Θανάσιμοι Εχθροί ✓ [ΥΠΟ ΔΙΟΡΘΩΣΗ]

i i i

Η απόφαση της Ξένιας και της Έρης να πάμε για καφέ χωρίς να ρωτήσουν την γνώμη μου φαίνεται η καλύτερη λύση αυτή τη στιγμή. Έχω τρομερό πονοκέφαλο.

Ο ήχος του κινητού μου όταν παραλαμβάνω μηνύματα ακούγεται αναγκάζοντας με να το βγάλω από την τσέπη μου.

Τα νέα ότι εσύ και Άρης δεν έχετε καλές σχέσεις διέρρευσαν παντού και φυσικά δεν άργησαν να φτάσουν στα δικά μου αυτιά. Όμως συγγνώμη είναι κάτι που δεν θα με ακούσεις ποτέ να λέω γλυκά.

Η τελευταία λέξη σε αυτό το παντελώς άχρηστο για εμένα μήνυμα ήταν αρκετή για να καταλάβω πως αυτή ήταν η ξανθιά κοπέλα απο πριν.

Η παλάμη σύντομα βρέθηκε στο κούτελο μου με ένα αναστεναγμό να ακολουθεί. Ελπίζω τουλάχιστον να μην με ξανά ενοχλήσει.

"Για λεγε τι έγινε;"

Αναφωνεί η Έρη καθώς περπατάμε δίπλα-δίπλα με την Ξένια μπροστά μας. Οι λέξεις μπορούσαν να αντικατασταθούν με μια την άλλη μου κίνηση να της δώσω το κινητό να διαβάσει το μήνυμα από την- οποία και να είναι.

Είχα προλάβει τις επόμενες δύο ώρες του σχολείου να του εξηγήσω την σκηνή με τον Άρη όποτε γνώριζαν και οι δύο για το θέμα.

"Πιστεύω τα έχω δει όλα. Ξέρεις όμως τι; Αν υπάρχουν και άλλα να δω εκεί έξω να ξέρουν ότι δεν θα ακούσουν ποτέ εμένα να λέω συγγνώμη"

Η προσπάθεια της Ξένιας να μιμηθεί την φωνή της ήταν παντελώς αποτυχημένη όμως αρκετά αστεία.

Φτάνοντας στην καφετέρια ένα σκούντιγμα στον ώμο με έκανε να μείνω πίσω όσο τα κορίτσια έμπαιναν μέσα. Φυσικά και ήταν ο Άρης.

"Καρφώνεσαι."

"Μίλησε μου λοιπόν για τα προβλήματα σου. Πόσο καιρό έχουμε αγαμίες, ένα, δύο;"

Καθώς μιλάω βάζω τα χέρια κάτω από το στήθος μου.

"Τρία χρόνια;"

Ο σαρκασμός, η ειρωνεία και μια εντελώς ψεύτικη σοκαρισμένη έκφραση είναι αρκετά για να τον κάνουν να αλλάξει δέκα χρώματα.

"Πάντως το σίγουρο είναι ότι το έχω κάνει πιο πολλές φορές από σένα αυτό το μήνα."

Ψιθυρίζει στο αυτί μου αφήνοντας ένα φιλί στο λοβό του. Απομακρύνομαι απο το άγγιγμα του.