni biraz da olsa anlar diye umut ediyordum. Yüzündeki hüznün kırıklarını hissedebiliyorum peki ya benim kalbimin kırıkları oda hissedermiydi. Bizden. Normal bi çift olurmuydu...
-Giyinip hazırlanmıştım kendimi biraz daha iyi hissediyordum odadan çıktığımda gözlerim ilk utkuyu aramıştı kapıda sadece babam vardı.
"Hazırsan çıkalım artık "
•Arabaya bindim ve eve gidiyorduk acaba orda mıdır diye düşünmeden edemiyordum. Babama birşeyler sormaya çekiniyordum ben ne zamandır hastanedeyim ne oldu hepsini merak etsemde arabada sessizlik mevcuttu.
Daha fazla susmak istemedim ve..
"Esra abla evde mi ? "
" Adacım bunları evde konuşsak olurmu"
"Neden sadece göremedim için sordum bi sorun mu var "
" Biz esra ile ayrılma kararı aldık sen hastanedeyken. Aslında söylicektim ama biraz daha bekledim toparlanmanı iyileşmeni, zaten utkuylada aranızdakileri biliyorum o yüzden öyle olması gerekiyordu"
•Kendi kendime sordum acaba herşeyi mi öğrendi peki ya vampir kökünden geldikerini biliyormuydu bilse bu kadar sakin kalırmıydı belli ki bişeylerin yerine oturması için zamana ihtiyaçı olan tek ben değilmişim!
"Peki baba ne zaman konuşmak istersen ben her zaman dinliyor olucam "
Utku'dan
Haftalardır gözüme uyku girmiyordu pekte ihtiyaç duymuyordum geceleri yaşayan birine göre enterasan gelmiyordu. Son zamanlarsa vampirliği tamamen unutmuş gerçek bir insan gibi yaşamımı sürdürüyordum, annemle aramız bozuktu berk nerde ne yapıyor haberdar bile değildim annem minik oğlu için bizi terketmişti. En son üzüleceğim şeylerdi bunlar , mutlu olmayı hakediyordum ama hayat hep bi engel çıkarıyordu. Herşey düzeliyor derken hep bir yerlerden patlıyordu

Mehmet abi çok iyi birisiydi herşeyin en güzelini hakediyordu , annem onu hiç haketmiyordu, ayrılmışlardı zaten annem berki seçmişti ben ise hala mehmet abi ile kalıyordum hergün beraber hastaneye gidip Adanın uyanmasını bekliyorduk doktor beynine hasar vermemek için uyutuyorlardı taki tehlike geçene kadar .. 3 hafta olmuştu artık yaşam fonksiyonları iyiye gittiği için uyanıcaktı bizi neler bekliyor ne olacak bilmiyordum ama umarım artık hatırlıyordur beni bizi ve aşkımızı...
* hayat bazen istediklerimizi vermiyor ama eninde sonunda yenicektim bu hayatı Orda yaşanılanlardan sonra daha fazla üzülmemek için çıkıp gittim, eve gidemezdim Ada eve geçicekti belki beni evde görmek istemeyebilirdi en iyisi bi arkadaşımda kalmaktı.
Merak ettiğim için mehmet abiyi aramak istedim.
"Alo. Mehmet abi rahatsız ediyorum ama ben sizi merak ettim nasıl eve geçtiniz mi "
"Evet utkucum geçtik sende gel istiyorsan Ada odasında yatıyor"
" Yok sağol ben bi kaç gün uzaklaşıyım hem ona hem bana iyi gelir ama olurda beni sorar gelmemi isterse hemen gelirim "
" sen sağol utku bu zor günlerimizde bizimleydin bi kaç gün sonra seni evinde görmek istiyorum"
• onu o kadar özledim ki şimdi sadece anılarımızı düşünüp uyuyordum. Tam iyileşti derken beni istememesi bu beni derinden sarstı. Tamam ona hak veriyorum kolay değil benim için ölümü göze aldı ama birde benim onun için yaptıklarımı görse onun için herşeyi yaparım ama o bunu görmek istemiyor.
Ada'dan
Acaba diyorum hatalı ben miyim neden böyle düşünmeden hareket ediyorum bencillik mi aptallıkmı yaptıklarım yoksa çocukluğuma mı vermeliyim anlamıyorum. Kimsede beni anlamıyor yaşadıklarımı sadece ben biliyorum
Elim sürekli telefona gidip gidip geliyor onu yanımda istiyorum ama tekrar aynı şeyleri yaşamaktan onu tamamen kaybetme korkusundan yapamıyorum
* Ayağa kalktım ve odamdan çıkıp etrafa baktım babam salonda elinde bi kaç evrakla oturuyordu. Beni görünce bıraktı ve eliyle yanını gösterdi
"Benim küçük prensesim nasıl hisediyor bakim"
"Küçük prensesin artık küçük değil baba. Yaşadıkları onu büyüttü"
" Ne kadar acı çekersen o kadar güçlenirsin güzel kızım, sen benim hala küçük prensesimsin"
" Bana artık bişeyler anlatmanın vakti gelmedi mi. Mesela esra abla nerde utku nerde "
" Berki biliyorsun Utkunun kardeşi Esra onu seçti utkuya rest çekti ve onuda alıp uzaklara gitti Utku seni bizi seçti bende onu oğlum gibi sevdiğim için bizimle kalmasını istedim"
" sen gerçek bi babasın bunu biliyorsun dimi. İyi kalpli güzel seven bi baba"
" sende güzel sev kızım üzme daha fazla ne kendini ne de utkuyu"
" Ara gelsin baba. Bencillik yapmak istemiyorum sanki tek acı çeken benmişim gibi davranmakta istemiyorum "
"Aferin benim kızıma gerkeçten büyüdüğün kadarsa olgunlaşmışta düşüncelerin"
😋😋😋😋Devam edicek......... 😋😋
-Meeeee
Yıllar sonra merhaba bu kötü karantina günlerimizde hepimizin canı sıkılıyor yoğun mesaj üzerine bende bölüm yazıyorummm 🥰🥰